Engels | Nederlands |
|
| Blijven we in India, ja of nee? | |
Bundi (India) naar Diu (India), 21-Oct-07 / 01-Nov-07 |
|
Blijven we in India, ja of nee? Dat is een vraag die de afgelopen weken regelmatig door ons hoofd spookte. Eigenlijk vanaf het moment dat we in Delhi arriveerden (na ons bezoek aan de staten Punjab, Himachal Pradesh en Kashmir & Jammu), is de reisbeleving minder geworden. Natuurlijk is het zo dat je gedurende een langere reis “ups en downs” hebt, maar de reisbeleving zoals we die was in Delhi en Rajasthan was niet prettig. Met de schoonheid van de omgeving is echter niets mis. Zowel Delhi als Rajasthan heeft prachtige plaatsen om te bezoeken. Er komen immers niet voor niets zoveel toeristen naar deze gebieden. De negatieve reisbeleving heeft alles te maken met de manier waarop je wordt behandeld in Delhi en Rajasthan. Het is zoals een reiziger die we in Udaipur ontmoette zo mooi verwoorde: “Ze zien me als een geldautomaat die klaar staat om geld te spuwen op het moment dat zij dat willen”. Met “zij” wordt in dit geval de inwoners van Delhi en Rajasthan bedoeld.
Het zou niet eerlijk zijn om te zeggen dat iedereen in Delhi en Rajasthan de reiziger een “poot probeert uit te draaien”. Het gaat voornamelijk om de mensen die hun broodwinning halen uit de toeristische sector. Denk daarbij aan reisbureautjes, hotels, restaurants, rickshaw chauffeurs, Internet cafés, en gidsen. Maar ook de eigenaren van gewone winkels, zoals drinkstalletjes en supermarktjes, doen fanatiek aan het “poot uitdraaien” mee. Het zijn overigens zonder uitzondering (jonge) mannen. De vrouwen gaan hierbij dus vrijuit. Het gedrag van deze mensen maakt het reizen in Rajasthan uitermate vermoeiend. Je moet constant op je hoede zijn om niet te worden afgezet. Dat het vaak om kleine bedragen gaat (minder dan een euro) is niet belangrijk. Het gaat om het principe dat iedereen het heel normaal vindt om te “stelen” van reizigers. Hoe mooi de omgeving en de toeristische attracties ook zijn, het negatieve gevoel houdt de overhand. |
|
 |
|
Groepjes jonge Indiase mannen hangen rondom twee vrouwlijke toeristen |
|
| Daarnaast ervaren we de Indiërs (in Delhi en Rajasthan) als minder “warm” en afstandelijker dan de mensen die we hebben ontmoet in alle andere landen die we ooit hebben bezocht. Dat heeft deels te maken met het feit dat vrouwen in India niet snel een spontaan gesprek met je zullen beginnen. In gesprek komen met vrouwen is sowieso moeilijk in India. Je bent dus voor de contacten met de lokale bevolking vooral aangewezen op de mannen, vooral jonge mannen. En daar zit dan ook direct het probleem. Deze jonge mannen, vaak met een enorm ego, behandelen je vaak ‘lacherig’ en daarnaast is het zo dat een gesprek meestal snel leidt tot een uitnodiging om iets te komen kopen in de winkel van een broer, oom of vriend (waar ze je vervolgens een “poot uitdraaien”). Welgemeend vriendelijke en gastvrije mensen zijn helaas tot op heden een uitzondering gebleken in Delhi en Rajasthan. Alleen reizende vrouwen hebben het nog veel zwaarder dan ons. Zij worden ook nog eens lastig gevallen door de groep jonge mannen die denken dat zij de Indische “adonis” zijn waarop de westerse vrouwen zitten te wachten. We hebben reizende vrouwen ontmoet die om die reden hun hotel nog zelden uitkomen of zoveel mogelijk proberen samen te reizen met andere (mannelijke) reizigers.
Om dit soort ervaringen te vermijden zijn we na Delhi en Jaipur van het toeristenpad afgegaan. Toen ging het al een heel stuk beter. Nog steeds moesten we op ons hoede zijn, maar het “poot uitdraaien” werd van regel een uitzondering. Onze bezoeken aan Alwar, Bharatpur, Sawai Madhopur, Kota, Bundi en Chittorgargh waren prachtig. Alleen bij het Dussehra festival in Kota habben we weer een behoorlijk negatieve ervaring. Bij het einde van het overigens prachtige festival, toen tienduizenden mensen hun weg probeerden te vinden naar de uitgang van het festivalterrein, heeft Ivonne last gehad van handtastelijkheden. Niet eenmaal, maar tientallen malen. Een aantal jonge Indische mannen kon zich niet bedwingen en zag hun kans om in de enorme menigte een westerse vrouw te betasten (zie ook de column: van filmster tot politie-escorte). Dit is overigens geen uitzondering in India. Het is een bekend fenomeen in heel India dat jonge mannen, vrouwen betasten als ze de kans krijgen. Veel reisboeken adviseren vrouwen daarom dan ook om drukke gelegenheden te mijden. | |
 |
|
Ivonne met een groep vriendelijke jongens uit Rajkot |
|
Toen we in Udaipur weer op het toeristenpad aankwamen, hebben we opnieuw nagedacht over wat te doen. India verlaten, ja of nee? Al snel besloten we om India nog een kans te geven. In de noordelijke staten hebben we immers ook een leuke tijd gehad. We besloten wel om Rajasthan direct te verlaten en daarmee ‘highlights’ als Pushkar, Jodpur, Jaisalmer en Bikaner over te slaan. De reisbeleving is voor ons belangrijker dan de highlights die er te zien zijn. We zitten nu een week in de staat Gujarat (ten zuiden van Rajasthan) en zijn blij dat we de beslissing hebben genomen. Vanaf het moment dat je Rajasthan uit bent, zijn de mensen anders. De eerste paar dagen in Ahmedabad waren een verademing. Het is natuurlijk niet zo dat de mensen ineens “warm”een super gastvrij zij, maar je wordt wel weer met respect behandeld. Daarnaast is het “poot uitdraaien” volledig verdwenen. Langzaam maar zeker begint ons vertrouwen weer iets toe te nemen en vinden we het niet meer noodzakelijk om alles te controleren en na te tellen. In Junagadh hadden we zelfs een super positieve ervaring. Zonder er naar gevraagd te hebben kregen we een korting van 50 Rupees op een kamer (250 Rupees in plaats van 300 Rupees), gewoon omdat het laagseizoen was. En dat terwijl we al akkoord waren gegaan met de prijs van 300 Rupees. We wisten niet wat we hoorden. Al met al kijken we nu echt uit naar ons verblijf in de staat Gujarat, zeker ook omdat er een paar prachtige ‘highlights’ in de planning staan. Zo verwachten we veel van het Sasan Gir Reservaat waar de Aziatische leeuwen nog in het wild leven (nog de enige plek te wereld). Daarnaast heeft Gujarat een aantal mooie reservaten waar we vogels kunnen bekijken en zijn we vandaag gearriveerd in de voormalige Portugese kolonie Diu (aan de Arabische zee). En daar hebben we wel naar uitgekeken omdat je hier voor een redelijke prijs alcohol kunt drinken. Een fles Port bijvoorbeeld, kost hier maar 90 Rupees (ongeveer Euro 1,75). Oh ja, en dat Indische jonge mannen ook vriendelijk kunnen zijn, weten we inmiddels ook. Tijdens onze beklimming van de perlgrimsberg “Girnar” in Junagadh (7000 traptreden heen, en 7000 traptreden terug), hebben we een aantal leuke jonge mannen ontmoet uit Rajkot. Dat wilden we toch even kwijt. En hoe zit het dan met de langere termijn planning? Nou, we hebben besloten dat we niet tot februari in India blijven (wat ons eerste plan was). Dat is iets te veel van het goede. We denken nog een maand in Gujarat te blijven waarna we begin december naar Nepal gaan. Oud op nieuw zullen we dan waarschijnlijk doorbrengen in Kathmandu. Na Nepal verwachten we nog een week of vier in het noordoosten India te zijn, waarna we naar Bangladesh reizen (is in ieder geval voor 8 februari omdat op die dag ons Indiaas visum afloopt). Als het vervolgens enigszins mogelijk is willen we naar Myanmar (half maart). Eén en ander is natuurlijk afhankelijk van de situatie op dat moment in Myanmar. De monsoon periode (regenperiode) begint weer eind april / begin mei, dus voor die tijd moeten we Bangladesh en Myanmar weer uit zijn. Maar goed, plannen zijn er om gewijzigd te worden…….
|
|
| <Vorige weblog> | |
