We hebben niet het idee dat de aandacht voor het uiterlijk iets is wat vanuit de westerse wereld is komen overwaaien. De westerse invloeden zijn in Korea uiterst beperkt. De Koreaan is over het algemeen erg nationalistisch en ziet een buitenlander eerder iets als een noodzakelijk kwaad waaraan geld kan worden verdiend, dan als iemand waarmee hij of zij geassocieerd wil worden. In de ogen van een Koreaan zal een buitenlander ook nooit een echte Koreaan kunnen worden, zelfs niet als hij de taal vloeiend spreekt of in Korea is geboren en opgegroeid. Ook het overheidsbeleid is gericht op het zoveel mogelijk gesloten houden van het land. Buitenlandse investeerders worden niet met open armen ontvangen en door grote handelsbarrières is het bijna onmogelijk om als westers bedrijf te opereren op de Koreaanse markt.

Wellicht heeft het confucianisme iets te maken met de enorme schoonheidsdrang die de Koreaanse vrouwen hebben. Het confucianisme is een van herkomst Chinese filosofie over de inrichting van de samenleving en de omgangsvormen van de mensen die de samenleving vormen. Een belangrijk aspect daarbij is dat je nooit en te nimmer je gezicht verliest. Boos worden of een andere sterke vorm van emotie tonen is ‘not done.’ Ook het in verlegenheid brengen van anderen, vooral familieleden, vrienden, collegae of kennissen is een faux pas. Zo kan het in Korea voorkomen dat je objectief gezien gelijk hebt, maar dat je dat gelijk nooit zult krijgen omdat er iemand anders, vaak iemand die hoger in de hiërarchie staat, in verlegenheid wordt gebracht. Het zou dus wel eens kunnen zijn dat in de Koreaanse samenleving, waarin de omgangvormen voor ons als westerlingen zo complex zijn, de verzorging van het uiterlijk zo essentieel is. Wat de reden ook mogen zijn, het is voor ons verbazingwekkend om te zien hoe belangrijk de Koreaanse vrouw haar uiterlijk vindt.