eBird.org, een initiatief van The Cornwell Lab, zet de passie van ’s-werelds vogelspot-community om in kritische data voor onderzoek, conservatie en educatie. Deze hoeveelheid data is ongehoord en geeft een nauwkeurig beeld van waar en wanneer vogelsoorten voorkomen en in welke aantallen. Gedetailleerde analyses kunnen worden gemaakt die voorheen onmogelijk waren. Daardoor krijgen onderzoekers inzicht in het gedrag van vogels, wat weer een goede indruk geeft van hoe de aarde ervoor staat. De meeste vogels overleven namelijk alleen in hele specifieke omstandigheden. En als het dus slecht gaat met de vogels, dan gaat het ook slecht met de aarde. We vinden het super leuk om via onze hobby bij te dragen aan het opbouwen van deze belangrijke data. Online kun je zelfs realtime bijhouden van waaruit lijsten met waarnemingen worden toegevoegd (https://ebird.org/livesubs).

Na ons bezoek aan Caño Negro bezoeken we de stadjes Quesada en Puerto Viejo de Sarapiqui. Het zijn prima bestemmingen om het Costa Ricaanse leven te ervaren, maar echt heel veel is er niet te zien. Daar waar de stadjes in buurland Nicaragua vaak pittoresk zijn met kleurrijke markten en mensen, is Costa Rica een beetje saai. In Costa Rica draait het vooral om de natuur. En die is prachtig. De volgende bestemmingen waren La Fortuna en Monteverde. Deze bestemmingen behoren tot de meeste bezochte toeristenplekken van het land, en dat is ook niet verwonderlijk. La Fortuna is vooral bekend om zijn Arenal vulkaan die boven het dorpje uit toornt, terwijl Monteverde bekend staat om zijn hooglandbossen. Beide zijn drukke bestemmingen, maar met een beetje wil valt de grootste drukte wel te omzeilen en zijn beide bestemmingen nog steeds de moeite waard.

Voor wat betreft de laaglandvogels raden we het Nationale Park Carara aan, dat wij vanuit het stadje Puntarenas hebben bezocht middels de openbare bus. Ook dit park is erg druk bezocht, maar de meeste mensen komen niet verder dan de wandelpaden die rondom het bezoekerscentrum liggen. Dus als je wat verder het bos inloopt, wordt je ook hier getrakteerd op prachtige vogels. Een andere aanrader is het nationale park met de naam Tapanti. Dit nationale park wordt erg weinig bezocht, omdat het niet op het traditionele toeristenpad van Costa Rica ligt. Het kleine stadje Orosi is een vriendelijk stadje met alle benodigde faciliteiten die als uitvalsbasis voor Tapanti kan dienen.

Er zijn ook een aantal nationale parken die we bewust niet hebben bezocht zoals Manuel Antonio en Corcovado. Beide wereldberoemde nationale parken worden zodanig door toeristen overlopen, dat wij er geen vertrouwen meer in hadden dat we hier nog wildlife zouden kunnen zien. Het Corcovado park kan overigens niet meer zonder gids worden bezocht, en dan is de lol er voor ons af. We willen best af en toe voor een goede gids betalen als we iets bijzonders willen zien of ervaren. Maar om voor een gids te betalen omdat de autoriteiten vinden dat je niet meer allen het park in mag, gaat ons iets te ver. Dan zoeken we wel een ander nationaal park uit waar die beperkingen niet gelden. En die zijn er genoeg in Costa Rica.

Na weer bijna een half jaar in Centraal Amerika te zijn geweest en de periode van het prettige klimaat weer ten einde begon te lopen, besloten we terug naar Europa te gaan. We lopen al langer met het idee om met de auto en de tent naar de Noordkaap in het uiterste noorden van Noorwegen te gaan, een bestemming die wij alleen in de Europese zomer overwegen. Een lange zomer kamperen in Scandinavië is waar we al heel wat jaren naar uitkijken, en nu moet het er maar eens van komen.