Engels | Nederlands

Op het Dussehra festival in Kota (zie ook artikel Dussehra festival) blijkt maar weer eens dat India een land is met meerdere gezichten. Ondanks het feit dat het Dussehra festival de overwinning van het goede op het kwade viert, blijkt het kwade nog lang niet te zijn uitgebannen in India.

De eerste uren dat we het festival in Kota bezoeken zijn alleen maar leuk. Buitenlanders zijn hier nog een bezienswaardigheid waardoor je veel aanspraak krijgt van andere festivalgangers. Mensen willen je hand schudden, even met je praten of met je op de foto. Kinderen worden verlegen op het moment dat we ze gedag zeggen en volwassenen lachen van oor tot oor als je een paar woorden met ze wisselt. De aantrekkingskracht die we hebben op lokale gezinnen valt ook op bij de kermisexploitanten. Als we willen, mogen we gratis in de diverse attracties. Dat is niet alleen om ons te plezieren, maar vooral ook om hun attractie in de spotlights te zetten. Als namelijk zelfs een westerling in die attractie gaat zitten, dan moet het wel leuk zijn. Omdat de kermisattracties er niet zo degelijk uit zien laten we het aanbod graag aan ons voorbij gaan. Het bekijken van de kermis met haar lachende bezoekers is voor ons al voldoende.

De afwezigheid van toeristen zorgt er ook voor dat we een bijzondere behandeling krijgen van de ordehandhavers van het festival. Zo mogen we bijvoorbeeld in het persvak staan, waardoor we dicht bij het podium staan en alles goed kunnen zien. Daar worden we als echte filmsterren geïnterviewd door een lokale nieuwszender. Het is een traditie om stenen te gooien naar de beeltenis van Ravana, de slechterik die is overwonnen (lees ook artikel over het Dussehra festival voor meer informatie over de achtergrond van het festival). De toegestroomde pers kan hun geluk niet op wanneer wij op hun verzoek ook wel een steen willen gooien. Alles wordt op beeld vastgelegd. Al met al zijn deze eerste uren van het festival erg leuk en is het contact met de andere festivalgangers prettig.

Helaas komt er aan het einde van het festival toch nog een smet op deze mooie dag. Wanneer we aan het einde van het festival onze weg proberen te vinden door de enorme menigte, beginnen er jonge mannen expres hard in de menigte te duwen waardoor de menigte van links naar rechts begint te golven. Gewoon omdat men dat grappig vindt. Helaas blijft het hier niet bij. Ivonne wordt echt overal vastgepakt door de pubers om ons heen. Vreselijk, al die handen op borsten en billen. Edwin probeert haar zo goed mogelijk af te schermen, maar het is onmogelijk om in die menigte iedereen goed in de gaten te houden. Op enig moment betrapt hij een dader op heterdaad en pakt hem stevig achter in zijn nek. De puber wordt een halve meter kleiner en even is het met het duwen gedaan. Na een paar minuten begint het duwen helaas weer opnieuw, net als het vastpakken. Gelukkig duwt de menigte ons naar een reddende engel in een politiepak. Met een smekende blik vraagt Ivonne om zijn hulp en zodra de duwers het politiepak en bijbehorende wapenstok zien is het met het duwen gedaan. De politieagent loopt met ons mee naar de parkeerplaats en ineens hebben we alle ruimte. Zoals de zee voor Mozes week, gaan nu alle mensen voor ons aan de kant. Er is één man die Edwin nog bij zijn arm vastpakt. Wanneer de politieagent vanuit zijn ooghoeken ziet dat Edwin zich losrukt, stapt hij op de man af en geeft hem een forse klap met de wapenstok. Bij de parkeerplaats nemen we afscheid van oom agent, maar natuurlijk niet voordat we hem uitgebreid hebben bedankt.

Helaas is het onzedelijk betasten van (westerse) vrouwen bij drukke gelegenheden in India een bekend fenomeen. Het is dus niet gekoppeld aan het Dussehra festival of aan Kota, maar het komt ook op andere plaatsen voor waar veel mensen samen komen. In bijna alle reisgidsen wordt hier aandacht aan besteedt en sommige boeken adviseren alleen reizende vrouwen zelfs, om dit soort drukke gelegenheden te mijden. Tot dit moment hadden we nog geen last gehad van handtastelijkheden. Het is wel cynisch dat het nu net gebeurt op de dag dat men viert dat het goede het kwade heeft overwonnen. In Kota symboliseert men deze overwinning door de beeltenissen van drie slechteriken op te blazen met vuurwerk. Wat ons betreft mogen ze nog wel tien poppen opblazen, want drie poppen zijn blijkbaar niet voldoende om al het slechte uit te bannen.