Het was ons de eerste dagen in Albanië al opgevallen dat er heel veel dure Mercedessen en BMW’s door het land rijden. Het maakt niet uit waar je komt, in de grote stad of in een klein dorpje, overal zie je peperdure bolides rijden. Op zich hoeft dat helemaal niet raar te zijn. Albanië zou namelijk een rijk land kunnen zijn waar een groot gedeelte van de bevolking een goede baan heeft in een sterk groeiende economie en op die manier een auto kan veroorloven van ruim een ton in Euro’s. Je verwacht in dat geval succesvolle zakenlieden in strakke pakken en zijden stropdassen achter het stuurwiel. Maar niets is minder waar. Albanië is arm, de wegen zijn over het algemeen slecht van kwaliteit, er zijn amper buitenlandse investeerders en van economische activiteit van een behoorlijke omvang is geen sprake. Er zitten derhalve dan ook geen succesvolle zakenlieden achter het stuur van de bolides. “Wie dan wel?” hoor ik je denken. Tsja, hoe kunnen we die lieden het beste beschrijven. Duistere maffiafiguren met ongeschoren koppen en leren jacks met daaronder een spijkerbroek en bordeelsluipers komt het dichtste in de buurt denken we. Figuren waar je in het westen graag een blokje voor om loopt. Hier in Albanië wemelt het van die figuren. Op elke hoek van de straat zie je ze staan. Vaak in groepjes, leunend tegen hun bolides en met een blik in hun ogen die uitstraalt dat je ze vooral niets in de weg moet leggen.