Zoals eigenlijk alle steden in India, is ook Varanasi een smerige stad. Vuilnisbakken kent men er niet waardoor iedereen genoodzaakt is zijn vuilnis op straat te gooien. Sporadisch zie je mannen met handkarren door de straten lopen die de grootste hopen vuilnis opscheppen en afvoeren. Daarnaast liggen de straten vol met vlaaien die uit het achterste eind van de heilige koeien zijn komen vallen. Je kunt je ogen dus niet alleen gebruiken om te overleven in de hectiek die om je heen gaande is, maar je zult ook altijd met een schuin oog de straat in de gaten moeten houden. Na een half uurtje op de riksja te hebben gezeten, stoppen we in het hart van de oude stad. We hebben onze zinnen gezet op één van de hotelletjes nabij Manikarnika Ghat. Een Ghat is een plek aan de Ganges rivier waar mensen naartoe komen om te baden of om te worden gecremeerd. Manikarnika Ghat is de belangrijkste crematie-ghat van de stad. We lopen vervolgens door de smalle steegjes van de oude stad op zoek naar een hotelletje. Het duurt niet lang voordat een eerste tout ons in de gaten heeft. Deze gladjakkers starten de conversatie altijd op dezelfde manier. Ze willen weten waar je vandaan komt, en nadat je hen het antwoord hebt gegeven weten ze altijd iets positiefs over je land te zeggen. Snel daarna komt de aap echter uit de mouw. Ze weten altijd een goed hotelletje waar ze je naartoe willen brengen. Uiteraard is dat een hotelletje waar ze een commissie kunnen opstrijken. Een ‘nee’ wordt zoals eerder gezegd niet geaccepteerd. Ook als je niets tegen ze zegt, toch volgen ze je om te zien waar je naartoe gaat. Als je vervolgens een hotelletje van je eigen keuze binnenloopt, lopen ze met je mee. Ze zeggen vervolgens in het Hindi (de taal in India) tegen de receptionist dat zij je naar het hotel hebben gebracht, in de hoop toch een commissie te ontvangen. Uiteraard een commissie die indirect door de reiziger wordt betaald omdat de prijs van de kamer daarop meteen wordt aangepast. Wij kiezen ervoor om eerst naar Manikarnika Ghat te lopen en daar de groep te splitsen. Twee mensen blijven bij de tassen, terwijl de andere twee op zoek gaan naar een hotel. Als je zonder grote rugzakken loopt denken de meeste touts dat je al een hotel hebt waardoor je minder snel lastig wordt gevallen. Uiteindelijk vinden we een prima hotelletje, genaamd het Sankatha Guesthouse.

Ook in de avonduren is het een genot om over de ghats te lopen. De duisternis gecombineerd met de oranje gaslampverlichting van de ghats en de heiigheid die over de Ganges rivier hangt, geeft het geheel een mystieke sfeer. Aan de belangrijkste ghat van de stad wordt elke avond een ceremonie gehouden om de rivier te eren en pelgrims kopen massaal kaarsjes in kleine drijvende bakjes om ze vervolgens op de Ganges te laten dobberen. En dat alles om de karma te verhogen. Maar de ghats laten niet alleen een positieve indruk achter. De minder drukke ghats worden door de armste mensen van de stad gebruikt als woonplaats en mannen gebruiken die ghats massaal om er te urineren. Op sommige plekken loopt de urine in stralen van de ghats de rivier in, op slechts enkele meters van badende pelgrims. Ook de crematie ghats kunnen schokkerend zijn voor bezoekers die niet beseffen wat ze er kunnen aantreffen. De lichamen van overleden mensen worden op bamboestretchers door de smalle steegjes van de oude stad gedragen om uiteindelijk bij één van de crematie ghats, in het openbaar te worden gecremeerd. Handelaren rondom de crematie ghats verdienen aan het leveren van het hout voor de brandstapels. Anderen hebben zich gespecialiseerd in crematiefotografie waarbij buiten de winkeltjes foto’s als voorbeeld zijn opgehangen die niets aan de verbeelding overlaten. Na drie uur branden van de brandstapel is de crematie over en worden de overblijfselen van de crematie in de Ganges gegooid. Mannen met grote magneten waden bij deze ghats door het water in de hoop met hun magneet nog wat waardevolle metalen te kunnen opvissen die bij het cremeren aan de lichamen zijn meegegeven. Dit is de één zijn dood, de ander zijn brood, in de meest zichtbare vorm. En dit alles gebeurt in het openbaar; voor iedereen die het zien wil.

Varanasi is in elk opzicht een prikkeling voor al de zintuigen die je hebt. Maar wees gewaarschuwd; gesp jezelf vast voor een bezoek die je nooit meer zult vergeten.