De belangrijkste reden voor ons om in deze periode van het jaar naar de Alentejo te komen, zijn de Kleine en Grote Trap. Deze inmiddels zeldzaam geworden vogels, zijn relatief gemakkelijk te zien op de pseudosteppen rondom het stadje Castro Verde. En de bonus van een bezoek aan het einde van maart, of begin april is, dat je de vogels tijdens de baltstijd kunt bewonderen. En dat is een spektakel, want vooral de Grote Trap heeft een paringsdans die niet zou misstaan in het rijk van de Paradijsvogels. Het mannetje keert zich bijna letterlijk binnenstebuiten, waardoor het een schuimbad op poten wordt, die ook nog eens begint te schudden om extra aantrekkelijk te zijn voor de vrouwtjes. Dit alles gebeurt op kale pseudosteppen waardoor je met een goede verrekijker dit spektakel prima vanaf een afstandje kunt ervaren. Een zeer bijzondere wildlife-ervaring aan de randen van Europa.

Na het zuidelijke deel van de Alentejo te hebben verkend rijden we naar de Algarve, en kamperen we in Olhão, onder de rook van Faro. Het weer is nog steeds wisselvallig, maar we kunnen toch wat van de omgeving zien. We hebben inmiddels ook een probleempje met onze Toyota jeep. Eén van de steekassen aan de achterzijde van de auto is versleten en dient vervangen te worden. We hebben het geluk dat de ouders van Edwin eind april een bezoek aan Malaga in Spanje hebben gepland, waardoor we ze vragen een tweedehands steekas uit Nederland mee te brengen. Vanaf nu willen niet meer kilometers rijden dan noodzakelijk is, om te voorkomen dat we Malaga niet gaan halen. We rijden Spanje weer in en strijken voor een weekje neer in het Doñana National Park, ten zuidwesten van Sevilla. Ook nu is het weer nog steeds erg wisselachtig, en regelmatig brengen we een dagje in de tent door. Toch zien we ook in de verschillende lagunes van het nationale park prachtige watervogels.

Het bezoek aan Sevilla valt enigszins tegen. We hadden er veel van verwacht, maar wat ons betreft zijn dit soort bestemmingen toch echt te druk geworden. Uren in de rij staan voor een bezoekje aan een kathedraal, bijna doodgereden worden door één van de vele citytour-bussen die de stad doorkruisen, geïnflateerde bedragen voor een simpel toeristenmenu en bedelende zigeuners bij de toeristenbezienswaardigheden, zijn niet echt de bestemmingen voor ons merken we steeds vaker. We wandelen wat door de stad en brengen vooral veel tijd door op terrasjes op strategische punten, om met open mond te aanschouwen hoe de toeristenindustrie op volle toeren draait. Langzaam maar zeker komen we in de buurt van Malaga. We gaan nog voor een paar dagen naar een camping bij Marbella om deze fameuze, of is het inmiddels beruchte, stad te bezoeken. Ooit een magneet voor de rijken van Europa om er een tweede huis of een jacht te hebben, tegenwoordig is het sinds de economische crisis van 2008 een stad in een schizofrene positie. Wordt het ooit weer die glamourbestemming van weleer, of wordt het een bestemming waar vooral snel en waarschijnlijk oneerlijk rijk geworden Russen neerstrijken, die eerder een afstotende dan aantrekkende werking hebben. Wij ervaren het stadje vooral als een verouderd badplaatsje dat waarschijnlijk zijn beste tijd heeft gehad. De glamour spat er niet echt meer vanaf.

In Malaga ontmoeten we de ouders van Edwin die de steekas zonder problemen mee hebben kunnen nemen met het vliegtuig vanuit Brussel. Door de aanslagen van vorige maand was er veel controle op het vliegveld van de Belgische hoofdstad, maar de enigszins op een bazooka lijkende steekas, werd zonder problemen geaccepteerd. We verblijven een paar dagen op het vakantieadres van de ouders van Edwin, waar we in een paar uurtjes tijd de steekas vervangen (zie ook het artikel over de steekas), waardoor we weer met een gerust hart op pad kunnen.