De afgelopen jaren hebben we helaas al meerdere malen ondervonden dat sommige mensen die in de toeristenbranche werken, reizigers eerder zien als geldautomaten die zo snel mogelijk leeg getrokken moeten worden, dan als klanten die waar voor hun geld willen krijgen. In Tissamaharama nabij het Yala Nationale Park in Sri Lanka hadden we helaas weer zo’n ervaring. De eigenaar van het hotelletje Independent Travellers Inn leek in eerste instantie een heel aardige man die het best met ons voor had, maar bleek uiteindelijk toch een wolf in schaapskleding te zijn.

De meeste reizigers komen naar het nationale park Yala om er een jeepsafari te doen, met de hoop wilde olifanten of zelfs een luipaard te zien. Zo ook wij. Uiteraard kon de Independent Travellers Inn ook jeepsafari’s regelen. We bespraken met de eigenaar de mogelijkheden en spraken al snel af dat we in eerste instantie een safari naar het nabij gelegen Bundala Nationale Park wilde doen, en dat we de safari naar Yala nog zouden bespreken. We hadden besloten om de safari met z’n tweeën te doen, omdat Bundala bekend staat om de vogels waar je rustig de tijd voor moet nemen. Ook spraken we af welke jeep we wilde hebben, dat we om half vijf stipt in de morgen wilden vertrekken en dat we vier volle uren in het park wilde verblijven. De afgesproken prijs voor de safari was 9000 Rupees (= € 60), inclusief de 4000 Rupees (€ 27) voor de entree van het nationale park. De volgende dag merkten we al snel dat de eigenaar van de Independent Travellers Inn het niet zo nauw neemt met zijn afspraken. De jeep die we hadden besproken vanwege de lengte van Edwin was vergeven aan een andere groep, we vertrokken ruim een kwartier te laat en in plaats van de vier uren, verbleven we maar ruim drie uren in het park. Desondanks was het bezoek meer dan de moeite waard (zie ook het artikel over Bundala National Park).

Nadat we van de safari waren teruggekeerd bespraken we onze ervaringen met andere gasten van het hotel. Helaas hadden meerdere reizigers soortgelijke ervaringen. We waren dus gewaarschuwd. Als we ook de safari naar Yala National Park via Independent Travellers Inn wilde regelen, moesten we onze afspraken dus nog duidelijker maken. Maar goed, wat zijn afspraken waard als ze niet worden nagekomen. In de middag arriveerde er een nieuw koppel in het hotel, Andrew en Christine uit Engeland. Ook zij wilde de dag erop een jeepsafari naar Yala doen, en aangezien ook zij geïnteresseerd zijn in vogels, besloten we met hen een jeep te delen. Dat kan een flinke besparing opleveren. We bespraken met Independent Travellers Inn de mogelijkheden, maar hun aanbod was vreemd. Omdat de jeep duurder werd als hij door meer mensen werd gedeeld, verdween het grootste deel van de besparing in de zakken van de eigenaar. Zijn aanbod voor een zeven uren durende safari was 10.000 Rupees (€ 67, waarvan € 34 entreekosten voor het park en € 33 voor de jeep) per koppel terwijl de safari ons maar 11.000 Rupees (€ 73, waarvan € 34 entreekosten voor het park en € 39 voor de jeep) zou kosten als we de jeep niet zouden delen. Dat is slechts een besparing van € 6 per koppel! De prijs voor de jeep, die in de zakken van Independent Travellers Inn verdwijnt, zou door het delen van de jeep stijgen van € 39 naar € 66, een toename van € 27. We wilden zijn aanbod uiteraard verder bediscussiëren, maar dat was op dat moment niet mogelijk aangezien er andere gasten in de buurt waren. En omdat hij met iedereen andere afspraken maakt, moesten alle onderhandelingen in het geniep gebeuren en mochten we niet met anderen over prijzen praten.

In de middag liep Andrew in het dorp een andere aanbieder van safari’s tegen het lijf. Deze man was veel reëler in zijn prijsstelling. Er was een vaste prijs voor de jeep, en als we die met meerdere mensen zouden delen, dan was de besparing voor ons. Uiteindelijk bestond zijn aanbod uit 6500 Rupees (€ 43) voor de jeep en moesten we uiteraard ook nog de 5000 Rupees ( € 34) per koppel voor de entree tot het park betalen. De jeep zou dus per koppel € 21,50 kosten en dat is € 11,50 per koppel minder (besparing van 35%) dan bij Independent Travellers Inn. De jeep was ook nog eens veel mooier. Het was een moderne safari-jeep met verhoogde zittingen waardoor je een prachtig zicht hebt op de omgeving. Het duurde dan ook niet lang voordat we de beslissing namen om met deze man in zee te gaan. Aangezien de eigenaar van Independent Travellers Inn de rest van de middag niet aanwezig was, zeiden we tegen zijn werknemer dat we de safari naar Yala elders hadden geboekt. ‘s Avonds brak de hel los. Terwijl we zaten te dineren in een klein restaurantje in het dorp kwam de zoon van de eigenaar van Independent Travellers Inn binnengestormd met een mobiele telefoon in zijn hand. De eigenaar wilde Edwin spreken. Hij was woest dat we elders hadden geboekt. Zijn boodschap was duidelijk: “reizigers die in zijn hotel verbleven, moesten bij hem boeken”. Die eis had hij tijdens het inchecken uiteraard nooit verteld. We waren dus schijnbaar eigendom van hem geworden. “Jullie moesten de safari bij de andere aanbieder annuleren”, ging hij verder. Toen Edwin hem probeerde uit te leggen dat het zijn ondernemersrisico is dat mensen boeken bij andere aanbieders indien Independent Travellers Inn een te hoge prijs vraagt, werd hij alleen maar woester. Er was geen zinnig woord met de man te wisselen. Toen Edwin nogmaals melde dat hij de andere safari niet wilde en ook niet zou gaan annuleren, hing hij de telefoon op.

Eenmaal terug bij het hotel liep het verder uit de hand. De eigenaar wilde nu alleen met Andrew spreken omdat hij de man van de andere safari tegen het lijf was gelopen. Hij was nu schijnbaar de boosdoener geworden. Toen ook Andrew niet toegaf, was de boodschap van de eigenaar van Independent Travellers Inn heel duidelijk: “jullie (Andrew en Christine) gaan nu mijn hotel uit”. Het was inmiddels half tien in de avond. Andrew en zijn vrouw gaven uiteraard geen gehoor aan het dreigement en bleven gewoon in hun kamer. ’s Ochtends om iets voor vijf checkten we alle vier uit en liepen we naar het nabij gelegen busstation waar we zouden worden opgepikt voor de safari. Om vijf over vijf, vijf minuten nadat we hadden afgesproken om opgepikt te worden, kwam een jeep van Independent Travellers Inn voorrijden. Ze hadden schijnbaar nog steeds niet opgegeven. Ze probeerden ons alsnog over te halen met hen mee te gaan en waren zelfs bereid dezelfde prijs te accepteren. We probeerden de man te bellen van de safariaanbieder waar we hadden geboekt, maar kregen hem niet aan de lijn. De chauffeur van de Independent Travellers Inn jeep melde dat de door ons geboekte jeep niet zou komen. Het leek er dus op dat de eigenaar van Independent Travellers Inn de andere jeepaanbieder onder druk had gezet om ons niet te komen oppikken. We kozen uiteindelijk eieren voor ons geld en stapte in de jeep van Independent Travellers Inn. We wilden onze safari nar Yala natuurlijk niet op het spel zetten.

Toen we dachten eindelijk op weg te kunnen naar Yala National Park, bleek de jeep waar we zojuist in waren ingestapt wederom vergeven te zijn aan een andere groep. We werden dus gemaand om over te stappen op een jeep die veel minder goed was voor een safari. Uiteraard pikte we dit niet, en toen de discussie dreigde te escaleren, kwam alsnog de jeep van de safariaanbieder voorrijden waar we de dag ervoor hadden geboekt. We stapten nogmaals over en konden eindelijk beginnen met de rit naar Yala. Echter, nog voordat we vertrokken riep de eigenaar van Independent Travellers Inn dat zij de beste safari’s aanboden, maar de keuze om elders te boeken werd die ochtend beloond. We zagen niet alleen veel olifanten, maar ook tot tweemaal toe een luipaard, en dat is heel bijzonder. Vooral de waarneming van de tweede luipaard was er één om in te lijsten (zie ook het artikel over Yala National Park). Uiteindelijk werd het toch nog onze geluksdag.

© copyright - Babakoto.eu / 2011