Engels | Nederlands
Fontein van het lichaam
Párga (Griekenland), 14 december 2011

Eén van de mooie aspecten van het reizen is dat je veel interessante mensen ontmoet. Het gaat dan veelal niet zo zeer uit mensen van de lokale bevolking, maar om andere westerse reizigers. Zo hebben we mensen ontmoet die Tibetaan is geworden, een ongeneselijke zieke drugssmokkelaar, iemand die achtervolgd wordt door de geheime dienst en Yogacursisten die na een cursus van een maand radicaal van levenshouding zijn veranderd.

In de categorie Yoga-aanhangers hebben we een interessante ontmoeting gehad met een Franse Yogaprofessor en zijn vrouw. Deze superaardige mensen zijn de Franse winter ontvlucht en zijn neergestreken op een bijna uitgestorven Griekse camping om tot zichzelf te komen en Yoga te praktiseren. Ze volgen de zogenaamde Ashtanga stroming waarvoor hij heeft gestudeerd bij Guru Jois in Mysore in zuid India. Hij is inmiddels zelf al jaren Guru en tot voor kort gaf hij zelf cursussen en was hij zelfs gerechtigd cursisten te certificeren. Nu is hij gepensioneerd. Veel van hun Yogaoefeningen doen ze in de buitenlucht waardoor we het goed kunnen aanschouwen. Dat het doorgewinterde beoefenaars zijn is ons al snel duidelijk. Een groot deel van de dag besteden ze aan Yoga waarbij ze soms wel eens een uur in de kleermakerszit voor zich uit zitten te kijken. En dat met een mand sinaasappelen op hun hoofd. Niks voor ons zeggen we dan wel eens tegen elkaar.

Na een aantal dagen komen we in gesprek met ze. Ze spreken helaas alleen Frans waardoor de gesprekken moeizaam verlopen. Maar desondanks zijn de ontmoetingen reuze interessant. Ze vertellen in geuren en kleuren over hun Yoga-ervaringen en blijken zeer toegewijde volgers te zijn. Hun hele leven staat in het leven van een optimale balans van geest en lichaam. Daar kun je alleen maar heel veel respect voor hebben. Zo zijn ze streng vegetarisch, wat betekent dat ze niet alleen vlees, vis en eieren laten staan, maar bij voorkeur ook melkproducten. De groenten die ze eten moeten bij voorkeur rauw zijn, omdat die de meeste goede stoffen bevatten. Zo kweken ze zelf kiemgroenten (alfalfa, fenegriek, linzen, graan) omdat die bol staan van vitaminen, kalium en magnesium. We krijgen een uitgebreide demonstratie van hoe je de kiemgroenten zelf kunt laten ontkiemen tot vitaminebommen. We zullen het zeker een keer gaan proberen.

Maar hun toewijding aan de Yogaleer gaat verder. De dokter hebben ze niet meer nodig omdat ze heilig geloven in een klein elektrisch apparaatje van Indiase makelij en uitgerust met twee elektroden die je in je hand moet houden, voor het verdrijven van parasieten, virussen en foute bacteriën uit het lichaam. Zelfs kanker kun je schijnbaar met dit apparaat genezen, waarvan de basisgedachte is dat schadelijke stoffen in je lichaam door middel van resonantie worden vernietigd (meer informatie in het Frans op deze pagina). In vroegere tijden werd deze resonantie gecreëerd door het opzeggen van bepaalde mantra’s, maar tegenwoordig zijn daar apparaatjes voor. Je zult begrijpen dat we met open mond hebben zitten luisteren. Of het werkt of niet weten we niet, maar de Fransman was sinds 1950 niet meer bij de dokter geweest.

Op een gegeven moment beschrijft hij ook de gedachte achter Amaroli (urinetherapie), de fontein van het lichaam. Even denken we, en hopen we het wellicht ook, dat we het niet goed begrepen hebben door ons beperkte Frans. Maar als hij het vervolgens in gebarentaal verduidelijkt, weten we het zeker. Hij is bloedserieus. Amaroli is een wijsheid zou je kunnen zeggen, waarbij de urine van het menselijke lichaam hergebruikt wordt door op te drinken, het te gebruiken als zalf, om ermee te douchen of zelfs om op je hoorvlies te druppelen (meer informatie over Amaroli). De gedachte daarbij is dat de urine van iemand die goed op zijn voeding let, bol staat van goede stoffen die hergebruikt kunnen worden voor het lichaam. Hopend op een bevestigend antwoord dat onze urine daar ongetwijfeld niet goed genoeg voor is, krijgen we niet. Ook wij zouden deze therapie kunnen toepassen. Zo ver zal het wellicht nooit komen, maar het neemt niet weg dat we enorm hebben genoten van de beleving, toewijding en kracht van dit Franse koppel. Chapeau!

 
 

Go back to home pageGo to Articles sectionGo to Columns sectionGo to Photos sectionGo to countries sectionGo to weblog sectionGo to about us