We hebben ook wat tijd en energie gestopt in het maken van een gescheiden elektrisch systeem in de auto. Dat betekent dat we door middel van een laadstroomverdeler een scheiding hebben aangebracht tussen de startaccu’s van de auto, en de zogenaamde huishoudaccu’s die we gebruiken voor de elektriciteitsvoorziening tijdens het kamperen. Op de huishoudaccu’s hebben we onder andere ook een 220 Volt omvormer aangesloten waardoor we 220 Volt in de auto hebben. En dat is weer handig voor het typen van de bijdragen van onze website op plaatsen waar geen stroom voorhanden is. We gebruiken de 220 Volt omvormer ook voor het laden van onze batterijen voor de telefoon, de videocamera en het fototoestel. We zijn dus behoorlijk zelfvoorzienend.

Waar we nog niet aan toe zijn gekomen is het maken van een waterfiltersysteem. Gelukkig heeft dat niet zo’n haast omdat het kraanwater in de meeste landen van Europa te drinken is, zoals bijvoorbeeld hier in Kroatië. Daar waar we het water niet kunnen drinken, kopen we flessen drinkwater. In de toekomst willen we een filtersysteem in de auto maken waardoor we water uit ‘onzuivere’ bronnen kunnen filteren tot veilig drinkwater. Een actie voor de toekomst dus.

Zoals we in onze vorige weblog hebben geschreven, hebben we besloten om een testrit te gaan maken met de Landcruiser. In eerste instantie wilden pas vanaf april 2012 met de auto vertrekken, maar het leek ons uiteindelijk verstandig om al eens op pad te gaan voordat we de monstertocht naar Rusland en Mongolië gaan ondernemen. Het geeft ons de tijd om aan de auto te wennen, om te zien wat hij kan en vooral ook niet kan, en hoe het kamperen gaat bevallen. We hebben immers vier jaar lang met de rugzak rondgetrokken wat een compleet andere manier van reizen is. Je bent namelijk afhankelijk van het openbaar vervoer, en van hotelletjes en restaurantjes onderweg. Een auto geeft je veel meer vrijheid, maar aan de andere kant ook wat meer zorgen. Een auto kan kapot gaan en je kunt hem ook niet zomaar achterlaten. Voorheen konden we te allen tijde besluiten om een vlucht te boeken en naar een ander land te vliegen, maar dat kan nu niet meer.

Het was toch wel weer even wennen om op pad te gaan. We waren immers een flinke tijd in Nederland geweest en hadden genoten van alle luxe om ons heen. We hebben weer een heerlijke tijd met de familie doorgebracht en zijn hen uitermate dankbaar voor de hulp die ze hebben geboden bij het prepareren van de auto. Ook Thieu, een goede kennis van de vader van Edwin, heeft heel veel tijd, energie en kennis in het Landcruiser-project gestopt waardoor de auto is geworden zoals hij nu is (zie de autopagina voor informatie rondom de aanschaf en restauratie van de jeep)..

We genieten de laatste dagen van heerlijk weer. Na de eerste dagen door de kou van Duitsland, Oostenrijk en Slovenië te zijn gereden, zijn we nu neergestreken in Dubrovnik, in het uiterste zuiden van Kroatië. We hadden voorheen het idee om via Bosnië, Kosovo en Macedonië naar Griekenland te rijden. Door de winterse omstandigheden meer landinwaarts, zijn we echter van dat idee afgestapt. De Adriatische kust leek ons een beter idee, en tot op heden is dat ook zo gebleken. Het is overdag een graad of twintig Celsius, en ’s nachts koelt het af tot een graad of vijftien. Prima kampeerweer dus. Morgen rijden we verder zuidwaarts en blijven we in de buurt van de kust, om zo de kans op goed weer te maximaliseren. Ons plan is om via Montenegro en Albanië naar Griekenland te rijden, maar zoals zo vaak zijn plannen er om gewijzigd te worden.