We brengen de eerste week door in Teheran. We moeten onder andere ons visum voor Oezbekistan regelen en voor het Turkmeense visum moeten we alvast een aanvraag indienen waardoor we hopen het visum later te kunnen ophalen in de Iraanse stad Mashad, vlak voordat we de grens met Turkmenistan willen oversteken. In tegenstelling tot wat veel andere reizigers vinden, ervaren wij Teheran wederom als een leuke stad. Zie ook onze foto-impressie over Teheran stad en de bazaar. Er is voldoende te zien en te beleven. De Iraniërs zijn nog steeds ongekend vriendelijk en regelmatig worden we aangesproken door mensen die een praatje willen maken. Het is veel mensen wel opgevallen dat er minder toeristen naar Iran komen. “Ze zijn bang geworden” is wat de meeste Iraniërs zeggen. “Ze denken dat we allemaal terroristen zijn”, wordt door een enkeling wat stelliger gezegd. Maar dat is natuurlijk niet zo wordt er direct achteraan gezegd. Veel van de mensen die we spreken verontschuldigen zich voor de slechte regering die ze hebben en ze hopen dat er een tijd komt dat het allemaal wat beter wordt. We hopen het uiteraard met ze mee, want Iran is en blijft een prachtige bestemming om te bezoeken.

Vanuit Teheran maken we ook een dagtocht naar één van de meest heilige steden van het land: Qom (zie ook het artikel over Qom). Qom is een behoorlijk contrast ten opzichte van Teheran. De hoofdstad is namelijk de meest ‘vrijgevochten’ stad van het land, terwijl Qom één van de meest conservatieve steden is. Qom is ook de stad waar de meeste clerici vandaan komen die Iran in de conservatieve greep van hedendag houden. Na Teheran nemen we de bus naar Kashan, een prachtig klein stadje met een fantastische bazaar en enkele prachtig gerestaureerde traditionele huizen (zie de foto-impressie over Kashan). We waren nooit eerder in dit stadje en dat was een gemis. Een uurtje of vier verder per bus ligt één van Iran’s hoogtepunten, de stad Esfahan. We bezochten de stad nu voor de derde keer, en het blijft een belevenis. Nu waren we er in het laagseizoen waardoor we een prachtig appartement konden huren in het centrum van de stad voor een bedrag van 12 Euro per nacht. Er waren maar weinig toeristen waardoor de meeste bezienswaardigheden rustig waren waardoor we alle tijd konden nemen om te fotograferen en te filmen. Ook de bazaar van Esfahan is een hoogtepunt. Langzaam maar zeker wordt het aantal souvenirwinkeltjes groter, maar er zijn nog steeds grote delen van de markt die authentiek zijn (zie ook de foto-impressie over Esfahan). We zijn uiteindelijk een week gebleven en zijn met pijn in het hart in de bus gestapt naar onze volgende bestemming: Shiraz.