Het weer is wel even wennen in Nederland. De eerste dagen konden we nog regelmatig genieten van een waterig zonnetje, maar de laatste week is het eigenlijk hopeloos. De zon wordt afgeschermd door een dikke laag grijze wolken, en zo nu en dan valt er een flinke bui regen uit. Edwin is inmiddels alweer aardig gewend aan de lagere temperaturen (8 tot 12 graden Celsius overdag), maar Ivonne loopt nog regelmatig rond in twee fleece jassen. Soms zelfs binnen! We logeren om en om bij de ouders van Ivonne en Edwin. Ze wonen op slechts een half uurtje rijden van elkaar zodat we regelmatig van logeeradres veranderen. We proberen het ene weekend bij de ouders van Edwin te zijn en het andere weekend bij de ouders van Ivonne. Tussendoor brengen we regelmatig bezoekjes aan vrienden en kennissen.

De meest gestelde vraag die we krijgen is: “Missen jullie Nederland niet heel erg?”. Op deze vraag antwoorden we altijd zonder twijfel “Nee!”. Natuurlijk missen we onze familie, maar daarmee houdt het eigenlijk ook direct op. Natuurlijk zijn er ook andere dingen waar je af en toe wel naar uitkijkt, bijvoorbeeld een goed gevulde supermarkt, een warme douche en een heerlijke maaltijd. Echter, dat zijn zaken die in het niet vallen ten opzichte van al die mooie dingen die reizen met zich meebrengt. Op dit moment twijfelen we dan ook absoluut niet aan de beslissing om eind november weer af te reizen naar het oosten. Dat betekent niet dat we de afgelopen veertien maanden niet enkele moeilijke dagen hebben gehad. Vooral op de dagen dat je je niet goed voelt of waarop je lange en oncomfortabele busritten hebt, denk je wel eens: “waar doe ik het eigenlijk allemaal voor?”. Maar als we deze dagen dan objectief vergelijken met een regenachtige dag in de file op de A2 tussen Den Bosch en Amsterdam, of een stressvolle dag achter de computer op kantoor, dan beseffen we ons eens te meer dat we enorme geluksvogels zijn.

De afgelopen weken hebben we ook regelmatig wat boodschappen gedaan. Na veertien maanden reizen begonnen enkele spullen al wat slijtageplekken te vertonen. Ivonne’s broeken waren versleten, onze schoenen waren aan vervanging toe en ook de dagrugzakken hadden hun beste tijd gehad. Daarnaast zijn er een aantal producten die niet tot moeilijk verkrijgbaar zijn in Zuidoost Azië zodat we ze hier in Nederland weer hebben aangevuld. Denk daarbij bijvoorbeeld aan malariatabletten, vitaminepillen en sokken voor Edwin (maat 47!). Ook hebben we nog wat tijd moeten besteden aan minder leuke activiteiten zoals onder andere het doen van de belastingaangifte en het halen van herhaal vaccinaties. Echt op onze lauweren gerust hebben we tot op heden dan ook niet.

We hebben de afgelopen weken ook al veel plezier gehad aan het plannen van onze reis door Noord Thailand, Cambodja en Laos. We zullen vanaf eind januari tot en met begin maart door deze landen reizen, en zullen dat doen in gezelschap van de ouders van Ivonne. We hebben besloten om op dezelfde manier te reizen als normaal. We zullen dus gewoon met het openbaar vervoer reizen, eten in kleine lokale restaurantjes en overnachten in budget hotels. We kijken er enorm naar uit en hebben de afgelopen weken al regelmatig gebrainstormd over de plaatsen die we willen gaan bezoeken. Eind januari lijkt nog ver weg, maar dat is maar schijn. Precies twee maanden nadat wij Nederland weer verlaten hebben landen de ouders van Ivonne in Bangkok. We hebben er zin in!