In de middag van 21 oktober komen we aan op het festivalterrein in het centrum van Kota. Op een grote vlakte staan drie grote beelden van papier-maché die Ravana en twee van zijn slechte vrienden moeten voorstellen. De beeltenis van Ravana is ongeveer 25 meter hoog en de twee anderen zijn ongeveer 20 meter hoog. De Ravana pop beweegt zelfs met zijn armen, ogen en mond. Deze poppen schijnen na zonsondergang door middel van vuurwerk te worden verbrand. Het vernietigen van de beelden is het hoogtepunt van het festival, maar tot die tijd kan iedereen zich vermaken op de enorme kermis en de braderie die rondom de poppen is opgesteld. De kermisattracties zijn erg leuk om te zien. Zo zijn er vier trapautootjes op een metalen wiel gemonteerd dat langzaam ronddraait (aangedreven met de hand) om een draaimoleneffect te creëren. Er is ook een schipschommel en er zijn verschillende reuzenraden. Deze attracties hebben echter allemaal één ding met elkaar gemeen: ze zien er veel te hoog en veel te snel uit voor de manier waarop ze in elkaar zijn gezet. Wanneer we door een kermisexploitant worden uitgenodigd om een ritje met de schipschommel te maken wijzen we dat aanbod daarom ook vriendelijk af.

Een andere attractie die veel bekijks trekt zijn twee blanke toeristen. Eén lange man van bijna twee meter en een klein meisje met een brilletje. Wij dus! Overal waar wij stilstaan, ontstaat een zwerm van mensen om ons heen om handjes te schudden, foto’s te maken of een kort praatje met ons te maken. Terwijl de kermis en de braderie veel fotogenieke plaatsen heeft, lukt het ons bijna niet om een foto te knippen omdat er steeds iemand pontificaal voor de lens gaat staan. Maar, het is wel erg leuk en het is vooral ook een puur festival dat niet is aangepast voor de toeristen. Het is een festival voor de Indiërs en we hebben dan ook geen enkele andere toerist gezien.

Om ongeveer 19.30 is het zover. Met luide klappers gaat de kop van één van de kornuiten van Ravana in vlammen op. Wij staan een kleine 25 meter van de poppen af en voelen het een paar graden warmer worden door de warme gloed van de vlammenzee. Met nog meer vuurwerk en met nog meer kabaal gaat de rest van het lijf naar de knoppen. Dit is met recht een spektakel te noemen. We vragen ons nog wel even af of het wel zo veilig is om zo dicht bij deze vuurwerkpoppen te staan. Waarschijnlijk zou je in Nederland zeker drie keer zoveel afstand moeten bewaren. Brandende stukken papier-maché dwarrelen naar beneden en al snel zitten we vol met as. Lang tijd om hierover na te denken hebben we niet. De tweede kornuit van Ravana gaat de hens in.

Ravana is ongeveer vijf meter groter dan zijn inmiddels verkoolde handlangers. Hij is als laatste aan de beurt om met luide knallen en onder gejuich van het massaal toegestroomde publiek in rook op te gaan. Als zijn kop in vuur staat dwarrelt een nog warm stuk papier tegen Ivonne haar gezicht. Er is niks aan de hand, maar we nemen toch het zekere voor het onzekere en gaan een paar meter verder naar achteren staan. Al snel volgen er meerdere mensen ons voorbeeld. Er blijkt een brandend stuk papier tussen de mensenmassa terecht te zijn gekomen waardoor het doek waarop de mensen zitten vlam heeft gevat. De brandslangen van de aanwezige brandweerauto’s worden uitgerold, maar gelukkig hebben enkele militairen het brandje al kunnen uittrappen. Ravana brandt ondertussen rustig verder en geeft met enkele vuurwerkknallen zijn laatste stuiptrekkingen. Daarna volgt er nog een mooi vuurwerk en is het hoogtepunt van het festival voorbij. Terwijl velen zich nog uren op de kermis en de braderie vermaken is voor ons het festival ten einde. Wij gaan met een voldaan gevoel terug richting ons hotel. We zijn dan ook erg blij dat we onze route dusdanig hebben gepland dat we dit festival in Kota hebben mogen meemaken.

Zie ook de foto-impressie van het Dussehra Festival in Kota