Het zuidelijke deel van het vaste land van Griekenland, Peloponnese genaamd, is formidabel. Vooral met de eigen auto is het heerlijk om door dit schilderachtige gebied te rijden. Kleine weggetjes voerden ons door verlaten landschappen, vruchtbare gebieden waar olijven en citrusvruchten worden verbouwd, en kleine bergdorpjes waar grotere voertuigen niet welkom zijn vanwege het feit dat de straatjes er te smal en bochtig zijn. Peloponnese is ook het gebied waar we voor het eerst in Griekenland genoten van wat beter weer. Het noordelijk deel van Griekenland bracht ons voornamelijk een bewolkte hemel met regelmatig regen, terwijl we in Peloponnese ook regelmatig van een stralende dag konden genieten.

Na een paar tussenstops, belanden we uiteindelijk op een camping nabij het stadje Gythio. Er zijn maar weinig gasten, en de gasten die er zijn, zijn er om te overwinteren. Zo ontmoeten we er de interessante Duitser Axel, maar hebben we ook gezellige gesprekken met een Frans koppel (zie ook de column: Fontein van het lichaam) en een Duits stel dat in een enorme vrachtwagencamper reist. We blijven er uiteindelijk twee weken en maken vanuit de camping onder andere dagtochten naar het Mani-schiereiland en het beroemde stadje Monemvasia, dat prachtig is gebouwd op een klein eilandje voor de kust van het vaste land. We genieten er vooral ook veel van de zon. Voor het eerst konden we regelmatig heerlijk in de zon zitten en was het een feest om te kamperen. Halverwege de middag verdween echter meestal de zon waardoor het behoorlijk afkoelde. Overdag was het een graad of zeventien, maar in de avond koelde het snel af naar een graadje of zeven.


Voor de kerst thuis
Epidavros (Griekenland) naar Bangkok (Thailand), dec 2011 - jan 2012

Het zuidelijke deel van het vaste land van Griekenland, Peloponnese genaamd, is formidabel. Vooral met de eigen auto is het heerlijk om door dit schilderachtige gebied te rijden. Kleine weggetjes voerden ons door verlaten landschappen, vruchtbare gebieden waar olijven en citrusvruchten worden verbouwd, en kleine bergdorpjes waar grotere voertuigen niet welkom zijn vanwege het feit dat de straatjes er te smal en bochtig zijn. Peloponnese is ook het gebied waar we voor het eerst in Griekenland genoten van wat beter weer. Het noordelijk deel van Griekenland bracht ons voornamelijk een bewolkte hemel met regelmatig regen, terwijl we in Peloponnese ook regelmatig van een stralende dag konden genieten. Na een paar tussenstops, belanden we uiteindelijk op een camping nabij het stadje Gythio. Er zijn maar weinig gasten, en de gasten die er zijn, zijn er om te overwinteren. Zo ontmoeten we er de interessante Duitser Axel, maar hebben we ook gezellige gesprekken met een Frans koppel (zie ook de column: Fontein van het lichaam) en een Duits stel dat in een enorme vrachtwagencamper reist. We blijven er uiteindelijk twee weken en maken vanuit de camping onder andere dagtochten naar het Mani-schiereiland en het beroemde stadje Monemvasia, dat prachtig is gebouwd op een klein eilandje voor de kust van het vaste land. We genieten er vooral ook veel van de zon. Voor het eerst konden we regelmatig heerlijk in de zon zitten en was het een feest om te kamperen. Halverwege de middag verdween echter meestal de zon waardoor het behoorlijk afkoelde. Overdag was het een graad of zeventien, maar in de avond koelde het snel af naar een graadje of zeven.

Prachtig landschap op het Mani schiereiland in Griekenland

In Gythio begonnen we ook voor het eerst te twijfelen aan het feit of het reizen met de auto voor ons wel de optimale manier van reizen is. Ondanks het feit dat er veel voordelen zijn aan het reizen met eigen vervoer, zijn er ook een aantal aspecten die tegenvielen. Het belangrijkste was misschien wel het feit dat we met de auto meestal genoodzaakt waren om buiten het centrum van de stad te verblijven. Campings zijn immers zelden in de stad gelokaliseerd, en ook hotels met parkeergelegenheid zijn er niet gemakkelijk te vinden. Uiteraard zijn ze er wel, maar die hotels vallen in een prijsklasse die de onze niet is. Hierdoor hadden we regelmatig het gevoel buiten het hart van de actie te verblijven. Ook kom je met het reizen per eigen auto minder in contact met de lokale bevolking was onze ervaring. Al reizende per openbaar vervoer reis je samen met de lokale bevolking, terwijl je met de auto er veelal langs af reist. Tenslotte bracht de auto ons ook enige zorgen. Niet alleen zorgen die samenhangen met het risico dat de auto je laat staan in een afgelegen gebied, maar vooral ook zorgen dat de auto onveilig staat geparkeerd. Op die momenten realiseerden we ons al snel dat het een rustgevende gedachte is als je alleen een rugzak hebt die je kunt kwijtraken. Die gedachte over het al dan niet reizen met de auto liet ons de weken erna niet meer los. We hadden nog een prachtige tijd in Griekenland, maar steeds meer begonnen we te twijfelen aan het feit of we al dan niet terug wilden grijpen naar de rugzakken. Zeker toen we weer wat noordelijker reisden en wederom in het koudere weer belandden, vonden we een nieuw nadeel aan het reizen per auto; het is onmogelijk om snel van plaats te veranderen omdat reizen per vliegtuig geen optie meer is. Na Gythio reden we langs de westkust van Griekenland verder naar het noorden. We bezochten het schitterende Gialova Lagoon (zie ook het artikel: Spektakel bij het Gialova Lagoon), brachten een aantal dagen door in het prachtige Olympia en kochten onze ferrytickets voor de boot naar Italië in de hectische havenstad Patra. De laatste week in Griekenland spendeerden we aan de rit van Patra naar Parga. Het weer verslechterde waardoor we regelmatig een dag met veel regen voor onze kiezen kregen. Uiteindelijk namen we op 16 december de boot van het Griekse stadje Igoumenitsa naar het Italiaanse Brindisi. De vaart was relatief kort (8 uur), maar de nacht was lang. De geplande vertrektijd was 23.59 uur, maar het werd uiteindelijk half drie in de nacht.

Een heerlijke cappuccino in het frisse Lecce

Na aankomst in Italië reden we in een klein uurtje naar een camperplaats nabij de stad Lecce. We zaten wederom enkele kilometers uit de stad op een verlaten camperplaats, waar geen warme douche was. Een dag later brachten we een bezoek aan het centrum van Lecce en kwamen we onder het genot van een goede Italiaanse espresso tot de conclusie dat we toch wel weer sterk naar de rugzakken verlangde. Op internet hadden we gelezen dat de weersvooruitzichten voor de komende weken in Italië slecht waren, waardoor de keuze niet zo moeilijk was om direct naar huis te rijden. Het was immers vlak voor kerst, en het leek ons wel een goed idee om voor het eerst in vijf jaren deze gezellige dagen weer eens thuis door te brengen. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende dag zetten we koers naar het noorden. We overnachtten in de vrieskou van Bologna, waarna we de volgende dag de Alpen overstaken en tegen twaalven in de avond het natte Nederland bereikten. We werden met open armen onthaald. De eerste vraag die veel mensen stelden was wat we met de jeep zouden gaan doen. Verschillende mensen hadden wellicht de hoop dat we hem van de hand zouden doen, maar dat is dus niet het geval. We hebben teveel plezier van de auto gehad om er afstand van te doen. We hebben de jeep wederom een goede beurt gegeven en op stalling gezet. We gaan er in de toekomst ongetwijfeld nog heel veel plezier van hebben. De kerstdagen waren heerlijk. We hebben een gezellige tijd gehad en uiteraard heerlijk gegeten. Ook hebben we veel nagedacht over de route voor de komende periode. Eigenlijk hebben we al veel gezien in Azië, maar we hadden ook het gevoel dat het nog te vroeg was om dit werelddeel de rug toe te keren. We besloten om voorlopig toch nog even terug te gaan naar Azië. Ons eerste reisdoel wordt zuid India, omdat we daar nog niet alles hebben gezien. We gaan echter niet rechtstreeks. We vliegen via Bangkok en Kuala Lumpur, waar we eerst nog even lekker van het weer genieten, voordat we ons weer onderdompelen in de hektiek van kleurrijk India. © copyright - Babakoto.eu / 2012