Engels | Nederlands

Langzaam maar zeker beginnen we in het westen te accepteren dat we een aantal zaken niet meer onder controle hebben. Armoede, verloedering, criminaliteit, vervuiling, spanningen tussen bevolkingsgroepen en verstopping van de infrastructuur zijn zaken waarvan we langzaam maar zeker geaccepteerd hebben dat ze bij een moderne samenleving horen. Er zijn mensen die van mening zijn dat dit soort ontwikkelingen onoverkomelijk zijn in een grote stad en daarom niet zijn op te lossen. Sterker nog, sommigen vinden zelfs dat dit erbij hoort en deels het karakter van de stad bepaalt. Leven in een stad met grootstedelijke problemen is stoer en geeft je een nieuwe stoot adrenaline als je weer een dag in de betonnen jungle hebt overleefd. Het is voor sommigen ‘cool’ om te kunnen zeggen dat je in een wijk woont waar je ‘s avonds niet meer veilig over straat kunt, je fiets regelmatig wordt gestolen, je over de verslaafden heen moet stappen om het metrostation in te kunnen, je plaatselijke super laatst weer is overvallen of dat je elke morgen op weg naar je werk, twee uur in de file staat.

Dat dit grote onzin is bewijst een stad als Singapore. Met een populatie van viereneenhalf miljoen inwoners (ongeveer vijf maal zo groot als bijvoorbeeld de stad Amsterdam) is Singapore een grote stad te noemen. Grootstedelijke problemen kennen ze er echter niet. Het openbaar vervoer is veilig, stipt en graffitivrij. Je kunt er altijd en overal veilig over straat, je hoeft niet bang te zijn te worden beroofd en asociaal gedrag is iets wat men hier zelden tot nooit tegenkomt. En oh ja, Singapore is brandschoon, de mensen zijn er vriendelijk, gedragen zich uitermate netjes en verkeersopstoppingen zijn een zeldzaamheid. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat Singapore bij velen het imago heeft van een saaie en steriele stadsstaat. En dat is wederom onzin. Iedereen die ook maar even de moeite neemt Singapore te leren kennen zal ontdekken dat de stad een vreemd mengsel is van Chinese, Indische, Maleisische en Westerse culturen, een rijke culturele soep die alles behalve saai is.

Je merkt aan alles dat de overheid er alles aan doet de stad leefbaar en bereikbaar te houden. De infrastructuur is van top niveau. Er is een uitgebreid en superefficiënt metronetwerk en voor de delen van de stad waar de metro niet komt is er een prima bussysteem. De netwerken zijn met elkaar geïntegreerd en welk type vervoer je ook gebruikt, je kunt altijd betalen met je chipknip die je op alle bus- en metrostations kunt opladen. Autogebruik wordt ontmoedigd en om de drukte in bepaalde delen van de stad te reguleren is er rekeningrijden ingevoerd, waarbij verschillende prijsstellingen gelden voor de verschillende delen van de dag. Elk voertuig is uitgevoerd met een elektronisch apparaatje achter de voorruit of voorop de motor waarin de bestuurder de chipknip doet. Telkens wanneer hij onder een elektronische poort door rijdt die aan het begin van een wijk of straat staat, wordt er een bedrag afgeschreven, afhankelijk van het type voertuig, het tijdstip van de dag en de wijk of straat waardoor hij rijdt. Een systeem waarover men in de Nederlandse politiek al meer dan een decennium debatteert. Ook de manier waarop de inwoners van Singapore met elkaar omgaan is ongekend. Iedereen in deze multiculturele samenleving heeft zijn plek gevonden en van spanningen tussen de bevolkingsgroepen lijkt geen sprake te zijn. Asociaal en schreeuwerig gedrag is er niet, hangjongeren kent men niet, en ook de luidruchtige mobieltjescultuur is aan Singapore voorbij gegaan. Een samenleving waarbij het erop lijkt dat men als doel heeft anderen niet tot last te zijn.

Is Singapore daarmee de modelstaat voor alle andere steden of landen? In vele opzichten wel, maar op sommige gebieden ook weer niet. Singapore blijft immers een autocratie, waarin geen ruimte is voor vrijheid van meningsuiting en pers. De laatste jaren zijn er echter wel signalen dat de machthebbers de touwtjes iets willen laten vieren. Singapore is bijvoorbeeld niet meer de staat waar kauwgom verboden is, waar het voor verliefde koppeltjes verboden is om hand-in-hand te lopen en waar de distributie van alcohol sterk gereguleerd is. Maar desondanks dat zijn er veel aspecten waarvan wij in het westen van ze kunnen leren.