Het is algemeen bekend dat de Filippijnen één van de meest populaire seksbestemmingen van de wereld is voor veel westerse mannen. Dat wordt pas echt zichtbaar als je incheckt op een vlucht naar het Filippijnse stadje Clark, op ongeveer een uur rijden ten noorden van de hoofdstad Manila. Clark is de sekshoofdstad van de Filippijnen en bestaat voor een groot gedeelte uit zogenaamde gogo-bars. Aangezien de vlucht vanuit Bangkok naar Clark de goedkoopste vlucht was naar de Filippijnen die we konden vinden, checkten ook wij in op de seksvlucht.

Clark is een voormalige Amerikaanse vliegbasis in het noorden van de Filippijnen. De basis is ontstaan nadat de Amerikanen de Japanners hebben verjaagd uit de Filippijnen aan het einde van de tweede wereldoorlog. Daarnaast speelde de basis een belangrijke rol in de oorlog die de Amerikanen voerde in Vietnam. Om de Amerikaanse soldaten aan hun trekken te laten komen, heeft zich gedurende die tijd een enorme prostitutiebusiness ontwikkeld rondom de basis. In de hoogtijdagen van Clark waren er naar schatting 100.000 prostituees actief in dit gebied. Sinds het vertrek van de Amerikanen aan het begin van de jaren negentig is dat aantal gedaald tot ongeveer 10.000 en bedienen ze voornamelijk nog westerse en Japanse sekstoeristen. Alleen al meer dan 15.000 Australische mannen bezoeken Clark jaarlijks voor een seksvakantie. Seks met minderjarigen is een steeds groter worden probleem. Men schat dat 15% van de prostituees minderjarig is, waarvan een groot deel jonge kinderen. En dat aantal is alleen maar groeiende. Officieel is prostitutie verboden in de Filippijnen, maar in een land waar corruptie de normaalste zaak van de wereld is, wordt massaal de andere kant opgekeken door de autoriteiten. Vaak omdat ze zelf op één of andere manier betrokken zijn bij de prostitutiebusiness.

Toen we incheckten voor de vlucht van Bangkok naar Clark hadden we al snel in de gaten bij welke rij we moesten aanschuiven. De vluchten naar Clark worden namelijk gekenmerkt door het grote aantal alleen reizende, veelal oudere westerse mannen. We schatten dat onze vlucht voor 80% bestond uit passagiers die tot deze categorie kan worden gerekend. Van een aantal van deze mannen was al direct duidelijk dat ze ooit eerder naar de Filippijnen waren geweest, want zij liepen inmiddels hand in hand met een Filippijnse ‘schone’. Het is bijna een zielig gezicht om te zien dat een veelal plakkerig oud mannetje, gekleed in een korte broek, Hawaï-shirt en een paar witte sportschoenen, een ongeveer 30 tot 40 jaar jongere Filippijnse griet aan zijn arm heeft hangen. En dan zijn het niet de lelijkste vrouwen zullen we maar zeggen. De volledig gestileerde dames in strakke spijkerbroekjes, naveltruitjes en op hoge hakken paraderen door de vertrekhal alsof ze de koningin zijn. Zou zo’n man nou echt denken dat hij de ware liefde heeft gevonden, vragen wij ons dan altijd af? Of gaat het de mannen alleen om de seks en het gevoel dat ze gewild zijn, terwijl dat in hun thuisland wellicht altijd een utopie is geweest. Eén ding is zeker, in hun thuisland waren ze nooit in aanmerking gekomen voor een vrouw van dit kaliber uiterlijk. Maar de westerse sekstoerist is veeleisend in de Filippijnen. Hun arm is alleen beschikbaar voor de mooiste vrouwen van het land. De eerste westerse sekstoerist met iemand aan zijn arm die niet aan de ideale schoonheidseisen voldoet, moeten wij nog tegenkomen. De grote vraag blijft, moeten we nu medelijden hebben met deze mannen en vrouwen? Wellicht niet. De man is verzekerd van seks en het gevoel dat hij nog een echte Don Juan is, terwijl de vrouwen een suikeropa hebben gevonden die ervoor zorgt dat hun leven er een heel stuk comfortabeler op is geworden. Een klassiek voorbeeld van een win-win situatie dus.

© copyright - Babakoto.eu / 2008