Engels | Nederlands

Soms kom je van die mensen tegen waarvan het levensverhaal nog wel een tijdje door je hoofd blijft spoken, zoals vandaag. Hij is nog maar 66 jaar, al zouden wij hem minstens 75 jaar schatten. Zijn vlassige zilvergrijze haar, verrimpelde gebronsde huid en zijn dikke bril met een montuur uit de jaren 70 maken hem alles behalve een Don Juan, al is het zeker een markante verschijning. Voor twee jaar is hij nu in de Filippijnen en dat is meer dan lang genoeg wat hem betreft. Daar waar gepensioneerde mannen massaal naar de Filippijnen komen om hun oude dag aan de zijde van een beeldschone Filippina te slijten, laat hij deze droom graag achter zich. Zodra deze Franstalige Canadees een goedkoop vliegticket op de kop kan tikken, is hij weg.

Het begon allemaal toen hij 25 jaar geleden z’n Canadese vrouw en z’n twee kinderen verliet, om de wereld rond te zwerven. De reden dat zijn huwelijk op de klippen is gelopen en dat hij zijn kinderen sindsdien ook nooit meer heeft gezien, laat hij in het midden. Dat is een gepasseerd station. De 25 jaar daarna, zijn voorbij gevlogen. Hij werkte enkele maanden per jaar in Australië en Nieuw-Zeeland buiten het oog van de belastingdienst, terwijl hij de rest van de tijd rond reisde. Aziatische landen hadden zijn voorkeur. Daar hangt de “seksuele activiteit” in de lucht, zoals hij dat zo poëtisch omschrijft. Op het moment dat hij 65 werd, bleek tot zijn genoegen dat hij recht heeft op een klein Canadees pensioen. Doordat hij zo lang in het buitenland heeft gewoond, is het alles behalve een vetpot voor een Westers prijspeil, maar met 450 Euro per maand kan hij in Azië riant leven. Om volledig recht te blijven houden op dit pensioen moet hij wel 6 maanden per jaar in Canada verblijven, maar zolang de Canadese autoriteiten dit niet controleren vindt hij alles prima.

Na al zijn omzwervingen was voor hem de tijd gekomen om zich ergens te settelen, het liefst met een mooie en leuke vrouw aan zijn zijde. Het grotendeels Engelstalige Filippijnen met haar beeldschone vrouwen en haar eenvoudige immigratieregels zou zijn nieuwe thuisland worden. Een vriend leerde hem hoe hij gemakkelijk aan een mooie vrouw zou kunnen komen: www.filipinaheart.com . Al gauw had hij contact met tientallen vrouwen die hem dolgraag wilden ontmoeten. Allemaal waren ze tussen de 20 en 25 jaar oud en beeldschoon. Tijdens het daten kwam hij echter wel achter het fladderende karakter van de Filippina’s. De dames hielden veelal meerdere potjes op het vuur en als er een betere, rijkere westerling voorbij kwam dan waren ze gevlogen. Het gebrek aan liefde viel hem echter nog meer tegen. Daar waar hij in het verleden louter op zoek was naar seks, zoekt hij zijn laatste levensfase een combinatie van seks en liefde. De Filippijnen is daar wellicht het verkeerde land voor. “De man wordt gezien als degene die brood op de plank brengt en de vrouw houdt alleen van haar kinderen” aldus de Canadees. Na veel daten en rondscharrelen dacht hij echter toch het juiste meisje te hebben gevonden. Een prachtig meisje van 22 jaar leek tot over haar oren verliefd op deze 44 jaar oudere man. Zoals een goede Katholiek betaamt, wilde ze geen seks voor het huwelijk en daarom moest er dus getrouwd worden. Nadat het nodige papierwerk was gedaan, volgde een groot feest met 175 genodigden. Het meisje was het stralende middelpunt van het feest. Ze glom van trots nu zij een westerling aan de haak had geslagen.

Drie weken later was het sprookje voorbij. Het meisje vertrok met de noorderzon en gaf aan dat zij tijdelijk niet meer bij hem wilde wonen. Tot drie keer toe heeft ze gebeld dat ze bij hem terug zou komen, om vervolgens het geld dat hij haar toestuurde om de transportkosten te dekken aan iets anders te gaan spenderen. Hij heeft haar nooit meer gezien. Eenmaal getrouwd is het voor de Canadees lastiger een nieuwe liefde te vinden in de Filippijnen, aangezien hij hier niet opnieuw kan trouwen zonder eerst te scheiden. Een scheiding kost hier echter veel geld en dat is wat hem betreft geen optie. Voor het meisje is dat wellicht nog erger. Met nog een heel leven voor zich, kan ook zij niet meer trouwen.

De Canadees staat nu op het punt om de Filippijnen te verlaten en hoeft zijn Filippina geen cent te betalen. Ze is niet zwanger geraakt in hun korte huwelijksleven en daarom heeft hij geen verplichtingen aan haar. Hij heeft gemerkt dat de Filippijnen niet langer het land is waar hij zijn oude dag wil doorbrengen. Zo gauw hij een vliegticket kan kopen, vertrekt hij naar het nieuwe land van zijn dromen: Marokko! Even denken we dat hij een grap maakt, maar hij blijkt het echt te menen. Marokko is het land waar hij oud wil worden. Met zijn perfecte beheersing van de Franse taal verwacht hij snel te kunnen integreren. Zo hoopt hij een leuke jonge weduwvrouw te vinden, die met hem wil trouwen en hem de liefde en de seks zal geven waar hij behoefte aan heeft. Nadat hij nieuwe kleren heeft gekocht, koopt hij met zijn laatste geld een kudde geiten waarmee hij zijn nieuwe gezinnetje kan onderhouden als de pensioenstroom uit Canada eenmaal ophoudt. De nieuwe kleren heeft hij nodig om elke dag mee naar de moskee te gaan. Hij beseft dat hij zich zal moeten bekeren tot de Islam en dat doet hij met plezier. Een dagelijks bezoek aan de moskee is de perfecte manier om ingebed te raken in zijn nieuwe woonplaats. Zijn nieuwe vrouw moet echter wel een meisje van Berber afkomst zijn. “Berbers hebben geen papieren en dan hoef ik dus ook geen rekening te houden met de immigratieregels” is zijn redenering. De Berbers hebben het wat hem betreft perfect voor elkaar: geen paspoorten, geen rijbewijzen en toch alles kunnen doen wat ze maar willen.

Op de vraag of hij de stap van het “seksuele Azië” naar het conservatievere Berberleven niet te groot vindt, kijkt hij verbaasd. “Nee, in het begin van je leven is seks alleen voldoende, maar later wil je daarnaast vooral ook liefde ”. Hij vervolgt: “Hier in de Filippijnen heb ik die combinatie niet kunnen vinden; hopelijk lukt het wel in Marokko”. “Over mijn leven in Azië zal ik natuurlijk nooit open kaart spelen in mijn nieuwe thuisland. Wat niet weet, wat niet deert” redeneert hij. Binnen niet al te lange tijd, zal hij ervaren of hij de overgang van vrouwenverslinder naar een leven als Berber-geitenherder echter niet te licht opvat.