In Agartala hebben we enkele dagen rust genomen om van onze laatste dagen in India te genieten. Daarnaast hebben we er ons visum voor Bangladesh geregeld, wat uiteindelijk toch niet makkelijk bleek te zijn (zie ook het artikel: het gevecht om een Bangladesh visum). Uiteindelijk zijn we zeven februari 2008, een dag voordat ons Indiaas visum afliep, de grens met Bangladesh overgestoken. Dat was eigenlijk wel spannend omdat we niet wisten wat we precies konden verwachten. Bangladesh is het land zonder echte hoogtepunten. Daarnaast hebben we de afgelopen tijd niemand ontmoet die in Bangladesh is geweest en die ons iets meer kon vertellen over het land. Nu, na bijna tien dagen in Bangladesh te zijn, hebben we al een aardig beeld van het land. Tot op heden is het één groot feest. De belangrijkste bezienswaardigheid is ongetwijfeld de mensen. Op een enkele uitzondering na, zijn we tot op heden alleen hele vriendelijke en goedlachse Bangladeshi’s ontmoet. De mensen zijn hartelijk en vinden het prachtig dat we een bezoek brengen aan hun land. Engels wordt er niet altijd gesproken, maar dat weerhoudt de Bangladeshi’s er niet van om een paar woordjes met je te spreken. De meest gestelde vragen zijn: “Waar kom je vandaan?”, “Wat is je naam?”, “Wat is jullie relatie?”, “Hoe gaat het?” en “Wat vind je van Bangladesh?’. Daarnaast zijn we gedurende onze eerste tien dagen in Bangladesh minimaal driehonderd keer op de foto gezet, waarbij er meestal sprake is van een domino-effect. Als eenmaal één persoon een foto van ons heeft gemaakt, lijken de Bangladeshi’s uit hoeken en gaten te komen om ook een foto te maken. Dit alles gaat op een hele relaxte en vriendelijke manier, waardoor het eigenlijk best grappig is. De enige rust die je in Bangladesh kunt vinden, is op je hotelkamer, ver van de drukte op straat.

Vanuit India zijn we direct naar de hoofdstad Dhaka gereisd (zie ook het artikel: van Agartala naar Dhaka). Daar hebben we een aantal dagen de tijd genomen om er rustig rond te kijken en te wennen aan Bangladesh. Zo hebben we de oude stad verkend en hebben we een bootje gehuurd om over de Buriganga rivier te varen. De boottocht is één van de leukste dingen die je kunt doen in Dhaka omdat het je de mogelijkheid geeft om rustig vanuit een bootje het drukke leven op de rivier gade te slaan. Daarnaast kun je van dicht bij de grote, oude en roestige rivierboten bekijken die dagelijks gebruikt worden voor de ferrytochten op één van de vele rivieren van Bangladesh. Dit zijn de boten die veel te vol worden geladen en slecht worden onderhouden, waardoor er elk jaar wel enkele zinken, vaak vele dodelijke slachtoffers tot gevolg hebbend. Vanuit Dhaka zijn we met de bus naar Chittagong gereisd, de op één na grootste stad van Bangladesh. Deze stad is kleiner, overzichtelijker, maar minder interessant dan Dhaka. Ook hier zijn geen echte bezienswaardigheden, anders dan de lachende Bangladeshi’s die je welkom heten in hun stad. Na ook hier enkele dagen te hebben vertoefd was het tijd om kennis te maken met het strandleven in Bangladesh. Daarvoor heb je een aantal opties. De meest bekende optie is de stad Cox’s Bazaar, op drie uur rijden ten zuiden van Chittagong. Wij hebben deze stad voorlopig even aan ons voorbij laten gaan en zijn direct door gereisd naar het super kleine eilandje Saint Martin, wat tevens het meest zuidelijke puntje van Bangladesh is. Je kunt dit eilandje bereiken door een drie uur durende ferry te nemen vanuit het stadje Teknaf. Als je Saint Martin ziet opdoemen, weet je meteen dat dit een bijzondere plek in Bangladesh is. Prachtige lege zandstranden met wuivende palmbomen heten je welkom. In het haventje liggen pittoreske vissersboten, die veel weg hebben van kleine piratenschepen. De mensen zijn supervriendelijk en het is daarmee een prima plaats om een aantal dagen van het strand te genieten en je heerlijk vol te proppen met de vele soort vis die hier vers verkrijgbaar zijn. Een wandeling rondom het eiland (het is slechts 5 vierkante kilometer groot tijdens vloed en 9 vierkante kilometer groot gedurende eb), is een perfecte manier om het eiland te zien. Her en der op het eiland vind je kleine nederzettingen langs het strand waar je een kokosnoot kunt kopen om hem vervolgens lekker leeg te drinken op het prachtige strand. Typisch een eiland om weer even bij te komen van de drukte in de rest van Bangladesh.