Via Conimbriga, Portugals best bewaard gebleven Romeinse Ruïnes, rijden we naar Coimbra. Coimbra was eens de hoofdstad van Portugal en heeft ook de eer de oudste universiteit van het land te hebben. De universiteit behoort nog steeds tot één van de meest prestigieuze universiteiten van het land, waar oude tradities nog belangrijk zijn. Zo gaan de studenten er nog steeds in zwarte capes naar de collegezalen en is het studentenleven nog steeds doordrenkt met oude rituelen en gewoonten, de zogenaamde ‘codigo de praxe’. Maar de stad is andere kant ook opstandig. Het is de stad in Portugal waar we de meeste ultralinkse en anarchistische graffiti hebben gezien. Als je Coimbra richting het oosten uitrijdt, kom je in een andere wereld terecht. Het landschap wordt bergachtiger, de dorpjes kleiner en de inwoners ouder. Zoals grote delen van het Portugese platteland, heeft ook een groot gedeelte van het oostelijke deel van de ‘Beiras’ (grofweg het gebied tussen Lissabon en Porto), te maken met vergrijzing. Jonge mensen verlaten massaal het platteland om werk en een comfortabeler leven te gaan zoeken in de grote stad.

In het centrum van de ‘Beiras’ ligt het Parque Natural da Serra da Estrela, het meeste bekende natuurgebied in Portugal. Het park is niet echt groot, maar zeker wel spectaculair te noemen. Het park herbergt Portugals hoogste berg, genaamd de Torre (1993 meter), en een prachtige voormalige gletsjervallei genaamd ‘Vale do Zezere’. We verbleven op een camping in het hart van het park en hebben vanaf daar verschillende dagwandelingen ondernomen. Vanuit Parque Natural da Serra da Estrela is het slechts enkele uurtjes rijden naar Salamanca in Spanje. We hadden heel even overwogen deze stad te laten schieten, maar omdat we nu dicht in de buurt waren, besloten we toch te gaan. Salamanca is een prachtige stad, zoals zoveel steden in Spanje en Portugal, maar langzaam maar zeker begint de kerk- en kloostermoeheid een beetje toe te slaan.

Via het Parque Natural do Douro International zijn we Portugal weer ingegaan. We zijn nu de Douro vallei ingereden en dat is Portugals bekendste wijnregio. Sterker nog, de Douro Vallei behoort tot de oudste wijnregio’s van onze aardbol. Op de heuvelflanken aan beide zijden van de rivier staan duizenden hectaren aan wijnranken. Alles draait in deze regio om wijn, wijn, wijn en toerisme. De Douro richting het westen volgend, komen we uiteindelijk in Porto terecht, wat ons betreft verreweg de leukste stad van het land, en misschien wel van het gehele Iberische schiereiland is. We zeggen wel eens, Lissabon is het Rome van Portugal, en Porto het Napels van het land. Daar waar Lissabon gelikt en steriel is, is Porto een atmosferische stad, met ruige randjes. Deze stad leeft echt en trekt zich schijnbaar niets aan van de hordes toeristen, die ook deze stad bezoeken; Porto gaat zijn eigen weg. Porto is mix van prachtige oude gebouwen die veelal gerestaureerd zijn, en oude stadspanden en steegjes waarvan het onderhoud al decennia lang stil staat. Oude vrouwtjes doen de handwas op oude krakkemikkige balkonnetjes, terwijl de jeugd van de wijk voor een paar muntjes van de Ponte de Dom Luis I afspringen.