Green Island (het groene eiland) is één van de meest bezochte vakantie-eilanden van Taiwan. Veel buitenlanders zie je er niet, net zoals je ze in de rest van Taiwan ook zelden tegenkomt. Het is een leuke ervaring om te zien hoe de gemiddelde Taiwanees zijn vakantie viert. Heel veel vakantiedagen hebben ze over het algemeen niet, waardoor de dagen die ze hebben op een zo efficiënt mogelijke manier worden besteed. Dat betekent korte en intensieve reisjes naar alle uithoeken van het land waarbij men vaak gebruikt maak van tourgroepen. Ook op Green Island is deze manier van vakantie vieren prima te aanschouwen. Veel Taiwanezen bezoeken het eilandje als dagtocht, wat eigenlijk veel te kort is als je je beseft dat de heen en terugreis al minimaal twee uur in beslag neemt. De beperkte overige tijd die ze op het eiland te besteden hebben wordt gebruikt door met een scooter van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid te scheuren. Echt tijd om van de omgeving te genieten of om lekker even op een terrasje te gaan zitten hebben ze niet, want om half drie in de middag gaat de eerste boot alweer terug naar het vaste land.

Na ons bezoek aan Green Island zijn we overgestoken naar de andere kant van Taiwan en hebben we de steden Kaohsiung en Tainan bezocht. Normaliter kun je dit traject per trein afleggen, maar de tyfoon Marakot heeft een deel van het traject vernield waardoor we genoodzaakt waren de bus te nemen. Zowel Kaohsiung als Tainan zijn leuke steden, maar hebben weinig tot geen echte bezienswaardigheden. Uiteraard hebben beide steden wel een aantal tempels die de moeite waard zijn en word je ook hier ten alle tijden omringd door aardige en vriendelijke Taiwanezen. Vanuit het stadje Chiayi hadden we in gedachte een bezoek te brengen aan het gebied Alishan dat in het centrale gebergte van Taiwan ligt. Dit gebied dat bekend is vanwege haar theevelden is helaas ook ten prooi gevallen aan tyfoon Marakot waardoor ons werd afgeraden het gebied te bezoeken. Ook de trein die ons naar het gebied zou moeten brengen was tijdelijk niet meer operationeel. Na dit mislukte bezoek aan Alishan zijn we terug gereisd naar de hoofdstad Taipei, omdat we van daaruit ook nog een aantal dagtochten wilden ondernemen. De dag daarop zijn we bijvoorbeeld naar de dierentuin van de stad geweest. Toen we echter ’s avonds het weerbericht van de BBC op onze televisie aan het bekijken waren, werd ons verteld dat er een nieuwe tyfoon in ontwikkeling was ten oosten van de Filippijnen, het land dat een week eerder al ten prooi was gevallen aan de tyfoon Ketsana. Meer dan zes honderd mensen hebben daarbij het leven verloren. Toen de BBC vervolgens vertelde dat deze nieuwe tyfoon, met de naam Parma, eerst de Filippijnen zou schampen en vervolgens koers zou zetten naar Taiwan, hadden we een dilemma.


Bijna voor de tweede keer naar huis
Hualien (Taiwan) naar Bangkok (Thailand), 19-Sep-09 / 14-Okt-09

Green Island (het groene eiland) is één van de meest bezochte vakantie-eilanden van Taiwan. Veel buitenlanders zie je er niet, net zoals je ze in de rest van Taiwan ook zelden tegenkomt. Het is een leuke ervaring om te zien hoe de gemiddelde Taiwanees zijn vakantie viert. Heel veel vakantiedagen hebben ze over het algemeen niet, waardoor de dagen die ze hebben op een zo efficiënt mogelijke manier worden besteed. Dat betekent korte en intensieve reisjes naar alle uithoeken van het land waarbij men vaak gebruikt maak van tourgroepen. Ook op Green Island is deze manier van vakantie vieren prima te aanschouwen. Veel Taiwanezen bezoeken het eilandje als dagtocht, wat eigenlijk veel te kort is als je je beseft dat de heen en terugreis al minimaal twee uur in beslag neemt. De beperkte overige tijd die ze op het eiland te besteden hebben wordt gebruikt door met een scooter van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid te scheuren. Echt tijd om van de omgeving te genieten of om lekker even op een terrasje te gaan zitten hebben ze niet, want om half drie in de middag gaat de eerste boot alweer terug naar het vaste land. Na ons bezoek aan Green Island zijn we overgestoken naar de andere kant van Taiwan en hebben we de steden Kaohsiung en Tainan bezocht. Normaliter kun je dit traject per trein afleggen, maar de tyfoon Marakot heeft een deel van het traject vernield waardoor we genoodzaakt waren de bus te nemen. Zowel Kaohsiung als Tainan zijn leuke steden, maar hebben weinig tot geen echte bezienswaardigheden. Uiteraard hebben beide steden wel een aantal tempels die de moeite waard zijn en word je ook hier ten alle tijden omringd door aardige en vriendelijke Taiwanezen. Vanuit het stadje Chiayi hadden we in gedachte een bezoek te brengen aan het gebied Alishan dat in het centrale gebergte van Taiwan ligt. Dit gebied dat bekend is vanwege haar theevelden is helaas ook ten prooi gevallen aan tyfoon Marakot waardoor ons werd afgeraden het gebied te bezoeken. Ook de trein die ons naar het gebied zou moeten brengen was tijdelijk niet meer operationeel. Na dit mislukte bezoek aan Alishan zijn we terug gereisd naar de hoofdstad Taipei, omdat we van daaruit ook nog een aantal dagtochten wilden ondernemen. De dag daarop zijn we bijvoorbeeld naar de dierentuin van de stad geweest. Toen we echter ’s avonds het weerbericht van de BBC op onze televisie aan het bekijken waren, werd ons verteld dat er een nieuwe tyfoon in ontwikkeling was ten oosten van de Filippijnen, het land dat een week eerder al ten prooi was gevallen aan de tyfoon Ketsana. Meer dan zes honderd mensen hebben daarbij het leven verloren. Toen de BBC vervolgens vertelde dat deze nieuwe tyfoon, met de naam Parma, eerst de Filippijnen zou schampen en vervolgens koers zou zetten naar Taiwan, hadden we een dilemma.

Een bord om de kleine overstekende dieren te beschermen op Green Island

De verwachting was namelijk dat de tyfoon op 6 oktober Taiwan zou bereiken, precies de dag waarop wij onze terugvlucht hebben geboekt naar Kuala Lumpur. Daarnaast hadden we voor 8 oktober een vlucht geboekt vanuit Kuala Lumpur naar Bangkok en op 15 oktober van Bangkok naar Europa. We beseften ons terdege dat als tyfoon Parma echt huis zou houden in Taiwan, het vliegverkeer wellicht voor een aantal dagen plat zou liggen waardoor de andere door ons geboekte vluchten in gevaar zouden kunnen komen. En dat wilden we niet, omdat we op 21 oktober vanuit Europa naar de Verenigde Staten vliegen voor de viering van het 40-jarig huwelijk van de ouders van Edwin. Er stond dus iets te veel op het spel om risico te gaan nemen. De beslissing was dan ook snel gemaakt om onze terugreis van Taipei naar Kuala Lumpur iets te vervroegen. Op 2 oktober, ruim voordat Parma in de buurt van Taiwan zou komen, vlogen we uiteindelijk terug naar de hoofdstad van Maleisië. De dagen die we daardoor extra tot onze beschikking hadden in Kuala Lumpur gebruiken we voornamelijk om wat te winkelen, lekker te eten in Little India en vooral om veel koffie te drinken op één van de leuke terrassen in het hart van de stad. Tijdens één van de koffiepauzes beseffen we ons dat dit voorlopig wel eens het laatste bezoek aan Kuala Lumpur kan zijn. We zijn er het afgelopen anderhalve jaar een keer of acht geweest, mede vanwege het feit dat Kuala Lumpur (‘KL’ in de volksmond) de thuishaven is van het door ons vaak gebruikte Air Asia. Daarnaast is Maleisië erg toegankelijk omdat we er geen visum voor hoeven te hebben.

Een straat in het hart van Tainan

Op 8 oktober vliegen we vervolgens naar Bangkok, waar we ons inmiddels ook al behoorlijk thuis voelen. We verblijven er altijd in een leuk hotelletje in het centrum van de stad, kennen er een prima restaurantje en hebben er zelfs een vaste tandarts, waar we overigens voor 9 oktober een afspraak hadden gemaakt voor onze periodieke controle. In eerste instantie constateerde de tandarts geen problemen, maar dat veranderde helaas tijdens het schoonmaken van Edwin’s gebit. Nadat een röntgenfoto uitsluitsel gaf werd er direct een afspraak gemaakt voor de dag erop. De vulling was niet gemakkelijk omdat het de tand betrof die twee jaar eerder in India provisorisch was gevuld nadat de tand deels was afgebroken na het eten van nootjes. Een uurtje later stonden we echter weer buiten en kunnen we met stralende gebitten de derde fase van onze reis in. De overige dagen in Bangkok hebben we voornamelijk besteed aan het winkelen. We moesten voor onze neefjes en nichtje nog wat inkopen doen om niet met lege handen in Nederland te arriveren. Daarnaast is 5 december aanstaande, de dag waarop Nederland massaal het Sinterklaasfeest viert. Ook hiervoor wilden we in Bangkok al zoveel mogelijk inkopen doen. Al met al staan de rugzakken tot de nok toe gevuld in de hoek van ons hotelkamertje in afwachting van de reis naar Nederland. Een deel van de zwaardere spullen hebben we in de handbagage gestopt, omdat we er niet zeker van zijn dat we onder het maximaal toegestane gewicht blijven. Vanavond eten we nog lekker een keer bij ons favoriete restaurantje Pisces, waarna we vroeg te bed gaan om morgenochtend de taxi te nemen naar het vliegveld. Dan nog een uurtje of elf vliegen waarna we voor een aantal weken weer lekker thuis zijn. We hebben er zin in. © copyright - Babakoto.eu / 2009