Engels | Nederlands |
|
| Op weg naar de natste plek ter wereld | |
Kaziranga N.P. (India) naar Cherrapunjee (India), 21-Jan-08 / 30-Jan-08 |
|
De afgelopen twee weken hebben in het teken gestaan van rust en natuur. Het begon allemaal met het absolute hoogtepunt van ons bezoek aan noordoost India, Kaziranga National Park. Dit juweel van een park huisvest 2/3e van de nog resterende wereldpopulatie van éénhoornige wilde neushoorns (en dat zijn er nog maar ruim 1800). En dat hebben we geweten. We hebben er meer dan 30 gezien. En dat is nog niet alles. Tijdens de jeepsafari werden we verrast door een groep van tien wilde olifanten die vlak voor onze jeep het zandpad overstak. De groep, compleet met een aantal babyolifantjes leek zich niets van onze aanwezigheid aan te trekken en vervolgden gestaag hun route door de graslanden van het park. Tijdens onze tweede jeepsafari zagen we een mannelijke olifant die het karkas van zijn dode vrouwtje met luid getrompetter probeerde te beschermen tegen een grote groep aasgieren, die zich in de bomen rondom het karkas hadden verschanst. Het vrouwtje was al enige tijd dood gezien de enorme stank die er in de omgeving hing. Het ontroostbare mannetje had schijnbaar nog geen afscheid van zijn vrouwtje kunnen nemen en besteedde zijn gehele dag aan het wegjagen van de aasgieren. Kaziranga N.P. is echt een aanrader voor iedereen die in dit deel van de wereld nog de neushoorn en de olifant wil kunnen aanschouwen. En dan hebben we het nog niet eens over de prachtige vogels die je er kunt zien. |
|
 |
|
Een groep wilde olifanten die het pad kruist voor onze jeep |
|
| Na Kaziranga N.P. zijn we verder naar het noordoosten gereisd, en wel naar Majuli. Majuli is het grootste riviereiland ter wereld. Of dat nog lang duurt, is maar de vraag, aangezien het eiland enorm te leiden heeft onder erosie. Van de ruim 1200 vierkante kilometers die het eiland ooit groot is geweest, is nog maar ruim 400 vierkante kilometer over. De belangrijkste reden die wordt genoemd voor de erosie is de steeds heftiger wordende stroming van de Bramaputra rivier, vooral in de regentijd (monsoon). Elk jaar weer, worden er grote delen van het eiland door de rivier weggeslagen. Majuli is een prachtig eiland om een aantal dagen te verblijven en tot rust te komen. Op het eiland vind je onder andere een aantal Hindoeïstische kloosters (satra’s) en pittoreske stammendorpjes waar de tijd al eeuwen lijkt te hebben stilgestaan. We zijn in totaal vier dagen op het eiland geweest, en hebben daarvan drie dagen het eiland per fiets verkend. Tijdens ons bezoek aan de Auniati Satra (het grootste Hindoeïstische klooster van Majuli) hebben we de monnik Sri Nutiel Dutta leren kennen. Hij heeft ons vervolgens een dag op sleeptouw genomen om een aantal plaatsen van het eiland te zien, waaronder een klooster waar nog op ambachtelijke wijze maskers worden gemaakt, die worden gebruikt voor Hindoeïstische festivals. We hadden het geluk dat tijdens ons bezoek aan Majuli het Bhawona Mahutsava Festival gaande was. Dit festival, wat slechts eenmaal per drie jaar plaatsvindt, duurt enkele weken. Tijdens het festival worden vertellingen uit de Hindoeïstische boeken nagespeeld door artiestengroepen, die vanuit heel Assam naar Majuli zijn toegekomen. Elke avond worden er twee drama’s (vertellingen) opgevoerd onder het oog van een massaal toegestroomd publiek. De monnik had ervoor gezorgd dat we een mooie plek hadden nabij het podium, zodat we het spektakel goed konden zien.
Het meest bijzondere wat we hebben meegemaakt op Majuli was de start van de bouw van een nieuwe boot. Per toeval stuitten we nabij een traditioneel Mishing stammendorpje (de Mishing is een stam die je veel op Majuli tegenkomt) op een groep mannen die in de droge rivierbedding was begonnen met de bouw van een 27 meter lange houten boot. De boot wordt helemaal met de hand gemaakt door een groep van zes mannen en tekeningen zijn er niet. Alle kennis zit in de hoofden van de bouwers. De bouw gaat in totaal drie maanden duren en tegen de tijd dat het water door de regen in de nu nog droge rivierbedding terugkeert, wordt de boot “vanzelf” te water gelaten. Op het moment dat wij arriveerden, waren ze één dag bezig. Ze hadden die dag de voorsteven uit een boomstam gehakt. Nadat de voorsteven na veel geworstel op de juiste positie was gemanoeuvreerd en met bamboestokken was onderstut, werd er een ritueel uitgevoerd. Er werd gebeden en onder andere melk, rijst en zout geofferd aan de goden. Dit alles om de goden te verzoeken toe te zien op een voorspoedige bouw. Nadat de offers hadden plaatsgevonden deelde de opdrachtgever van de bouw van het schip, rijstepap en zoete patisserie uit aan de bouwers. Wij als geïnteresseerde toeschouwers werden niet vergeten en deelde mee in de lekkernijen. De bouw van het schip kost overigens in totaal maar INR 85.000 (= EUR 1.500). Dit is inclusief de arbeidskosten, al het hout en de motor. Geen geld, was onze eerste gedachte. | |
 |
|
Op de terugweg van Majuli eiland naar het vaste land |
|
Wij zijn overigens twee dagen langer op het eiland gebleven dan in eerste instantie de bedoeling was. De reden was dat India op 26 januari de dag van de republiek viert. Gedurende die dag is het gevaarlijk om in noordoost India te reizen, vanwege een verhoogde kans op bomaanslagen. In noordoost India zijn namelijk nog veel militante separatistische groeperingen actief die vechten voor onafhankelijkheid of meer autonomie voor hun regio en/of stam. De dag van de republiek en onafhankelijkheidsdag zijn de twee dagen die door deze groeperingen worden aangegrepen om hun eisen extra kracht bij te zetten, door middel van bomaanslagen en/of aanvallen op overheidsinstellingen. Wij hadden daarom besloten om gedurende deze dag lekker op het rustige Majuli te blijven zitten. Uiteindelijk is de dag van de republiek rustig verlopen en zijn er geen noemenswaardige incidenten geweest in noordoost India. Inmiddels hebben we de staat Assam verlaten en zijn we aangekomen in de aangrenzende staat Meghalaya. Deze heuvelachtige en groene staat heeft één klein stadje wat onze speciale interesse heeft, namelijk Cherrapunjee. Cherrapunjee is officieel de natste plek ter wereld. Ons geluk is dat die regen voornamelijk valt in het regenseizoen, waardoor het nu redelijk droog is. Daarnaast kun je nabij Cherrapunjee de zogenaamde ‘wortelbruggen’ vinden. Dit zijn bruggen die geconstrueerd zijn door de nog levende wortels van de ‘Fiscus Elastica’ te gebruiken en over rivieren en/of ravijnen heen te hangen. Dit schijnt een spectaculair gezicht te zijn die je nergens anders ter wereld kunt zien. We zijn benieuwd.
|
|
| <Vorige weblog> | |
