Ook de elektrische apparatuur die we meesjouwen gebruiken we veel. We hebben een fototoestel bij, een videocamera en een laptop met uiteraard alle benodigdheden zoals adapters, batterijladers, dvd’s en kabeltjes. Ivonne schrijft verder dagelijks in haar dagboek. Om te voorkomen dat de laptop wordt gestolen gebruiken we een staalkabeltje, waarmee we de laptop kunnen vastketenen aan een stoel of bed. Daarnaast maken we veel gebruik van onze ‘sporks’. Een ‘spork’ is een kruising tussen een lepel en vork (spoon en fork) die we gebruiken voor het smeren van boterhammen. Het laatste jaar proberen we ’s morgens volkorenbrood met jam, pindakaas of honing te eten. Uit ervaring weten we dat het de stoelgang behoorlijk verbetert. Is er geen brood beschikbaar, dan proberen we melk en een soort van cornflakes te kopen, waarvoor we twee kunststof bakjes bijhebben. Uiteraard maken we ook dagelijks gebruik van een reisboek. Van elk land, en soms ook van een regio die we bezoeken, kopen we een reisboek die ons helpt te bepalen waar we naar toe willen gaan. Daarnaast is het vaak een goede bron voor reisinformatie, hotels en restaurants. Helaas sjouwen we soms meerdere reisboeken mee, omdat we sommige reisboek hergebruiken. Zo gebruiken we nu een reisboek van de Filippijnen, maar hebben we ook het reisboek van China nog in onze rugzak zitten, omdat we die na de Filippijnen weer nodig hebben.

Vervolgens hebben we een verzameling aan spulletjes die we regelmatig gebruiken. Denk daarbij bijvoorbeeld aan een muskietennet, zonnebrandolie, antimuggen spray (DEET) en de tokens (Digipass) voor het doen van de bankzaken via internet. Daarnaast hebben we een etuitje met allerlei kleine dingen, zoals een nagelknipper, aansteker, watervaste stift, secondelijm, elastieken, schaartje, plakband en een stuk touw. Ook gebruiken we af en toe onze lakenzak en soms zelfs ook onze kussensloop. Als we namelijk het idee hebben dat het beddengoed van het hotel niet al te schoon is, slapen we liever in ons eigen beddengoed. In bepaalde gebieden maken we ook regelmatig gebruik van onze slaapzakken. Nu hebben we er twee bij omdat we de afgelopen periode door winters China hebben gereisd. Normaliter hebben we er maar één bij om in geval van te weinig dekens in het hotel, een extra deken te hebben. Ook het vogelboek van het land waarin we reizen gebruiken we regelmatig. We proberen vooraf altijd een vogelboek te kopen van het land waar we naartoe gaan, om zo het vogelspotten leuker te maken. De boeken zijn helaas vaak dik en dus zwaar.

Uiteraard hebben we nog een aantal spullen die we zelden tot nooit gebruiken. Gelukkig is de EHBO-etui daarvan een voorbeeld. Daarin zitten onder andere pleisters, desinfecteervloeistof, antibioticakuren, pijnstillers, malaria noodbehandelingen, en een set met verband en injectienaaldenmateriaal. Daarnaast hebben we uiteraard ieder een reservebril bij en een aantal setjes dagcontactlenzen voor het geval we gaan duiken. En omdat we geen echte strandmensen zijn, behoren onze zwembroek en badpak ook tot de spullen die we zelden tot nooit gebruiken. We dienen wel eerlijk te zeggen dat we hier in de Filippijnen regelmatig in onze badkleding zijn te vinden als we gaan duiken. In onze rugzakken hebben we ook nog een twee paar hoofdlampjes zitten. Die gebruiken in het geval dat er geen stroom is, of indien we lange dagwandelingen gaan maken waarbij we in geval van plotseling invallende duisternis toch nog de weg terug kunnen vinden. Ook onze zogenaamde overzak voor de rugzakken worden zelden gebruikt. Alleen indien we vliegen of indien de rugzakken bovenop de bus worden vervoerd en het er naar uitziet dat het gaat regelen, verpakken we onze rugzakken in een redelijk waterdichte overzak, die we overigens kunnen afsluiten met kleine hangsloten.

Tenslotte kopen we af en toe spullen die we specifiek voor de betreffende regio meesjouwen. Zo hebben we in het koude China geïnvesteerd in handschoenen, een sjaal en een muts, en hebben we hier in de Filippijnen snorkelsets en een spuitbus met antimuggenspray aangeschaft om de hotelkamer af en toe van de muggen te ontdoen. Wanneer we de spullen niet meer nodig hebben, sturen we de duurdere spullen naar huis en de goedkope spulletjes laten we achter in het hotel. Zo is het een constant gevecht om onze rugzakken draagbaar te houden. En dat lukt redelijk. Over het algemeen is Edwin’s rugzak ongeveer 17 kilogram en die van Ivonne 13 kilogram. En zwaarder mogen ze ook niet worden, want dan lopen we het risico om een toeslag te moeten betalen omdat veel vliegmaatschappijen in de regio maar een maximaal bagagegewicht van 15 kilogram per persoon toestaan.