Nadat we in Quezaltenango een behoorlijke keelpijn hadden opgelopen door de diesellucht werd het tijd om een gezondere omgeving op te zoeken. We gingen terug naar hetzelfde kleurrijke busstation om de zogenaamde 'chicken bus’ te nemen naar het Atitlan Meer, de meest bezochte plek van Guatemala. Dit schitterende meer dat op een hoogte van 1562 meter ligt, wordt omringd door een aantal vulkanen, waardoor het meer een schitterende ligging heeft en daarom veel bezoekers trekt. Rondom het meer liggen een aantal dorpjes, die allen toeristisch zijn. De één iets meer dan de andere. We besloten om in eerste instantie een iets minder populair dorpje te bezoeken, San Pedro La Laguna. Dit dorpje ligt aan de voet van de San Pedro vulkaan, de oudste vulkaan van het meer. In San Pedro La Laguna vierden we ook ons tienjarig reisjubileum. Halverwege juni 2007 verlieten we Nederland, en na een periode van ongeveer acht jaren in Azië, een jaar in Europa en een jaar in het Caribische gebied en Centraal Amerika, is het aan dit pittoreske meer dat we precies tien jaar onderweg zijn. Het was een schitterende tijd en een once-in-a-lifetime ervaring!

In totaal bezochten we in die tien jaren 78 verschillende landen. In sommige landen waren we heel lang, zoals bijvoorbeeld Indonesië en India, waar we in beide landen bijna een jaar verbleven. In andere landen kwamen we weer heel vaak, omdat het typische ‘knooppunt’ landen waren. Zo arriveerden we bijvoorbeeld 13 keer in Thailand, en 14 keer in Maleisië. In totaal vlogen we 119 keer, waarbij we 29 keer gebruik maakte van Air Asia. Onze goedkoopste vlucht was in Indonesië, waar we van Ambon naar de Banda Eilanden vlogen voor Euro 9,50 per persoon met de lokale maatschappij Merpati, die overigens op de zwarte lijst staat. We staken twee keer per boot de Atlantische Oceaan over en werden twee maal tijdelijk van onze vrijheid beroofd. Eénmaal in Pakistan waar men ons verdacht van het maken foto’s van terroristen (zie artikel: Angstige momenten: Quetta), en éénmaal in Mongolia nabij de Chinese grens, waar we van illegaal jagen werden verdacht (zie artikel: Illegale jagers). De meeste grensovergangen gingen overigens soepel, met uitzondering van twee. Bij de grensovergang tussen Irak en Iran moest Ivonne een paar traantjes laten vloeien om onze jeep mee de grens over te krijgen (zie artikel: Stress aan de grens met Irak en Iran), terwijl we voor mogelijke terroristen werden aangezien bij de grensovergang tussen Wit-Rusland en Polen (zie artikel: Edwin & Ivonne: Rugzakterroristen?). En éénmaal hebben we onze paspoorten naar Nederland moeten sturen om een visum aan te vragen. China besloot van de ene op de andere dag de visumregels aan te passen, wat inhield dat je alleen nog een Chinees visum kon aanvragen in je thuisland. En aangezien de ouders van Ivonne naar Azië kwamen om samen met ons door China te reizen, waren we genoodzaakt het visum in Nederland te regelen.

Onze ouders kwamen vijf keer bij ons op bezoek. Ivonne’s ouders reisden twee keer met ons mee door Thailand/Cambodja/Laos en China/Nepal/India, terwijl de ouders van Edwin drie keer kwamen, naar Maleisië, de Filipijnen en de Molukken in Indonesië (zie de video clip: Reis door de Molukken). Dit waren geweldige reizen waarbij onze ouders hun grenzen verlegde door wekenlang met ons te ‘backpacken’ onder soms lastige omstandigheden. De ouders van Ivonne waren bijvoorbeeld de 65 al gepasseerd toen ze samen met ons de 17-daagse Manaslu trekking in Nepal liepen waarbij we een pas overstaken van bijna 5200 meter (zie de videoclip: Manaslu Trekking). Het hoogste punt dat we tijdens de reis bereikte was in Iran, waar we de hoogste berg van Iran beklommen, Mount Damavand (5609 meter). De hoogte passen met de auto waren in Tibet (Gyatso La Pass / 5260 meter) en India (Tanglang La / 5328 meter). Het diepste punt dat we bereikten was in Coron in de Filippijnen, waarbij we naar het scheepswrak ‘Irako Maru’ doken op ongeveer 40 meter diepte.

Ook hadden we tweemaal een groepje tieners over uit Nederland, die voor ruim een maand met ons mee backpackten. Het waren de kinderen van vrienden van ons, die op hun beurt ieder weer een vriend/vriendin meenamen. De eerste keer reisden we met vier tieners door China (zie videoclip: Backpacking in China), en de tweede keer namen we twee tieners mee naar de Filipijnen (zie videoclip: It’s more fun in the Philippines). Het waren super leuke ervaringen omdat het reizen met anderen weer een heel nieuw facet aan het reizen geeft. We hadden het niet willen missen. Maar nu zitten we inmiddels in het meest bekende koloniale stadje van Guatemala, Antigua, en is het over met het terugkijken, en richten we ons blik weer op de toekomst.