Engels | Nederlands |
|
| De grens over naar Pakistan | |
Shiraz (Iran) naar Islamabad (Pakistan), 28-Jul-07 / 08-Aug-07 |
|
De afgelopen anderhalve week heeft vooral in het teken gestaan van het afleggen van kilometers. We zijn nu dus wel een beetje busmoe geworden. Dit alles heeft te maken met onze beslissing om snel door Pakistan heen te reizen, in verband met de onrust in sommige delen van het land. Die onrust is een week of zes geleden begonnen na de bestorming van de Rode Moskee (Lal Masjid) in Islamabad door de Pakistaanse veiligheidsgroepen. De Rode Moskee, bolwerk van de Islamitische fundamentalisten in Pakistan, was eerder door dezelfde fundamentalisten bezet. Deze mensen streven een Pakistan na, waar de Islamitische wetgeving (Sharia) leidend is, zoals dat bijvoorbeeld ook in Iran is. Sinds de ontruiming van de Rode Moskee, waarbij meer dan honderd doden vielen, is het onrustig geworden in Pakistan. Die onrust is er vooral in de grensprovincies met Afghanistan (Noordwestelijke provincies die ook een grote vorm van autonomie hebben, en waar de invloed van de Pakistaanse overheid beperkt is), maar kan ook overslaan naar andere delen van het land. Getuige de bomaanslag bij de Rode Moskee enkele weken gelden, kort nadat deze weer was opengegaan (na de bestorming). Ook hier velen weer vele doden.
We hebben de afgelopen weken vaak nagedacht over wat we nu moeten doen. Moeten we Pakistan helemaal ontlopen (door er overheen te vliegen), moeten we er zo snel mogelijk doorheen reizen, of gewoon doen of er niets aan de hand is? De laatste optie hebben we nooit serieus overwogen. Ook de optie om er overheen te vliegen viel uiteindelijk af, omdat we voor deze optie helemaal terug zouden moeten reizen naar Teheran, en omdat de optie duur is vanwege het ticket. We kozen er uiteindelijk voor om snel door Pakistan heen te reizen. Ons initiële plan was om het Indiase visum al te regelen bij het Indiase consulaat in Zahedan (Iran). We zouden dan namelijk Islamabad kunnen ontlopen en rechtstreeks via Lahore naar India kunnen reizen. Maar vanwege de vakantie van de Indiase consul is dat niet gelukt. We hebben toen besloten dezelfde dag nog door te reizen naar Pakistan (zie artikel: van Zahedan naar Quetta). We zullen nu wel via Islamabad moeten reizen om daar het visum voor India te regelen. Dit alles moet voor 13 augustus gebeuren omdat op die dag ons Pakistaanse visum afloopt. |
|
 |
|
Stijlvol dineren in Yazd voor Euro 3,- per persoon . |
|
| We balen er enorm van dat we in deze fase van de reis Pakistan niet uitgebreid kunnen bezoeken. We zouden eigenlijk twee maanden willen blijven. Het land is werkelijk prachtig, met als absolute hoogtepunt de K2-basiskamp trekking die we hadden gepland voor eind augustus. Ook keken we enorm uit naar het bezoek aan Peshawar, de noordwestelijke provincies (Chitral omgeving) en het Hindukush gebergte. Het zou voor ons een vlucht betekenen uit de zinderende hitte die op dit moment heerst in het zuidelijke deel van Pakistan, inclusief Islamabad. Maar goed, het is niet anders. Ons welzijn is uiteraard het belangrijkste.
We zitten op dit moment in Islamabad, te wachten op ons Indiase visum. Vanuit Iran zijn we naar Quetta in Pakistan gereisd (12 uur), waar we enkele dagen hebben uitgerust. Vervolgens zijn we in één ruk doorgereisd naar Islamabad (busrit van 22 uur), waar we zondags aankwamen. Maandags zijn we heel vroeg vertrokken naar de ambassade van India om de aanvraag in te dienen voor het visum. De ambassades van de meeste landen liggen in Islamabad in een aparte, zwaar bewaakte, diplomatieke enclave. Om er te komen moet je naar een speciaal busstation, vanwaar alleen bussen vertrekken naar de enclave. Voordat je het busstation opkomt wordt je gefouilleerd. Je moet vervolgens eerst je buskaartje regelen voor de ambassade die je wilt bezoeken. Uiteraard staan er lange rijen wachtenden. Nadat je het buskaartje hebt sluit je aan bij de rij van de bus. Ook hier wordt je gefouilleerd voordat je de bus in kunt. De bus rijdt vervolgens de enclave in en zet je af bij de ambassade van je keuze. Ook daar staan lange rijen met wachtenden. | |
 |
|
Prachtig geverfde vrachtwagens nabij Quetta. |
|
| De ambassade gaat pas om 10.00 uur open, maar toch zijn we om 06.00 uur al vanuit ons hotel vertrokken. De ambassade is namelijk maar tot 12.00 uur open, en als je om 12.00 uur nog niet geholpen bent, heb je pech! Moet je de volgende keer maar eerder komen zodat je niet zo ver achteraan in de rij staat. Wij arriveren om 07.30 bij de ambassade (dus tweeëneenhalf uur voordat hij open gaat), maar zijn lang niet de eerste. Er staan zeker 50 mensen voor ons. Maar we hebben geluk. Er schijnt een speciale rij te zijn voor business mensen, medische urgenties, diplomaten, en jawel, buitenlanders. Dit is onze geluksdag. We moeten uiteraard nog steeds tot 10.00 uur wachten, maar de rij is vervolgens maar heel kort. Uiteindelijk zijn we om 11.00 uur weer terug in het centrum van de stad. We hebben de ambassade gevraagd het visum wat eerder af te geven, in plaats van na een normale wachttijd van een week. Ze zullen proberen het visum donderdag af te geven, maar één en ander is afhankelijk van de Indiase ambassade in Nederland, die goedkeuring moet geven. Nu is het dus even afwachten. Morgen weten we meer.
Bij het uitzoeken van een hotel in Islamabad zijn we zorgvuldig te werk gegaan. We wilden enerzijds zover mogelijk van de Rode Moskee afzitten, maar anderzijds dicht bij de diplomatieke enclave. We hebben daarvoor Internet geraadpleegd, in het bijzonder een kaartje op de website van de BBC. We verblijven nu in sector G-6. De veiligheidsmaatregelen in de stad zijn zwaar. Toen we gisteren naar de PTDC (toeristen informatie van de overheid liepen), zagen we vlakbij ons hotel zwaar bewapende militairen achter zandzakken. Toen we bij de PDTC waren, bleek al snel waarom. Deze militairen hebben namelijk het gebied rondom de Rode Moskee afgegrendeld. Het blijkt dus dat we toch vlak bij de Rode Moskee zitten. We zijn dus of onzorgvuldig geweest, of het kaartje van de BBC was niet correct/duidelijk. Heel even hebben we overwogen een ander hotel te zoeken, maar dat hebben we uiteindelijk niet gedaan. De Rode Moskee is immers gesloten en daarnaast hebben we de naam van ons huidige hotel doorgegeven aan de Indiase ambassade. Morgen krijgen we hopelijk ons visum zodat we overmorgen richting de Indiase grens kunnen reizen.
| |
| <Vorige weblog> | |
