We moeten wel toegeven dat het land op ons een heel gemengde indruk heeft gemaakt. Zoals gezegd is het land landschappelijk indrukwekkend en heeft het op een bepaalde manier een mediterraan karakter. Zo zie je overal terrasjes waar vooral mannen genieten van een Espresso. Aan de andere kant kunnen we niet anders concluderen dan dat het land een louche en stoffige indruk maakt. Er heerst nog een hoog Sovjetgehalte in de steden en dorpen. Er is schijnbaar geen geld om de steden op te fleuren en te onderhouden. Dat betekent veel kapotte en stoffige wegen. Er zijn her en der wel wat parkjes, maar die zijn meestal overwoekerd, niet alleen door bomen en struiken, maar vaak ook door kermisattracties of autowrakken die al jaren geleden het loodje hebben gelegd. Ook is er weinig kleur in het straatbeeld te vinden. Dat komt mede door de erg sombere kledingstijl van de Albanezen. Tel daarbij op dat Albanezen niet tot zelden lachen, waardoor je een leefomgeving krijgt die enigszins deprimerend kan overkomen.

Wat we niet echt hebben kunnen achterhalen is hoe de economie in Albanië functioneert. Je ziet weinig economische activiteiten. Uiteraard zijn er her en der wel winkeltjes en vooral ook veel terrasjes en uitzonderlijk veel tankstations, maar van echte grootschalige industrie is geen sprake. Er wordt in onze beleving dan vooral ook geconsumeerd en niet geproduceerd in het land. Veel van de infrastructuur in de afgelegen gebieden is erg slecht. De enkele goede wegen die er zijn, zijn betaald door de Amerikanen of de Europese Unie. Ook het centrale plein van Tirana krijgt op dit moment een flinke opknapbeurt. Maar ook hierbij geldt dat het geld niet door de Albanezen zelf is verdiend, maar uit het Midden Oosten komt. Van een Albanees waar we hebben gelogeerd vernamen we dat er weinig tot geen belasting wordt betaald in Albanië. Hij vertelde ons dat een middenstander over het algemeen een vast bedrag per jaar betaald, ongeacht de omzet of winst die hij maakt. Voor deze middenstander was dat driehonderdenvijftig Euro per jaar. Een schijntje in zijn beleving.

We hebben ook enkele dagen doorgebracht in de afgelegen gebieden van het land, ver van de cowboypraktijken van de grotere stad. We zijn onder andere een dag met de jeep over zand- en grindpaden de bergen ingereden waar je een heel ander Albanië ziet. Daar wordt het landschap gekenmerkt door kleine gehuchtjes waarin de mensen rondkomen van het hoeden van schapen en geiten, en het ondernemen van kleinschalige landbouwactiviteiten. Ook heeft Albanië nog enkele prachtige middeleeuwse stadjes, waaronder Berat en Gjirokaster, waarbij je het idee krijgt terug in de tijd te zijn. Ook voor de strandliefhebbers heeft het land wel wat in petto. Vooral het gebied ten zuiden van de stad Vlore is schitterend, met een prachtige kustweg en even zo mooie stranden.

Al met al is Albanië een land met meerdere gezichten. Over de schoonheid van het land is geen enkele twijfel denken we. We kunnen ons wel voorstellen dat de gemiddelde bezoeker zich niet erg op z’n gemak zal voelen. In het land hangt nog een behoorlijk cowboygehalte, waarop je voorbereidt moet zijn. Een land dus met een prachtige kern, maar met wat ruige kantjes. Voor de avontuurlijke reiziger is het echter zeer de moeite waard.