Van de Thaise grens zijn we verder gereisd naar Chiang Mai. De locale bus waarmee we reden, was vele malen beter dan de bussen die we in Laos hebben gebruikt. Wel had deze busrit minder charme. Persoonlijk vinden wij het altijd wel leuk wanneer verkoopsters met gegrilde kippenpoten en gebakken bananen door het gangpad komen, of wanneer we een fles water van een verkoopster door het busraampje kunnen kopen. Bij de veelal airconditioned bussen die de lange afstanden in Thailand rijden gebeurt dat minder. Vanuit Chiang Mai zijn we verder gereisd naar het Doi Inthanon Nationaal Park. We sliepen hier in een bungalow in het park, vanwaar we enkele dagtochten hebben gemaakt om het park te verkennen. In het Nationaal Park liggen verschillende dorpjes en onze bungalow ligt aan de rand van één van deze dorpjes. Het is een prachtig stekkie, midden in een dennenbos. Op één dag hebben we een vogelgids en een pick-up gehuurd om alle uithoeken van het park te bekijken en om vogels te spotten. Dit was echt de moeite waard. We hebben ongelofelijk veel vogels gezien, waaronder de Chestnut-crowned Laughingthrush, Green-tailed Sunbird, Silver-eared Mesia en de Chestnut throated Partridge. Verder hebben we mooie wandelingen gemaakt door het woud. Daar waar grote delen van Zuid-Oost Azië er in dit droge seizoen dor en geel bij liggen, werden we hier omringd door alle mogelijke groentinten en zagen we prachtige watervallen. Omdat Somchat (onze gids) zo goed en gedreven was, zijn we een dag later nog een ochtend met hem op pad geweest. Het was een lust voor het oog om te zien hoe hij vogelspot en hoe hij de best gecamoufleerde vogels ziet en aan ons kan tonen. Ook heeft hij ons veel verteld over de achtergronden van de mensen die in het park wonen.

Vanuit Doi Inthanon National Park, zijn we liftend in een pick-up teruggekeerd naar de hoofdweg zo’n 30 kilometer verderop. De mensen die ons meenamen wilde pertinent geen geld voor de rit en zette ons af bij de bushalte voor de bus naar Chiang Mai. Binnen enkele ogenblikken kwam er een Songteaw voorrijden waar we mee konden rijden. Een Songteaw is een typisch Zuidoost Aziatisch vervoermiddel. Achter in een busje (dat alleen aan de achterkant open is) zijn twee banken in de lengterichting gemaakt. Als er weinig passagiers zijn, zit een Songteaw best comfortabel. Meestal is dit vervoermiddel echter erg vol.
Na een dagje Chiang Mai zijn we met een super de luxe VIP bus teruggereisd naar Bangkok. Zo’n busrit met zoveel beenruimte is ook wel eens lekker! Vanuit Bangkok zijn we naar het Khao Yai Nationaal Park gegaan. Om bij het hoofdkwartier van het park te komen moeten we vanuit Bangkok 3 uur met de bus, 3 kwartier met de Songteaw en dan nog een half uur liftend achter op een pick-up. In dit park liggen geen dorpjes en in dit park is het gevoel om in een groot uitgestrekt natuurgebied te zijn nog meer aanwezig. Ook hier verbleven we in een bungalow in het park, vanwaar we dagwandelingen hebben gemaakt.

De eerste dag wandelden we een eenvoudige, vlakke, maar erg mooie route door de jungle. Op deze wandeling zagen we onder andere drie verschillende soorten neushoornvogels. Deze dag maakten we ook nog een middagwandeling over de verharde weg. Tijdens deze wandeling leek het net alsof we in een natuurdocumentaire terecht waren gekomen. Op een paar meter afstand zat een groep Oriental Pied-Hornbills (Bonte Neushoornvogels), die regelmatig een robbertje met elkaar vochten. Erg bijzonder om van zo dichtbij te zien. Voor de volgende dag hadden we een wat moeilijkere wandeling door de dichte jungle uitgekozen. We moesten enkele ondiepe riviertjes oversteken en zagen naast prachtige vogels ook imposante olifantendrollen. Olifanten hebben we tijdens deze dagen niet gezien, maar we zijn meer dan tevreden met de prachtige bossen en graslanden en de mooie vogels, herten en stekelvarkens die we gezien hebben. Ook vanuit Khao Yai kregen we een lift van een pick-up terug naar de bewoonde wereld. De dames die ons meenamen brachten ons direct naar Pak Chong, vanwaar we de bus naar Bangkok konden nemen. In Bangkok hebben we nog enkele dagen verbleven, waarna het echt tijd werd om voorlopig afscheid te nemen van de vader en moeder van Ivonne. Het vervelende van zo’n reis die ten einde is, is dat je er je niet meer op kunt verheugen. Het mooie is dat we er veel mooie herinneringen aan overhouden.

Na de nodige traantjes te hebben weggepinkt op het vliegveld, zijn we nu alweer een weekje met zijn tweetjes. Deze tijd in Bangkok besteden we vooral aan de website, die in de laatste weken wat te weinig aandacht heeft gekregen. Verder zijn we nog naar de tandarts geweest en zijn we druk bezig om te bekijken wat onze volgende bestemming gaat zijn. Voor het eerst sinds tijden weten we het eigenlijk niet precies. Ons eerste idee was om naar de Filippijnen te gaan, omdat we daar nog lang niet alles gezien hebben. De goedkopere vluchten naar deze eilandengroep waren helaas al weg waardoor we verder zijn gaan kijken. We hebben vervolgens lang nagedacht over Papua New Guinea. Een land waar we graag naartoe zouden willen gaan, maar waar op Internet een hoop discussie over is voor wat betreft de veiligheid voor reizigers. Ook is Papua New Guinea erg duur, waardoor we deze bestemming laten schieten. We hebben nu besloten voor Indonesië. We gaan terug naar dit mooie land, om de delen te zien waar we nog niet zijn geweest. We denken er een maand of vier te blijven en willen vooral Papua (voormalig Irian Jaya), de Molukken en Nusa Tenggara zien. Tussendoor hopen we naar Timor-Leste (Oost Timor) te kunnen, om er een aantal weken rond te kijken en een nieuw 60-daags visum voor Indonesië aan te vragen. We zullen zien wat het wordt ……