Engels | Nederlands |
|
Met Bony M naar Kuala Lumpur | |
Mandalay (Myanmar) naar Kuala Lumpur(Malaysia), 15-Apr-08 / 02-May-08 |
|
Op de één na laatste dag van het waterfestival is het tijd om de nachtbus van Mandalay naar Yangon te nemen. Dit is eenvoudiger gezegd dan gedaan, aangezien het tijdens het waterfestival niet eenvoudig is om droog op het busstation te arriveren. Iedereen staat met emmers, waterpistolen en brandslangen langs de kant van de weg en iedere voorbijganger kan op een flinke dosis water rekenen. Omdat we echt geen zin hebben om met natte kleding en natte rugzakken de bus in te gaan, laten we ons ditmaal niet met een fiets-rickshaw vervoeren naar het busstation. We tasten diep in de buidel (7 Euro) om met een dichte taxi naar het station te huren. De taxichauffeurs weten dat ze tijdens deze dagen veel geld kunnen vragen voor een “droge” taxirit en daar profiteren ze optimaal van. Omdat het in Mandalay nog steeds ruim boven de veertig graden is, willen deze chauffeurs niet heel de dag in een afgesloten ruimte zitten. De gemiddelde taxi heeft natuurlijk geen airco en zonder rijwind lijkt het op een rijdende sauna. Het is dus begrijpelijk dat ze de ramen open willen hebben, maar wanneer er in de eerste vijftig meter van deze rit een paar volle emmers water door het zijraam over ons heen wordt gegooid is ons begrip snel voorbij. Gelukkig is de fotoapparatuur droog gebleven, maar dat willen we ook graag zo houden. Na duidelijk te hebben gemaakt dat we niet voor niets zoveel betalen, doet de chauffeur netjes de ramen dicht zodat alle inzittenden alleen maar nat worden van het zweet. |
|
Edwin en Ivonne voor de Petronas torens in Kuala Lumpur |
|
De nachtbus naar Yangon verloopt verder zoals verwacht. De eerste uren van de rit is er nog veel bedrijvigheid op straat vanwege het waterfestival en deze festiviteiten zien we hoog en droog vanuit de bus. Verder staat een rit met een nachtbus voor ons synoniem voor een nacht niet slapen en deze keer is het niet anders. Gelukkig lukt het de buschauffeur pas om 5:00 uur ’s ochtends om de DVD speler in de bus aan de praat te krijgen. Hierdoor hebben we in ieder geval een redelijk rustige nacht, al moet iedereen natuurlijk wel om de paar uur de bus uit wanneer de chauffeur even wil rusten of eten. Om 5:00 uur is het dan zover. De DVD speler blijkt ineens toch te werken en binnen enkele ogenblikken schalt de ultieme remedie tegen een eventueel ochtendhumeur uit de geluidsboxen van de bus. De grootste hits van Bony M worden gedraaid en als toegift worden de originele clips met flitsend dansende zangers en veel opgetoupeerd haar op de televisie getoond. Op de klanken van Bony M gaat de rest van de rit snel. Ineens vergeten we onze houten kont en horen we de snurkende achterbuurman niet meer. Het enige wat we horen is: “By the rivers of Babylon”. Het plezier duurt echter veel langer dan het moment dat we Yangon arriveren. De resterende dagen in Yangon blijven de Bony M deuntjes door ons hoofd spoken en als we enkele dagen later naar Bangkok vliegen, vliegt Bony M met ons mee. (Neurie het deuntje maar een paar keer, dan weet je wat we bedoelen) In Bangkok genieten we weer even van de luxe dat er van alles te koop en te vinden is. Op de dag dat we aankomen, maakt Ivonne direct van de gelegenheid gebruik om een kapper te bezoeken. Het laatste kappersbezoek was 6 maanden geleden in Dehli, toen een kapper met een botte schaar het haar in een rechte lijn afknipte. “Geen probleem, het haar gaat toch op een staart” was toen de gedachte. Hier in Bangkok heeft Ivonne de hoop weer enig model terug te krijgen in haar haren. Vol vertrouwen neemt ze plaats in de kappersstoel. De kapper knikt instemmend wanneer ze uitlegt dat ze het haar op een klein, net staartje wil dragen. Wanneer Ivonne haar bril heeft afgezet gaat de kapper voortvarend van start. Terwijl Edwin wat leest in de wachtruimte, vliegt het haar van Ivonne in het rond. Toch lijkt het haar niet op alle plaatsen even kort te worden en wanneer de kapper aangeeft klaar te zijn blijkt dat hij het haar heeft uitgedund en daarnaast ook nog in pieken heeft geknipt. Wanneer Ivonne haar bril weer opzet wordt ze even stil van het resultaat. Grote delen van het haar passen niet meer in een staart en wanneer Ivonne vraagt hoe ze haar gevraagde staartje kan maken zegt de kapper: “Dat kan niet meer”. De komende maanden is Ivonne dus veroordeeld tot schuifspeldjes, maar daar is niks aan te doen. Het groeit voor niets weer aan zullen we maar zeggen. | |
Een wilde Bonte Neushoornvogel in het centrum van Kuala Lumpur |
|
De rest van de week in Bangkok heeft vooral in het teken gestaan van de tandarts. In deze weblog verraden we niks over dit avontuur, maar je kunt er alles over lezen in de column: Ze zijn groot en erg moeilijk. Verder hebben we in Bangkok wat dingen uitgezocht voor ons bezoek aan Maleisië. We willen Maleisië meerdere malen bezoeken tijdens deze reis en het eerste bezoek is gestart toen we eind april naar Kuala Lumpur vlogen. De eerste indruk is positief. De stad ziet er wat minder gelikt uit dan Bangkok, maar het ademt wel meer de sfeer uit van een zuidoost-Aziatische stad. Op straat is het gezellig en overal kun je lekker eten. Als we ruim een week in Kuala Lumpur zijn, krijgen we voor de eerste keer in ruim 10 maanden weer eens bezoek over de vloer. De ouders van Edwin reizen enkele weken met ons mee door Maleisië. We hebben er super veel zin in om samen rond te reizen en om te laten zien waarom we reizen zo leuk vinden. We zullen de komende weken wel een extra vakantiegevoel hebben. Vooral omdat we er naar uitkijken om de ouders van Edwin weer eens in levende lijve te zien in plaats van via de webcam, maar ook omdat we de komende weken met een autootje gaan rondreizen. Enkele weken geen openbaar vervoer, maar de luxe om te kunnen vertrekken en stoppen waar we maar willen. We hebben er zin in!
|
|
<Vorige weblog> |