Engels | Nederlands
Een “echt” traditioneel dorp in de Baliem Vallei
Bogor (Indonesië), 12 oktober 2012

Jiwika is een klein dorp in de Baliem Vallei van het Indonesische deel van Papoea. Het dorp heeft huizen en kerkjes met golfplaten, maar als je het blauwe bordje “Mummie” volgt, kom je in een heel andere wereld terecht. Dat is de wereld van het Papoea waar iedere National Geographic fotograaf in wording van droomt. In heel de Baliem Vallei zie je rieten Honai hutten die veelal rondom een klein binnenplaatsje zijn gebouwd, maar op weinig plaatsen ziet de compound er zo netjes en “authentiek” uit als hier. Geen verdwaalde zonnecel of rondslingerende plastic zak, maar een “echt” oude kampung. Dit paradijsje aan de rand van Jiwika heet Sumpaima. Sumpaima is een kampung die men dusdanig heeft ingericht, dat er maximaal geprofiteerd kan worden van de toeristen, die ieder jaar naar deze vallei komen, om van de traditionele cultuur te proeven. Hierbij heeft Sumpaima het voordeel dat ze een goed bewaarde mummie uit de 17e eeuw hebben, die toeristen graag willen zien. Nu had men kunnen volstaan met het innen van een toegangsprijs, maar door de mummie te vertonen in dit perfecte dorpje, zijn de mogelijkheden veel groter. Voor deze omheinde leefgemeenschap ligt een heuse parkeerplaats voor de toergroepen die hier in het hoogseizoen heen komen en zodra je deze parkeerplaats oploopt komen er verschillende mannen in peniskokers toegestroomd. Dames met ontbloot bovenlijf positioneren zich in de deuropeningen van de Honai hutten en een man die wat Engels spreekt, legt uit dat je tegen betaling van de toegangsprijs onbeperkt foto’s mag maken van de mummie, maar dat er voor foto’s van deze mensen, per foto en per persoon moet worden afgerekend. De bedragen zijn voor Europese begrippen redelijk en voor het bedrag dat mensen anders uitgeven aan een ansichtkaart, kun je er nu zelf één maken met je eigen fototoestel.

De modellen van Sumpaima
 

In de vele dorpen in de vallei, worden peniskokers nog steeds gedragen door m.n. oudere mannen. Deze mannen lopen praktisch naakt rond, met enkel een huls om hun penis en een koord om hun middel of hals om dat ding recht te houden. Je ziet ze regelmatig bezig met hun dagelijkse werkzaamheden, maar als het 1% van de totale bevolking is, dan is het veel. In Sumpaima is het percentage traditioneel geklede mensen 95% en als je betaalt zul je worden getrakteerd op traditionele dansen en heuse varkensfeesten. Dit is zo’n dorp waar de prachtige beelden worden gemaakt voor de reisprogramma’s op de televisie. Daar is ook weinig mis mee, behalve dat sommige mensen daardoor het beeld krijgen dat iedereen hier traditioneel gekleed gaat en iedereen met speren ronddanst. Dat is bewuste misleiding, die de verschillende partijen goed uitkomt. Programmamakers hebben spectaculaire beelden, locale mensen verdienen een leuke zakcent en toerisme wordt meer aangewakkerd door een beeld van een man in peniskoker dan wanneer hij een voetbalshirtje draagt. Als je echter hierheen komt in de verwachting dat dit tegenwoordig het leven van alle dag is, dan zou dat tegen kunnen vallen.

Voor ons biedt een bezoek aan Sumpaima ons echter de mogelijkheid om hetgeen we op diverse plaatsen “in het echt” hebben gezien, met goed fatsoen vast te leggen. Wij gaan in een kleine kampung geen foto maken van een vrouw die met blote borsten langs de kant van de weg zit. In Sumpaima kun je in principe de meest mooie of karakteristieke persoon uitkiezen en die in het perfecte zonlicht voor het perfecte hutje zetten. Om mensen te dirigeren voor een foto voelt voor ons wat ongemakkelijk, waardoor we kiezen voor een gewone groepsfoto van alle aanwezigen. Op deze manier verdient ieder model wat geld en hebben wij een herinnering aan de traditionele klederdracht die we hier hebben gezien. Een kleine jongen in een Liverpool voetbalshirtje komt snel aangerend en wil ook op deze foto worden vastgelegd. De mensen van Sumpaima kennen de wensen van de gemiddelde fotograaf en corrigeren de jongen meteen: eerst moet hij zijn T-shirt uittrekken en dan mag hij erbij komen zitten. Fotografen betalen hier voor een 100% traditionele foto, 90% is niet voldoende.

Als deze foto de reden is om een ticket naar de Baliem Vallei te kopen, dan is dat een verkeerde keuze. Je moet hierheen komen om te genieten van het echte leven van alle dag. Kleurrijke markten, mensen die zingend achter in de laadbak van een truck zitten en vooral de lange handdrukken waarmee mensen je begroeten als je ze tegenkomt tijdens een wandeling. De Baliem Vallei is de moeite waard, met of zonder peniskokers. Als je met die verwachting komt, staat er je een prachtig bezoek te wachten.

 
 

Go back to home pageGo to Articles sectionGo to Columns sectionGo to Photos sectionGo to countries sectionGo to weblog sectionGo to about us