Vanuit het Nationaal Park zijn we verder gereisd naar het zuiden van het eiland Negros, naar de plaats Dumaguete. Daar waar we in het hart van het eiland Negros geen andere buitenlanders hebben gezien, zien we hier in deze kustplaats vele toeristen en westerse mannen die hier wonen met hun beeldschone Filippijnse vrouw. Ook in Dumaguete regent het veelvuldig en wanneer we informeren naar de weercondities van het nabij gelegen Apo eiland klinkt het niet echt hoopgevend. Apo eiland is één van de beroemde duikbestemmingen in de Filippijnen en we hadden gepland om hier enkele duiken te gaan maken. Omdat duiken toch een dure hobby is, hebben we ons echter wel voorgenomen dat we het alleen doen als de condities optimaal zijn. Dat blijkt bij Apo eiland niet het geval te zijn en daarom reizen we vanuit Dumaguete door naar het eiland Siquijor. Hier verblijven we enkele dagen in een cottage op een wit strand, compleet met palmbomen en hangmatten. Dit is een prima plek om wat te lezen en er zijn ook slechtere plekken om “thuis” te komen na een mooie wandeling van de 580 meter hoge top van Mt. Bandila-an in het midden van het eiland, naar de kust. Vanuit Siquijor gaan we met een zogenaamde fastferry naar het eiland Bohol. In dit deel van de Filippijnen zijn de traditionele houten bangka’s veelal verruild voor de moderne fastferries die dezelfde afstand met een veel hogere snelheid afleggen. De prijzen van transport zijn hoger, maar het transport is ook comfortabeler. Verder geeft het ook een gevoel van veiligheid dat er voor iedere passagier ook reddingsvest is!

Nog dezelfde dag dat we op Bohol arriveren, gaan we naar Panglao Eiland. Panglao is een piepklein eilandje voor de kust van Bohol. Dit eiland staat bekend om de mooie duikgebieden en daarvoor komen we hier. In eerste instantie wilde ik (Ivonne) het duiken aan Edwin overlaten, omdat ik toch wat angstig was, maar zodra we de verschillende duikwinkels waren binnenlopen voor informatie begint het toch weer te kriebelen. Bij Philippines Fun Divers, bieden ze direct aan wat we zochten. Edwin kan mee met een groep andere duikers die naar ongeveer 22 meter diepte gaan en ik krijg een leerling instructeur mee als privé gids, die niet dieper gaat als dat ik wil. Op de eerste duikdag doen we twee duiken. Beide duiken zijn prachtig. We zien onder andere mooie koraalwanden, schildpadden en veel kleurrijke vissen. Ook al zitten we allebei op een andere diepte, toch hebben we allebei hetzelfde hoogtepunt van deze duikdag. Terwijl ik op ongeveer 15 meter diepte zwem, komt er een grote school met duizenden “Jack Fish” voorbij op slechts enkele meters afstand. De zilverkleurige vissen glinsteren en glanzen prachtig in het zonlicht en het is een prachtig gezicht. Edwin duikt op dat moment op ongeveer 20 meter en ziet dezelfde school als een soort glanzende donderwolk overtrekken. Het wordt echt een stuk donkerder op dat moment.

Na deze twee duiken is m’n zelfvertrouwen weer terug en besluiten we de volgende dag met z’n tweeën aan te sluiten bij de andere duikers. Ook dat gaat perfect en het is wederom erg mooi. We zien weer een school “Jack Fish”, maar deze zwemmen als een soort tornado omhoog. Super! Wel balen we er van dat we geen onderwatercamera hebben om al dat moois vast te leggen. Zo kunnen we van erg dicht bij een rustende schildpad zien die prachtig in het zonlicht te poseren. Ook de Schorpioenvis die we zien is spectaculair. Misschien komt het er nog ooit van om een kleine onderwatercamera te kopen. Maar eigenlijk duiken we daar iets te weinig voor.

Vanuit Panglao gaan we terug naar het eiland Bohol, waar we nog wat plaatsen in het centrum van het eiland bezoeken. Bohol is immers niet alleen bekend vanwege het duiken, maar ook vanwege de Chocolate Hills. Edwin beschrijft de Chocolate Hills als een vlakte met daarop allemaal borstvormige groene heuvels. Het toeristenbureau van de Filippijnen vindt dit één van de hoogtepunten van het land, maar dat lijkt ons zwaar overdreven. Het is een prima bestemming voor een (halve) dagtocht, maar echt heel bijzonder is het niet. Dus, als je op een gegeven moment op internet ziet dat de Chocolate Hills één van de zeven Natuur Wereldwonderen zijn geworden, dan moet je daar niet teveel waarde aan hechten. Overal op Bohol zie je namelijk posters hangen die mensen oproepen om op een bepaalde website op de Chocolate Hills te stemmen, zodat deze worden opgenomen in deze lijst van wereldwonderen. Dat gaat echt nergens over!

Vanuit Bohol nemen we de boot naar het eiland Cebu van waaruit we naar Manilla vliegen. Daarna volgt er nog een korte busrit naar Clark en daar is de cirkel weer rond We zijn weer terug in de plaats waar we dit eerste geslaagde bezoek aan de Filippijnen begonnen. Deze zes weken zijn omgevlogen en we kijken er naar uit om over een tijdje weer terug te komen. Eerst wachten er echter nieuwe ervaringen in nieuwe landen. Vanuit Clark zijn we teruggevlogen naar Bangkok, waar we over enkele dagen mijn ouders oppikken. Ze reizen voor bijna zeven weken mee door Thailand, Cambodja en Laos en gaan dat net als ons met de rugzak en het openbaarvervoer doen. We hebben er superveel zin in en kunnen bijna niet wachter tot we ze dit deel van Azië kunnen laten beleven.