Na de grote steden te hebben bezocht in Spanje, rijden we de Extremadura in. Het is juni en het blijkt een ideale maand te zijn om dit gebied te bezoeken. Het is nog niet te warm en de landschap is gelukkig nog niet volledig geel gekleurd. We strijken in eerste instantie neer in het nationale park Monfraque, één van de beste gebieden in Spanje om de roofvogels van het land te zien. We zien er alle gieren, alsmede enkele van de spectaculaire arenden, waaronder de Spaanse Keizerarend. Maar de Extremadura is niet alleen natuur. Ook voor de mensen die van steden en cultuur houden is er genoeg te beleven. We bezochten de steden Plasencia, Truijllo en Cáceres, en ze zijn eigenlijk allemaal de moeite waard.

Vervolgens is het nog maar een korte rit naar Portugal. We waren al in April in Portugal, maar hebben onze tijd toen voornamelijk gebruikt om de Grote en Kleine Trap te zien in het zuidelijke deel van de Alentejo, grofweg gezegd het gebied ten zuiden van Lissabon, met uitzondering van de Algave, de zuidelijke kusstreek van Portugal. Nu namen we ruim de tijd om ook de rest te zien. Vooral het gebied rondom Portalegre vonden we mooi, omdat dit één van de weinig gebieden in het zuiden van het land is waar de Portugezen hun bossen hebben laten staan. Maar het is niet veel hoor. Het overige deel van de Alentejo is vooral dor en droog, vooral in de zomermaanden. Grootschalige ontbossing in het verleden, in combinatie met de uitermate schrale grond, zorgt ervoor dat het gebied langzaam maar zeker ten prooi valt aan woestijnvorming. De grond is door ontbossing, overbegrazing en monoculturen ‘verhard’ waardoor de regen niet meer in de grond kan trekken. Dit heeft weer tot gevolg dat er erosie vrij spel krijgt waardoor de bovenste toplaag van het zand (vaak de meest vruchtbare grond) wegspoelt. Het gevolg is dat het land voor de boeren eigenlijk onbruikbaar wordt, waardoor men het maar gewoon laat liggen; en dat versneld de woestijnvorming weer. Werk is er in de regio bijna niet, waardoor jonge mensen de regio massaal verlaten waardoor het gebied nog onleefbaarder wordt. De Alentejo hoort niet voor niets tot de armste regio’s van Europa.


Terug naar Portugal
Madrid (Spanje) naar Lissabon (Portugal), juni 2016

Na de grote steden te hebben bezocht in Spanje, rijden we de Extremadura in. Het is juni en het blijkt een ideale maand te zijn om dit gebied te bezoeken. Het is nog niet te warm en de landschap is gelukkig nog niet volledig geel gekleurd. We strijken in eerste instantie neer in het nationale park Monfraque, één van de beste gebieden in Spanje om de roofvogels van het land te zien. We zien er alle gieren, alsmede enkele van de spectaculaire arenden, waaronder de Spaanse Keizerarend. Maar de Extremadura is niet alleen natuur. Ook voor de mensen die van steden en cultuur houden is er genoeg te beleven. We bezochten de steden Plasencia, Truijllo en Cáceres, en ze zijn eigenlijk allemaal de moeite waard. Vervolgens is het nog maar een korte rit naar Portugal. We waren al in April in Portugal, maar hebben onze tijd toen voornamelijk gebruikt om de Grote en Kleine Trap te zien in het zuidelijke deel van de Alentejo, grofweg gezegd het gebied ten zuiden van Lissabon, met uitzondering van de Algave, de zuidelijke kusstreek van Portugal. Nu namen we ruim de tijd om ook de rest te zien. Vooral het gebied rondom Portalegre vonden we mooi, omdat dit één van de weinig gebieden in het zuiden van het land is waar de Portugezen hun bossen hebben laten staan. Maar het is niet veel hoor. Het overige deel van de Alentejo is vooral dor en droog, vooral in de zomermaanden. Grootschalige ontbossing in het verleden, in combinatie met de uitermate schrale grond, zorgt ervoor dat het gebied langzaam maar zeker ten prooi valt aan woestijnvorming. De grond is door ontbossing, overbegrazing en monoculturen ‘verhard’ waardoor de regen niet meer in de grond kan trekken. Dit heeft weer tot gevolg dat er erosie vrij spel krijgt waardoor de bovenste toplaag van het zand (vaak de meest vruchtbare grond) wegspoelt. Het gevolg is dat het land voor de boeren eigenlijk onbruikbaar wordt, waardoor men het maar gewoon laat liggen; en dat versneld de woestijnvorming weer. Werk is er in de regio bijna niet, waardoor jonge mensen de regio massaal verlaten waardoor het gebied nog onleefbaarder wordt. De Alentejo hoort niet voor niets tot de armste regio’s van Europa.

Selfi voor een echte Mondriaan in het Thyssen Bornemisza Museum in Madrid

Uiteraard zijn we ook een weekje naar de Algarve geweest. Uiteindelijk heeft dit gebied niet heel veel met Portugal te maken, maar het is op zich wel grappig om te zien hoe noord Europeanen zich hier komen vermaken. De Algarve is niet zo over ontwikkeld als bijvoorbeeld de Costa del Sol in Spanje, maar je kunt ook niet zeggen dat het een mooi gebied is. Natuurlijk zijn er prachtige stranden, vaak omgeven door schitterende rotspartijen, maar de dorpjes en de stadjes in de Algarve zijn vaak treurig en run-down. Hier wonen de Portugezen. In de landerijen buiten de dorpjes en stadjes liggen vaak prachtige villa’s en appartementencomplexen, meestal van noord Europeanen dit hier hun vakantiehuis hebben. De westkust van Portugal, ten zuiden van Sines, is overigens prachtig. De kuststrook is beschermd gebied waardoor er maar heel beperkt ontwikkeld mag worden, en dat heeft tot gevolg gehad dat het gebied nog een redelijk onderontwikkelde indruk maakt. De kust is gezegend met prachtige kleine zandstrandjes die vaak alleen bereikt kunnen worden via onverharde paden. Dit gebied is een enorme magneet voor iedereen die iets met surfen heeft.

Vogelspotten op de steppen van Spanje's Extremadura

Na bijna een maand in het zuidelijke deel van Portugal te zijn geweest, werd het tijd om de grote stad weer eens op te zoeken, in dit geval Lissabon. We hebben onze tent opgezet op de stadscamping van de stad en hebben vanuit daar de omgeving verkend. Lissabon is niet alleen een mooie stad, maar ook een prettige stad. De vriendelijkheid en gastvrijheid die de Portugezen op het platteland kenmerkt, vind je ook in de grote steden van het land terug. Daarnaast is Lissabon vooral ook nog een hele Portugese stad. Dit in tegenstelling tot veel andere grotere toeristische steden in Europa, die door het massatoerisme van karakter zijn veranderd. Sintra daarentegen, een toeristisch stadje op ruim een half uur rijden met de trein van Lissabon, is getransformeerd tot een soort van Disney Land. Daar draait alles en iedereen om de toeristen die hier elke dag weer met duizenden arriveren om het klooster en het lokale kasteel te bezoeken. Alleen Donald Duck en Mickey Mouse hebben we niet gezien, maar verder had het stadje alles weg van een attractiepark. Nu wordt het tijd om het noordelijke deel van Portugal te gaan bezoeken.

Typisch Portugees steegje in Castelo de Vide

Mad-Max-achtige taferelen bij de oude mijnen in Sao Domingos (Portugal)

Bruin worden op het strand van Marinha aan de Algarve

Surfers of het strand van Arrifana

De ruige westkust van Portugal nabij Zambujeira do Mar © copyright - Babakoto.eu / 2016