In Nederland hebben we het televisieprogramma ‘boer zoekt vrouw’. Voor degene die nog niet weten wat het is, volgt hier een bondige omschrijving. Het is een ‘reality soap’ waarin boerenmannen, meestal met een beneden gemiddeld IQ of EQ, en vaak ook beiden, op zoek gaan naar een vrouw. Het is niet moeilijk om een voorstelling te maken van het type vrouw wat hier op af komt. Soort zoekt soort zeg maar. Voor veel Nederlanders is dit een top amusementsprogramma, terwijl een minstens even groot deel van Nederland wegkruipt achter de bank van plaatsvervangende schaamte. Wat hebben we nog echte knurften in ons land!
Nu naar Polen; en wel naar het afgelegen nationale park Bialowieza, op een steenworp afstand van de Wit-Russische grens. We zijn neergestreken op een kleine natuurcamping in het gelijknamige dorpje en delen deze plek met een handvol andere natuurliefhebbers. Bialowieza is namelijk de laatste plek in Europa waar laagland oerbossen staan en het is tevens het enige gebied waar de Europese Bizon in zijn natuurlijke omgeving te bewonderen is. Laat in de middag wordt de rust op de camping echter ernstig verstoord door een groep van 16 luidruchtige Nederlanders, zowel mannen als vrouwen. Nederlanders staan in zijn algemeenheid in Europa bekend als luidruchtige vakantiegangers, maar deze groep breekt alle normen. Het duurt niet land voordat de gehele camping weet dat het een groep boeren is die naar dit deel van Polen is afgereisd voor een studiereis. Het zijn echter geen gewone boeren, maar bio-boeren zoals ze zich zelf noemen. Neemt niet weg dat ze nog steeds voldoen de kenmerken van de gemiddelde deelnemers van ‘boer zoekt vrouw’. En dan hebben we het over zowel de mannen als de vrouwen.
Ze maken echter een eerste slimme opmerking. Ze constateren namelijk dat het een rustige camping is. Zijn ze dan toch iets slimmer dan de eerste indruk doet vermoeden? Die hoop is echter snel vervlogen als boer Jan de volgende opmerking maakt: “We zullen eens gaan zorgen dat de camping in no-time leeg is”. Met veel kabaal en hard gelach wordt de camper geïnstalleerd en worden er een aantal tentjes opgezet. “Vanavond wordt het feesten; slapen doen we morgen wel” schalt het uit de keel van boer Piet. Boer Jan en boer Piet zijn de echte gangmakers van het stel en de rest lacht hard om hun grappen. De groep doet ons direct denken aan een groep tieners die onder de vleugels van moeder zijn uitgekropen en voor het eerst op vakantie gaan. De deelnemers aan deze ‘studiereis’ kennen elkaar nog niet lang en dat zie je aan het gedrag. Iedereen probeert zich op één of andere manier te bewijzen, en dat allemaal onder het toeziend oog van de verbijsterde andere campingasten.
Maar om acht uur in de avond keert de rust voorlopig terug. De boeren hebben honger gekregen en gaan een hapje eten in het dorp. Als de andere campingasten van de schrik zijn bekomen horen we de eerste signalen van verbazing en angst. Een homostel tegenover ons trekt al snel de conclusie dat het een slapeloze nacht gaat worden terwijl een Pools gezin met kinderen ons verbijsterd aankijkt. Om bijna middernacht komen de boeren weer de camping opgereden. Het kabaal is terug, als nooit tevoren. De alcohol die boer Jan en boer Piet hebben genuttigd zorgt ervoor dat ze hun stembanden nog minder onder controle hebben. Het duidelijk herkenbare Zuid-Hollandse accent (vergelijkbaar met Herman den Blijker) galmt weer over de camping. Na een half uur komt de eigenaresse van de camping vertellen dat de boeren nu echt iets stiller moeten zijn. De boerenvrouwen pikken dit signaal direct op en de meesten van hen gaan slapen. De mannen zakken echter nog even door.
De avond erop is de situatie niet anders. Boer Jan en boer Piet hebben wederom het hoogste woord en gissen openlijk over de ‘verrader’ onder de andere campinggasten die heeft geklaagd bij de campingeigenaresse. De boerenvrouwen voelen de nattigheid al aankomen en proberen boer Jan en boer Piet te motiveren om zachter te praten. Tussen het harde gepraat en gelach in horen we regelmatig een vrouwelijke ‘ssssstttt’. Maar het mag niet baten. De eigenaresse van de camping moet de boeren wederom tot de orde roepen en vraagt hen om de volgende ochtend de camping te verlaten. En zo geschiede. Maar voordat ze vertrokken lieten ze wel doorschemeren dat ze wellicht iets te luidruchtig zijn geweest. Dus hopelijk hebben ze toch iets opgestoken tijdens deze studiereis.
