Engels | Nederlands |
|
Zacht woestijnzand en diepe canyons | |
Manama (Bahrain) naar Dubai (Verenigde Arabische Emiraten), januari 2013 |
|
|
|
Doha is de stad waar we het nieuwe jaar inluiden; de derde stad die we in de Arabische golfstaten bezoeken na Koeweit en Bahrein. We leren Doha kennen als een stad met twee gezichten. Wij verblijven deze week in een wat armer gedeelte van de stad, waar we worden omringd door de mensen uit de lage lonen landen. Zij komen hier massaal naar toe om wat extra geld te verdienen om terug te sturen naar hun eigen land. Mannen uit het Indische Subcontinent wonen hier jaren aan een stuk, in kleine woningen, dicht op elkaar. Door de openstaande ramen kunnen we zien hoe men hier met veel personen in één kamer woont. Ze slapen in stapelbedden en hebben bijna geen plaats om zichzelf te bewegen. Men geeft niet alleen het familieleven in het thuisland op, maar ook elk gevoel van privacy. Een ander deel van Doha straalt datgene uit dat men vanuit Qatar graag wil laten zien aan de buitenwereld. Een moderne stad, met hoge wolkenkrabbers in de meest futuristische architectuur. Langs de kust ligt een prachtig aangelegde boulevard (de corniche) met goed bijgehouden parkjes. Overdag is deze corniche bijna uitgestorven, maar ’s avonds komen gezinnen hier massaal naar toe om een frisse neus te halen. Men heeft hier het hoogste bruto nationale product per inwoner en dat kun je duidelijk zien in de “oude” souk van Qatar. Lange tijd zag het er naar uit dat dit oude marktgebied ten prooi zou vallen aan de moderne tijd. Moderne winkelcentra trokken meer klanten dan de traditionele markten, maar dat was tot dat men besefte hoe hoog het toeristische potentieel van de “echte”Arabische souk is. Inmiddels is de oude souk in volle glorie hersteld, en de toeristenwinkeltjes, restaurantjes en waterpijpbarretjes trekken zoveel klanten dat men zelfs extra marktgebied in traditionele architectuur heeft bijgebouwd. De klanten die op de souk afkomen zijn een gemengd gezelschap van Arabieren en westerse expats terwijl de winkeltjes en restaurantjes veelal worden bemand door Filipino’s en Indiërs. Om het marktgebied extra authentiek te laten lijken laat men verkleedde mannen op paarden door de straten rijden. Achter de paarden loopt een Indiër om de uitwerpselen van de paarden op te vegen; het moet immers niet te authentiek worden. |
|
Zicht op Doha's skyline |
|
Doha is een prima stad om een paar dagen door te brengen, maar wat ons betreft is een week meer dan genoeg. We zijn dan ook blij dat Qatar zich wil profileren als een echte sportstad en dat we daardoor een bezoek kunnen brengen aan het ATP toernooi in Doha. Dit geeft ons een kans om voor een klein bedrag (4 Euro), enkele grote tennissterren aan het werk te zien. Ook nu valt op dat men hier goed is in het uitbesteden van werk. Er lopen veel Arabieren rond in de organisatie, maar uiteindelijk zijn het de Filipino’s en de Indiërs die mensen naar hun plaatsen moeten wijzen of ervoor moeten zorgen dat de toeschouwers stil zijn. De Qatari voelen zich beter thuis in de rol van manager. (Zie ook de foto-impressie: “Doha - Qatar's window to the World”) Vanuit Doha vliegen we naar Muscat, de hoofdstad van Oman. In tegenstelling tot de andere landen die we hiervoor op het Arabische schiereiland hebben bezocht, is Oman een land dat minder afhankelijk is van olie. Hier zie je de Omaanse bevolking nog wel gewoon werken in alle lagen van de bevolking. Buschauffeurs, winkelmedewerkers en bouwvakkers zijn een gemêleerd gezelschap. Ook hier heb je de immigranten die hierheen komen om geld te verdienen voor hun familie in hun thuisland, maar de Omani’s voelen zich niet te goed om met hun handen te werken. Wellicht komt dit doordat men hier niet genoeg olie heeft om iedereen op z’n luie kont te laten zitten, maar wat ons betreft is het veel leuker om in een land te reizen waar je de inheemse bevolking nog gewoon op straat ziet. Oman heeft bezoekers veel te bieden in de vorm van prachtige landschappen. Om deze optimaal te kunnen aanschouwen, hebben we voor 8 dagen een 4-wiel aangedreven auto gehuurd waarmee we onze off road vaardigheden goed hebben kunnen testen. Het was in één woord geweldig! We hebben optimaal van onze auto geprofiteerd. Zodra de zon op was, zaten we in onze Toyota Fortuner om hem pas weer bij zonsondergang te parkeren. Iedere dag was weer anders, doordat we de ene keer konden genieten van zandduinen en de meest vreemde rotsformaties terwijl er op andere routes kon worden genoten van uitzichten over diepe canyons. Het leukste van een bezoek aan Oman is dat deze gebieden eenvoudig individueel kunnen worden bezocht. In de meeste landen zijn dit soort natuurgebieden beschermd in de vorm van een nationaal park, maar hier kunnen bezoekers zich nog vrijelijk bewegen. Door het lage aantal toeristen kan dat ook nog, al moeten bezoekers zich natuurlijk wel verantwoordelijk gedragen. Dit wil zeggen dat er wordt verwacht dat mensen op de off-road paden blijven en geen nieuwe paden maken, om zo te voorkomen dat er flora wordt beschadigd. Natuurlijk wordt er ook verwacht dat men zich netjes gedraagt nabij de dorpen die men passeert. Parijs-Dakar taferelen waarbij jeeps door dorpen scheuren zijn natuurlijk niet acceptabel evenals schaars geklede dames en heren die door de moslimdorpen paraderen. Onze tocht door Oman was het duidelijke hoogtepunt van onze reis op het Arabische schiereiland. Voor een uitgebreide beschrijving van onze ervaringen in Oman, zie ook de foto impressie: “Oman - exceptionally beautifull” | |
Eén van de prachtige canyons in Oman |
|
Onze laatste bestemming op het Arabische schiereiland is de Verenigde Arabische Emiraten. Vanuit Muscat zijn we met de bus naar Dubai gereisd, een stad waarvan we hooggespannen verwachtingen hadden. Dubai is immers de stad die veelvuldig in het nieuws is met veel glitters en glamour. Dubai houdt van alles wat het grootste of het beste is. De hoogste toren ter wereld ligt zij-aan- zij met het grootste winkelcentrum. Het meest opvallende van Dubai is wat ons betreft echter het enorme aantal Russen dat hier rondloopt. Velen wonen hier bepaalde delen van het jaar of komen hier om even bij te komen van de koude Russische winter. Er zijn opvallend veel bontwinkels voor in een woestijnland en mannen uit de voormalige Sovjet Unie staan op straathoeken om Russen iets in hun oor te smiespelen. Of ze nu drank, drugs of illegaal bont verkopen weten we niet, maar het is wel duidelijk iets wat niet in de haak is. Tot op heden hebben we overigens nog geen één Rus op deze schimmige aanbiedingen in zien gaan, maar gezien het aantal mannen dat hier rondhangt, zal er wel voldoende vraag zijn. Als mensen ons vragen of Dubai de moeite waard is, dan is het antwoord tweeledig. Het is een prima stad om een paar dagen te winkelen en te genieten van het uitgebreide assortiment van restaurantjes en amusementsparken. Het is wat ons betreft echter geen sfeervolle stad, waarbij we het een nadeel vinden dat het geen echte Arabische sfeer meer uitademt. In de Verenigde Arabische Emiraten wonen 4 keer zoveel immigranten als dat er Emirati’s wonen en het is dan ook niet vreemd dat het straatbeeld niet erg Arabisch meer oogt. Binnenshuis schijnt de cultuur nog zeer traditioneel te zijn, maar als bezoeker proef je daar weinig van. Dit is iets dat ons wat tegenstaat van alle golfstaten die we tot op heden hebben gezien, behalve Oman. Als we tussen Indiers, Filipino’s en Bangladeshi’s willen zitten, dan kunnen we ook naar die landen gaan. Voordeel is wel dat we hier kunnen genieten van de authentieke Indiase keuken en dat is altijd mooi meegenomen.
In de Verenigde Arabische Emiraten zullen we nog drie andere plaatsen bezoeken alvorens we het Arabische Schiereiland gaan verlaten. Langzaam maar zeker beginnen we onze voorbereidingen voor ons bezoek aan Iran en Centraal Azië. We zijn erg blij dat we een indruk hebben kunnen krijgen van de Koeweit, Bahrein, Qatar, Oman en de Verenigde Arabische Emiraten maar we kijken ook weer uit naar het vervolg van onze reis. In Iran en Centraal Azië verwachten we meer te kunnen genieten van het leven van alle dag dat zich op straat afspeelt. De visa voor Iran en Uzbekistan zijn inmiddels geregeld, dus de toekomst zal leren of onze verwachtingen kloppen. | |
Een slappe en dure bak koffie bij 'The Coffee Bean' in de souk van Doha |
|
Wachten op de vertraagde FlyDubai vlucht van Doha naar Muscat |
|
De boulevard van Mutrah (Muscat) |
|
Prachtige woestijnkleuren in het noordoosten van Oman |
|
Eindeloze zandpaden doorkruisen Oman |
|
<Vorige weblog> | |