Engels | Nederlands |
|
| Op weg naar het Nepal | |
Jamnagar (India) naar Bareilly (India), 19-Nov-07 / 07-Dec-07 |
|
Vandaag staat in het teken van de reis richting Nepal. Of we Nepal vandaag al gaan bereiken is nog onzeker. De snelheid van de vertraagde trein waar we momenteel in zitten is daarvoor van doorslaggevend belang. In de laatste weken zijn we via het Noordwesten van de staat Gujarat naar Ahmedabad gereisd. Vandaar uit zijn we naar Delhi gegaan, waar we vanmorgen de trein richting Bareilly hebben genomen. Vanuit Bareilly is het nog ongeveer drie uur met de bus naar Banbassa, de grensovergang aan de uiterst westelijke zijde van Nepal. We hopen dat we aan het einde van de middag de grens kunnen oversteken, maar wellicht wordt het pas morgen.
Terwijl we in de trein zitten rusten we uit van de laatste weken. We hebben het best druk gehad de laatste tijd. Zo hebben we enkele mooie bezienswaardigheden bezocht. Little Rann Sanctuary is daarvan zeker een hoogtepunt (zie ook de foto impressie over Little Rann). Dat de dagen voorbij vliegen komt ook omdat dingen die je in Nederland snel en zonder erbij na te denken kunt regelen, veel tijd kosten in een vreemd land. Zo brak er een stukje van Edwin’s kies af toen hij een iets te harde pinda at. Gelukkig had Edwin er niet veel last van, maar de kies was wel dusdanig gehavend dat we er een tandarts naar wilde laten kijken. In Nederland ga je dan naar je eigen tandarts die slechts op een kwartiertje rijden van je gevestigd is. Op reis is het eerst zaak om een goede tandarts te vinden. Na verschillende e-mails te hebben rondgestuurd kregen we via de Nederlandse ambassade in Delhi de contactgegevens van een tandarts “met een internationale clientèle”. Officieel mag men niet zeggen of het een goede of een slechte tandarts is, aangezien dat een subjectief oordeel is. De opmerking dat deze tandarts een internationale klantenkring heeft, gaf ons echter voldoende vertrouwen om een afspraak te maken. Binnen enkele dagen konden we bij deze tandarts terecht. De praktijk bevindt zich in een nette wijk van Zuid Delhi, die niet gedetailleerd is weergegeven op de kaart va Delhi die in ons reisboek zit. In dit niet-toeristische deel van Delhi zijn de autorickshaw-rijders nog genegen om de meter te gebruiken. Ruim op tijd arriveren we bij de tandarts. Het ziet er allemaal netjes en modern uit. Dat geeft vertrouwen! In deze praktijk is het traditionele rollenpatroon omgedraaid. Er is een vrouwelijke tandarts met twee mannelijke assistenten. |
|
 |
|
Edwin te gast bij de 40-plus club van Jamnagar (hij is zelf nog geen 40 hoor!) |
|
| Wanneer de tandarts naar Edwin’s kies heeft gekeken, komt ze gelukkig tot de conclusie dat er niets urgents aan de hand is. Als we over een maand terug zouden gaan naar Nederland, zou er nu niets aan de kies hoeven te gebeuren. Aangezien ons eerste geplande bezoek aan Nederland nog wel een tijdje op zich laat wachten adviseert de tandarts om het probleem toch hier in India op te lossen. Onze angst dat we hiervoor langer in Delhi moeten blijven is ongegrond. Terwijl we in Nederland een nieuwe afspraak zouden hebben moeten maken, kan ze Edwin direct helpen. Een half uurtje later is de kies netjes gevuld en is Edwin’s glimlach gered. De kosten van dit tandarts bezoek zijn 1.800 Rupees (+/- EUR 30). Heel veel geld in India maar voor Nederlandse begrippen goedkoop.
Een ander actiepunt dat we in Delhi moesten aanpakken is een stofje dat op de sensor van onze camera zat. Aangezien wij slechts één lens gebruiken en dus niet van lens wisselen snappen we nog steeds niet hoe dat stofje in de camera is gekomen. De laatste weken hebben we dus alle foto’s moeten bewerken om het stofje te retoucheren. Dat is erg veel werk en ook erg frustrerend als het niet goed genoeg lukt waardoor je de foto weg moet gooien. Dit irritante probleem wilde we dus zo snel mogelijk hebben opgelost. We hebben daarom ruim een halve dag gespendeerd aan een bezoekje aan het servicecentrum van Nikon in Gurgeon. Gurgeon is een zakenwijk die ongeveer 30 kilometer van Delhi is verwijderd. De weg tussen Delhi en Gurgeon is erg druk en daarom duurde de busrit anderhalf uur. Bij Nikon konden we gelukkig snel worden geholpen. De inspectie van de camera is precies zoals het officieel niet mag. De technicus probeerde het stofje weg te blazen met zijn mond. Helaas deed het blazen het stofje niet verdwijnen, waarna hij het probleem oploste met zogenaamde “wet cleaning swaps”. Deze “cleaning swaps” kun je in Nederland gewoon in de winkel kopen. Natuurlijk is het altijd risicovol om zelf je sensor te reinigen, maar we hadden toch gewild dat we deze spullen zelf bij ons hadden gehad. Tot op heden hebben we ze nog niet in India kunnen kopen, dus dat staat nog op ons winkellijstje. Mocht het nog een keer voorkomen dat er een stofje op de sensor zit, dan willen we dat zelf kunnen oplossen zonder dat we weken moeten wachten voordat we weer in de buurt van een Nikon Servicecentrum zijn. | |
 |
|
Scheepswerf voor houten boten in Mandvi |
|
Nu we op het punt staan om India voor een tijdje te verlaten, zijn we ook druk bezig geweest met de voorbereidingen voor de reis door Nepal. Dat houdt in dat we ons inlezen over de huidige politieke situatie van Nepal, maar we moeten ook voor erg basale zaken zorgen zoals pasfoto’s voor het visum. Om de rugzakken draagbaar te houden sturen we regelmatig de boeken en de spullen die we niet meer nodig hebben, terug naar Nederland. Soms ben je echt bijna een uur bezig om de juiste verpakkingsmaterialen te zoeken, die je in Nederland gewoon uit de kast zou pakken. Dat is ook een deel van de charme van het reizen. Het zoeken naar dagelijkse spullen, het bezoeken van de plaatselijke kapper en het reizen per openbaar vervoer zorgt ervoor dat je meer meekrijgt van een land. De bezienswaardigheden zijn leuk en interessant, en we gebruiken deze bezienswaardigheden om onze route uit te stippelen. De uiteindelijke reisbeleving in een land bepaald wat de indruk is dat een land op je achter laat. Dat maakt reizen zo interessant. Inmiddels zitten we al zeven uren in de trein en we hebben “al” 180 kilometer afgelegd. We hebben nog ruim 80 kilometer voor de boeg voordat we in Bareilly zijn. Nepal zullen we vandaag waarschijnlijk niet bereiken, maar we hebben er veel zin in om weer een nieuw land te gaan ontdekken. De cultuur en de manier waarop mensen met elkaar omgaan, schijnt heel anders te zijn wanneer je de grens oversteekt. Dat maakt grensovergangen ook altijd zo leuk. Terwijl mensen soms minder dan een kilometer van elkaar verwijderd wonen, is er vaak een wereld van verschil.
|
|
| <Vorige weblog> | |
