Ondanks dat we ons thuis voelen in de warme nesten van onze vaders en moeders, merken we wel dat het land Nederland steeds minder ons “thuis” wordt. Natuurlijk blijft Nederland het land waar we het beste weten hoe alles reilt en zeilt; het is immers het land waar we zijn opgegroeid. We zijn begaan met Nederland en de Nederlanders, maar we het assertieve karakter van ons volkje staat ons tegenwoordig wat tegen. In het verkeer zijn mensen opgefokt en iedereen heeft een mening over van alles. Zoals iemand ooit tegen ons zei: “een mening hebben is prima, maar waarom moeten Nederlanders die mening ook tegen iedereen verkondigen?”. De gemiddelde Nederlander is ondanks zijn hoge levensstandaard veelal ontevreden. Dit is waarschijnlijk ook de reden waarom zaken in Nederland over het algemeen goed geregeld zijn. Klagen en kritisch zijn, zorgen ervoor dat dingen in de positieve richting kunnen worden aangepast. We merken echter wel dat een volk met een vrolijkere, meer tevreden houding zoals de Filippino’s ervoor zorgt dat je zelf ook vrolijke en opgewekter wordt. De Aziatische gave om dingen gewoon te slikken en er het beste van te maken, is iets waar wij nog steeds veel van kunnen en willen leren. Als wij vertellen over hoe we in Azië met het openbaar vervoer reizen en hoe mensen daar het lot van vertragingen, overvolle en smerige bussen dragen, dan begrijpen de meeste Nederlanders wat we bedoelen. Tevreden zijn met hetgeen wat je hebt en je kunnen schikken in je lot is een groot goed.

Wat dit bezoek aan Nederland anders maakt dan ons bezoek de vorige keer, is dat er nu een nieuwe tijdrovende activiteit bij is gekomen: het opknappen van de Toyota Landcruiser BJ45 waar we een gedeelte van onze reis mee willen gaan maken. Zoals beschreven in ons artikel “Op zoek naar een Land Cruiser”, heeft de vader van Edwin ons in mei geholpen door een Toyota BJ45 te importeren vanuit Frankrijk. Ons plan was om de auto technisch in orde te maken en niet te veel eisend te zijn wat betreft de carrosserie. Grote roestplekken wilden we aanpakken en naderhand met de roller bijwerken, maar kleinere plekjes wilden we gewoon laten zitten. Een te mooie auto leek ons vragen om problemen; maar dat was voordat we aan onze BJ45 begonnen. Inmiddels is alles anders, met hulp van Ed (de vader van Edwin) en een Tjeu (een goede vriend van Ed) zijn we aan de slag gegaan en is gebleken dat “half werk” niet in onze natuur zit. Alle roestplekken zijn aangepakt en na veel slijpen en lassen hebben we besloten om ons “lot uit de loterij” helemaal met de roller te lakken. Ondanks dat het de eerste keer was dat we een grondige renovatie aan een auto hebben gedaan, zijn we super trots op het resultaat. Nu dat het tijdrovende carrosserie werk gedaan is, zijn we aan de slag gegaan met de revisie van de vooras. De remmen zijn onderhanden genomen en als we straks echt klaar zijn met de rest van het technische sleutelwerk, kunnen we daadwerkelijk gaan rijden. Daar is het ons immers om te doen! Het was ons plan om de komende maanden nog een stukje met onze rugzak te gaan reizen, alvorens we in het voorjaar van 2012 de auto wilden ophalen voor een tocht door centraal Azië, Rusland en Mongolië, maar dat plan is gewijzigd. Het lijkt ons leuk en zinvol om onze Toyota de komende maanden aan een heuse test te onderwerpen in Turkije en de Kaukasus. Of we de Kaukasus in de komende tijd ook echt kunnen bereiken is afhankelijk van hoe vroeg de winter intreedt en hoe snel we de auto hebben geprepareerd, maar we willen het in ieder geval gaan proberen. We ronden deze weblog daarom nu maar gauw af, zodat we snel weer aan de auto kunnen verder werken. Hoe eerder de auto klaar is, hoe eerder we weer op pad kunnen om weer een nieuw stukje van de wereld te kunnen ontdekken.