Manilla is in de meeste opzichten een compleet andere stad dan Bangkok, de stad waar we vandaan komen. Manilla is veel armer en dat zie je overal op straat. De gebouwen zijn grijs en grauw en er zijn veel meer zwervers op straat die hun dagelijks kostje bij elkaar proberen te bedelen. Elk restaurant, elke bank, elke winkel en elk hotel heeft een bewapende bewaker voor de deur staan die de ‘verse’ bezoeker de indruk kan geven dat Manilla een gevaarlijke stad is. Waarom staan die gasten er anders? Het lokale winkelcentrum kom je alleen in als je door een metaaldetector loopt en je jezelf laat fouilleren door een bewaker. Een kort gesprekje met de beste man leert ons dat hij op messen, geweren en bommen controleert. Hij neemt zijn baan uiterst serieus. Welkom in Manilla!

We zijn nu voor de vijfde keer in Manilla en vinden de stad een prima introductie voor dit geweldige land. Mensen zijn vriendelijk en regelmatig wordt ons ‘welkom in de Filippijnen’ toegeroepen. Ondanks dat de stad weinig echte bezienswaardigheden voor de bezoeker heeft, is een verblijf van enkele dagen zeker aan te raden. De stad maakt in eerste instantie een grimmige indruk, maar is nog wel puur. De enige buitenlanders die je er ziet zijn de wat avontuurlijkere backpakkers, en natuurlijk de sekstoerist op leeftijd, die de girlie-barretjes (hoerententen) afloopt op zoek naar een nachtelijk avontuur of een jonge en mooie partner voor de toekomst.

We beginnen ons bezoek aan Manilla door eerst de twee meest bekende bezienswaardigheden te bezoeken: het Rizal Park, vernoemd naar één van de meest bekende Filippijnse vrijheidsstrijders, en Intramuros, het ommuurde oude gedeelte van de stad. Voordat we er echter arriveren, lopen we eerst nog door een straat waar veel uitzendbureautjes zijn gevestigd die op zoek zijn naar werknemers voor hun buitenlandse klanten. Filippino’s zijn gewilde arbeiders in vele delen van de wereld omdat ze Engels spreken, hard werken, weinig verdienen en bereid zijn om lang en vaak van huis te zijn. Veel meisjes werken als huishoudhulp in Hong Kong, Singapore of het Midden Oosten, terwijl de meeste mannen in de scheepvaart belanden. Voor een land als de Filippijnen is arbeid hun belangrijkste exportproduct. Een significant gedeelte van hun BBP (inkomen van het land) komt van de het buitenland werkende Filippino’s, die geld terugsturen naar hun familieleden in de Filippijnen. Aan de rand van Rizal Park is een grote openlucht arbeidsmarkt waar vraag en aanbod elkaar ontmoeten.

De “made in China” hype heeft ook dit deel van de wereld bereikt. Het grootste deel van de winkeltjes en straatstalletjes verkopen plastiek rommel die in grote hoeveelheden de Zuid Chinese Zee is overgestoken. Er zijn echter ook leuke winkeltjes waar je bijvoorbeeld beveiligeruniformen kunt kopen en waar ze ter plekke je naam op de blouse borduren. Ook zijn er straatstalletjes waar je echt uitziende pistolen en mitrailleurs kunt kopen, of waar je een goed nagemaakte ID-kaart of diploma kunt laten maken.

Het bier is goedkoop in de Filippijnen en dat maakt het extra leuk om de avonden in een barretje door te brengen en te genieten van een koude San Miguel Pilsen of een Red Horse biertje. Het is niet moeilijk om in Manilla een bar te vinden waar je niet alleen drank kunt krijgen, maar ook de dame die het serveert. De stad kent voldoende girlie-barretjes die ook open zijn voor niet-hoerenlopers. Deze barretjes zijn prima plekken om eens rustig af te kijken hoe alles in zijn werk gaat. Auto’s met Chinezen komen voorrijden, er wordt onderhandeld en als de prijs hen aanstaat, verdwijnen de Chinezen door een deur waarachter de actie plaatsvindt. Telkens als de deur even open of dicht gaat krijgen we een glimp mee van wat er achter de deuren afspeelt. Schaars geklede meisjes staan in rijen te heupwiegen om nieuwe klanten te verwelkomen en een eerste goede indruk achter te laten. Proost! Ons bezoek aan de Filippijnen is begonnen.