Onze volgende bestemming was de zogenaamde Ruta de Las Floras (de route van de bloemen). Deze weg tussen Ahuachapán en Sosonate loopt door een prachtig gebied met mooie vergezichten, en is de verbindingsweg tussen enkele van El Salvador’s mooiste dorpjes. Deze route is een populaire weekendbestemming voor de rijkere mensen uit San Salvador. Wij gebruikten het stadje Concepción de Ataco als uitvalsbasis om met de bus de rest van de dorpjes te bezoeken. En dat was een goede keuze, want Concepción de Ataco is wat ons betreft de mooiste bestemming van de regio. Langzaam maar zeker moesten we een beslissing gaan nemen inzake een bezoek aan Honduras. De presidentsverkiezingen van afgelopen november hebben tot calamiteiten in Honduras geleidt, omdat de oppositiekandidaat zijn verlies niet wilde erkennen. En dat is begrijpelijk, omdat er verschillende signalen zijn dat de zittende president zijn macht had aangewend om de uitslag naar zijn hand te zetten. Het gevolg is dat de aanhangers van de oppositiekandidaat de straat op zijn gegaan en al verschillende keren in confrontatie zijn gekomen met de politie en militairen, met meer dan 20 doden als gevolg. De beëdiging van de president staat gepland voor eind januari, en het zou zo maar een kunnen zijn dat rondom deze datum de vlam echt in de pan gaat slaan.

Uiteindelijk besluiten we om wel en niet te gaan. “Wel” in die zin dat we een klein uitstapje gaan maken naar de ruïnes van Copán, weliswaar in Honduras, maar op slechts 10 kilometer met de grens met Guatemala. En “niet” omdat we de rest van het land aan ons voorbij laten gaan. Op dit moment is het er te onrustig en willen we geen risico’s gaan lopen waar we ons niet prettig bij voelen. De toeristische Bay Islands (Islas de la Bahía) in het noorden van het land zijn wel veilig om te bezoeken, maar die stonden niet echt op onze lijst van bestemmingen die we wilden bezoeken. We hadden vooral heel graag naar tropische regenwouden van de Moskitia gegaan in het noordoosten van het land. Maar om te reizen in afgelegen gebieden, die ook door drugsmokkelaars worden gebruikt, lijkt ons niet verstandig. Zeker niet als wetteloosheid uitbreekt als het land verder in de ellende afglijdt.

We reizen uiteindelijk vanuit El Salvador, via Guatemala, naar Copán in Honduras. We verblijven er een week en bezoeken er de ruïnes van Copán en maken enkele mooie wandelingen in de omgeving (zie de fotopresentatie over Copán hier). Via exact dezelfde weg reizen we terug naar El Salvador (zie een beschrijving van die reis hier). We bezoeken er nog een paar bestemming en eindigen uiteindelijk in de tweede stad van het land: San Miguel. Het is een paar dagen voor de president beëdiging in Honduras, en het is nog steeds onrustig in het land. Toch besluiten we om vanuit El Salvador, via Honduras naar Nicaragua te reizen, en niet de boot over de Golf van Fonseca te nemen, waarmee we Honduras zouden kunnen omzeilen. Van wegblokkades is op de dag van onze reis door Honduras geen sprake. Wel zien we veel politie om de weg en her en der ligt er een vers uitgebrand autowrak in de berm. Maar zonder enige vertraging bereiken we de grens met Nicaragua.

De grensformaliteiten gaan soepel. Wat een verschil met twintig jaar geleden! We nemen in eerste instantie de bus van het grensplaatsje Guasaule naar Chinandega en wisselen daar van bus naar de minibus naar Léon. Volgens velen is Léon de mooiste stad van Nicaragua, en daar zijn we het wel mee eens. Wellicht zijn de individuele gebouwen van Granada mooier, maar de sfeer in Léon is veel gemoedelijker. Ook in Léon zijn er veel toeristen, maar de stad leeft nog steeds haar eigen leven. Dit in tegenstelling tot Granada, waar massatoerisme echt haar stempel op de stad heeft gedrukt. Na een paar uur beseffen we al dat Nicaragua heel anders is dan Guatemala, Honduras en El Salvador. Nicaragua is zeker niet het rijkste land van de regio, maar het land lijkt echt op de goede weg te zijn. De criminaliteit lijkt men onder controle te hebben, en wellicht daardoor zie je in Nicaragua veel meer toeristen. Heel veel meer toeristen! Zelfs toergroepen met de oudere medemensen durven tegenwoordig naar Nicaragua te komen. En dat is een goed teken voor het land.