Met dat beeld zijn we aan onze zoektocht in Nederland begonnen. Uiteraard alleen met het idee dat het plaatje redelijk perfect moet zijn, omdat we anders voorlopig lekker blijven reizen. We zijn in eerste instantie in het noorden van Nederland gaan kijken. Dat is immers het groene en rustige deel van ons land, waar de lucht nog schoon is en huisjes met wat grond nog betaalbaar zijn. We bekijken wat huizen in Gelderland, Overijssel, Drenthe en Friesland, maar komen na een paar weken toch tot de conclusie dat we bij voorkeur in het Zuidoosten van Nederland iets willen vinden. Het is er minder mooi en het landschap wordt steeds vaker gedomineerd door grote veestallen en tuinbouwkassen, maar het is wel de plek waar we vandaan komen. De huizen zijn er echter ook veel duurder omdat de economische voorspoed van de regio Eindhoven een prijsverhogend effect heeft op het onroerend goed in de regio. We maken ons wel enigszins zorgen over het feit dat het leeg laten liggen van een huis in het zuiden van Nederland moeilijker is. De buitengebieden van de zuidelijke provincies van Nederland worden geteisterd door een criminaliteitsgolf. Enerzijds roven Oost-Europese bendes regelmatig de schuren van huizen leeg op zoek naar zitmaaiers en gereedschap, terwijl leegstaande schuren vaak door de georganiseerde misdaad worden opgeëist voor grootschalige wietteelt.

Uiteindelijk vinden we een huisje waar we verliefd op worden. Het ligt nabij een middelgroot stadje in het zuiden van het land, maar toch lekker in het groen en op fietsafstand van het centrum. Het huis is echter zeer verouderd en sinds het bouwjaar in 1948 is er niet heel veel meer aan gebeurd. Maar wat is het plekje toch mooi! Dit plekje past bij ons en hier zien we ons wel wonen. We moeten echter wel met beide benen op de grond blijven staan, want het is een huis met haken en ogen. Niets is geïsoleerd, de keuken en badkamer zijn zwaar verouderd en het dak is aan vervanging toe. Dit is een lange termijn project met behoorlijke financiële risico’s. Voordat we over het huis serieus verder willen nadenken en eventueel een bouwkundige keuring willen laten uitvoeren, polsen we eerst bij de verkopers of er wel over de prijs gepraat kan worden. Want die is namelijk veel te hoog in onze beleving. En aangezien het huis al behoorlijk lang te koop staat krijgen we groen licht om verdere stappen te ondernemen. Ze denken dat we er wel uit zullen komen.

We duiken voor een paar weken onder in de bouwwereld. We hebben gesprekken met kozijnenleveranciers, dakdekkers, isolatiebedrijven en een enkele aannemer om een inschatting te krijgen van de kosten die we moeten maken om het huis op termijn comfortabel genoeg voor ons te maken. Ook laten we het huis bouwkundig onderzoeken om te zien of er geen geborgen verbreken zijn. Die zijn er gelukkig niet; ‘what you see is what you get’ wordt ons verteld. Daarnaast spelen we tegelijkertijd nog steeds met de gedachte of dit wel de juiste beslissing is. Zijn we er echt aan toe om weer deels in Nederland te gaan wonen en onderdeel te worden van de ‘rat race’. Laten we ons niet te verliefd maken door dat mooie plekje en dat sprookjeshuis? Uiteindelijk denken we heel goed na over welk bedrag het huis ons waard is en leggen dat als ‘take it or leave it’ bod neer bij de verkopers. We hebben geen zin in ellelange onderhandelingen en melden dat dit de prijs is waarvoor we het huis willen.

Er wordt niet direct ja of nee gezegd. Sterker nog, een aantal weken gaan voorbij zonder dat we een inhoudelijke reactie krijgen. Het lijkt erop dat de verkopers nog niet kunnen wennen aan het idee dat hun ouderlijk huis in handen van andere mensen komt. Tijdens de wachtperiode bezoeken we een vakantiebeurs in Utrecht. Al dwalende over de beurs met al die posters van prachtige bestemmingen die de wereld te bieden heeft, slaat de twijfel toe. Zijn wij toch eigenlijk niet veel liever op reis? Is dit niet te vroeg om ons weer gedeeltelijk te gaan settelen? We kijken elkaar aan en kennen het antwoord zonder iets te zeggen; bij twijfel …. niet doen! Ons hart ligt voorlopig nog ergens anders. De rugzakken staan inmiddels alweer gepakt en binnenkort gaan we weer op pad. Onze volgende bestemming wordt de Dominicaanse Republiek!