Na ons bezoek aan het Taal meer zijn we naar het zuidelijke deel van Luzon gereden. Hier hadden we drie reisdoelen op het oog. Ons eerste doel was het Carmoan schiereiland. Dit is nog één van de minst bezochte delen van het eiland en alleen om die reden al de moeite waard. We hebben geprobeerd om met de auto naar het meest oostelijke deel van het schiereiland te rijden, maar de weg was te slecht voor onze conventionele auto; uiteindelijk hebben we moeten omdraaien. Maar desondanks was het bezoek aan dit schiereiland een succes. We zijn door kleine vissersdorpjes gereden waar de tijd al enkele decennia stil lijkt te hebben gestaan. De rieten daken zijn inmiddels vervangen door golfplaten en her en der heeft een visser voldoende gespaard om een motorfiets te kunnen kopen, maar daar houdt het dan ook wel zo’n beetje bij op. Het leven speelt zich veelal af langs de rivier, die de levensader van een dorp is. Kinderen worden op pad gestuurd om de kleding van de familie in de rivier te wassen, terwijl de moeders bezig zijn hun overige kroost een flinke wasbeurt te geven. Kinderen waarvan de oren al waren gewassen speelden in het water, terwijl een tiental meters verderop een groep waterbuffels afkoeling zocht in dezelfde rivier. Mensen zijn daarnaast vaak nog van de rivier afhankelijk voor hun drinkwater en om hun landerijen te irrigeren. De dag op het Carmoan schiereiland was een dag om nooit te vergeten.

Ons tweede reisdoel op het zuidelijke deel van Luzon was de Mayon vukaan. De Mayon vulkaan is om twee reden absoluut de moeite waard. Ten eerste is de vulkaan perfect conisch van vorm, waardoor hij één van de mooiste vulkanen ter wereld is. Daarnaast is hij ook één van ’s wereld’s dodelijkste vulkanen. Sinds het jaar 1616 is hij negenenveertig keer uitgebarsten. De laatste uitbarsting was in 2008 en de dodelijkste uitbarsting was in 1814, toen de vulkaan ongeveer 2200 slachtoffers maakte. De laatste, maar zeker niet de minste bezienswaardigheid in het zuiden van Luzon, is het kleine vissersdorpje Donsol. Donsol is één van de beste plekken op onze aardbol om met de reusachtige walvishaaien te snorkelen. Time Magazine heeft ooit geschreven dat dit de meeste unieke ontmoeting is die je met een wild dier kunt hebben in Azië. Of dat ook werkelijk zo is moet iedereen voor zichzelf uitmaken, maar wij hebben onze ontmoeting met de walvishaaien als grandioos ervaren. Ivonne en ik hadden het geluk om een week of vier eerder ook al in Donsol te zijn geweest, maar deze tweede ontmoeting met de walvishaaien, samen met de ouders van Edwin, was wederom een ervaring om nooit te vergeten.

Na het prachtige zuidelijke deel van Luzon te hebben gezien zijn we naar het noorden gereden. We zijn de hoofdstad Manila weer gepasseerd en zijn vervolgens via Baguio de bergen in gereden. De belangrijkste reden om naar dit bergachtige hart van noordelijk Luzon te gaan, ook wel de Cordillera genoemd, zijn de rijstterrassen van Banaue. Deze rijstterrassen die veelal duizenden jaren oud zijn en door de voorouders van de bergstammen zijn gemaakt, is een ingenieursproject van wereldklasse. De Unesco heeft dit erkend en heeft veel van de terrassen op de werelderfgoedlijst gezet, waardoor ze voor de toekomst beter beschermd worden. Deze schitterende, uit rotsen uitgehouwen rijstterrassen, worden door velen het achtste wereldwonder genoemd. We hebben enkele dagen in dit gebied doorgebracht en hebben regelmatig met open mond van verbazing staan kijken naar de schoonheid van deze terrassen. We waren er gelukkig wel in de juiste tijd. De rijstterrassen zijn namelijk vlak voor de oogst het mooiste, omdat ze dan de prachtig helder groene kleur hebben.

Na de Cordillera te zijn overgestoken hebben we nog een dag aan één van de pittoreske witte zandstranden van Pagudpud doorgebracht, waarna we zijn neergestreken in het historische plaatsje Vigan. Ook Vigan staat op de werelderfgoedlijst, omdat een groot deel van de historische koloniale gebouwen van de stad, bewaard zijn gebleven omdat ze niet ten prooi zijn gevallen aan de bombardementen van de tweede wereldoorlog. Veel van de gebouwen zijn gerestaureerd, zij het op Filippino wijze. In een van de historische gebouwen, die tot hotel is omgebouwd, hebben we een nachtje geslapen. Vervolgens zijn we in een aantal dagen weer naar het zuiden afgezakt om onze reis in Manila te beëindigen. We hebben het bezoek aan de Filippijnen als een schot in de roos ervaren. Het is een prachtig en kleurrijk land, waarbij de Filippino’s zonder twijfel tot de vriendelijkste mensen behoren die wij tot op heden hebben ontmoet. Zij hebben ons bezoek aan hun land een belevenis gemaakt die zijn weerga niet kent. Waar we ook kwamen en wie we ook ontmoetten, zonder uitzondering waren de Filipino’s en Filipina’s warm, gastvrij en bijzonder prettig. We zeggen wel eens gekscherend tegen elkaar: “als er dan toch een land moet zijn waar je moet gaan wonen buiten je geboorteland, dan staan de Filippijnen hoog op het lijstje”.

De laatste dagen van het verblijf van de ouders van Edwin hebben we doorgebracht in Hong Kong. Een mooie stad, maar helaas niet echt Aziatisch meer. Toch was het een heerlijke plek om na te genieten van ons verblijf op de Filippijnen, een paar mooie bezienswaardigheden te zien en lekker wat te shoppen; althans voor de ouders van Edwin omdat onze rugzakken al vol zaten. Het was echter helaas ook de plek waar we weer afscheid van elkaar hebben moeten nemen. Zij zijn terug naar Europa, terwijl wij onze rugzakken weer hebben gepakt. Morgen steken we de grens met het vaste land van China weer over. Onze eerste bestemming? Guăngzhōu.

Klik hier voor de foto-impressie van Luzon