Untitled Document

Om 15:00 uur staan we bij het Olifant Boekingskantoor voor onze olifantsafari in het bos dat aan Chitwan Nationaal Park grenst. Gisteren hebben we al een eenhoornige neushoorn gezien in het nationaal park, maar het schijnt dat er in het aangrenzende bos nog veel meer zitten. Er is ons zelfs gezegd dat er 99% kans is om een neushoorn te zien tijdens de safari. Onze verwachtingen zijn dus hoog gespannen, maar daar komt verandering in zodra we zien met wie we onze olifant delen. We delen de olifant namelijk met twee Nepalese volwassenen en een kindje. Op een andere olifant gaan nog vijf familieleden en alle ervaringen worden over en weer geroepen. Terwijl Nepalezen over het algemeen erg leuke mensen zijn, hebben we in Bardia National Park al wel kunnen zien dat de meeste niet echt geïnteresseerd zijn in Wildlife spotting. Ze willen de dieren wel graag zien, maar men wil er niet voor “werken”. Stil zitten in een wachttoren of een tijdje stil zijn om de dieren niet af te schrikken is een te groot offer. Men is niet voor niets op een uitje!

Ons vooroordeel blijkt gerechtvaardigd. In het halve uurtje dat de olifant nodig heeft om van het dorp naar het bos te lopen moet er onder andere gestopt worden om nog wat kauwtabak te kopen. Het maakt hen blijkbaar niet zoveel uit dat we daardoor wellicht wat korter in het bos kunnen blijven. Wij maken ons er ook niet druk over. We hebben gisteren al een neushoorn gezien en vandaag aanschouwen we de gezelligheid van de Nepalezen die van hun dagje uit genieten.


Op safari met Nepalezen
Janakpur (Nepal), 10 januari 2008

Om 15:00 uur staan we bij het Olifant Boekingskantoor voor onze olifantsafari in het bos dat aan Chitwan Nationaal Park grenst. Gisteren hebben we al een eenhoornige neushoorn gezien in het nationaal park, maar het schijnt dat er in het aangrenzende bos nog veel meer zitten. Er is ons zelfs gezegd dat er 99% kans is om een neushoorn te zien tijdens de safari. Onze verwachtingen zijn dus hoog gespannen, maar daar komt verandering in zodra we zien met wie we onze olifant delen. We delen de olifant namelijk met twee Nepalese volwassenen en een kindje. Op een andere olifant gaan nog vijf familieleden en alle ervaringen worden over en weer geroepen. Terwijl Nepalezen over het algemeen erg leuke mensen zijn, hebben we in Bardia National Park al wel kunnen zien dat de meeste niet echt geïnteresseerd zijn in Wildlife spotting. Ze willen de dieren wel graag zien, maar men wil er niet voor “werken”. Stil zitten in een wachttoren of een tijdje stil zijn om de dieren niet af te schrikken is een te groot offer. Men is niet voor niets op een uitje! Ons vooroordeel blijkt gerechtvaardigd. In het halve uurtje dat de olifant nodig heeft om van het dorp naar het bos te lopen moet er onder andere gestopt worden om nog wat kauwtabak te kopen. Het maakt hen blijkbaar niet zoveel uit dat we daardoor wellicht wat korter in het bos kunnen blijven. Wij maken ons er ook niet druk over. We hebben gisteren al een neushoorn gezien en vandaag aanschouwen we de gezelligheid van de Nepalezen die van hun dagje uit genieten.

Kijk, een neushoorn!

Bij de poort van het bos vervliegt het laatste sprankje hoop op het zien van een neushoorn. Ongeveer tien olifanten volgeladen met scholieren gaan ons voor. De Nepalezen op onze olifant stellen ons vele vragen over waar we vandaan komen en waar we heen gaan. Al onze antwoorden worden direct vertaalt en doorgeroepen naar de familieleden op de andere olifant die zo’n twintig meter verderop loopt. Ondertussen trekken ze een zak chips open en al knisperend, smakkend en krakend zien ze een prachtig bos aan zich voorbij trekken. De olifanten volgen bijna allemaal dezelfde route en zodra de scholieren ons hebben ontdekt wordt er geroepen: Cheeeese, can you smile for the picture? (kunnen jullie lachen voor de foto?) Ondertussen gaan bij deze scholieren ook de zakjes chips open en enkele bellen mobiel naar huis om live verslag te doen van dit schooluitje. Terwijl wij ons rot lachen om hetgeen we om ons heen zien gebeuren, zegt de olifantrijder: Kijk daar, een neushoorn. Eerst denken we dat hij ons voor de gek houdt, maar het blijkt inderdaad zo te zijn. Een neushoorn met haar jonge staat rustig om zich heen te kijken terwijl alle olifanten om hen heen komen te staan. Verbazingwekkend dat ze het niet op een lopen zetten met al dat kabaal om zich heen. Wij hebben wederom het gevoel dat we in de Beekse Bergen zijn (zie ook onze tijgerspot ervaring in Ranthambhore NP India) en weten niet zeker hoe “wild” deze dieren zijn. Ze zijn zeker wild in de zin dat ze zelf voor hun eten moeten zorgen en kunnen gaan en staan waar ze willen, maar ze zijn wel heel duidelijk gewend aan deze aandacht van mensen. In ganzenpas vervolgen de olifanten hun weg door het bos. We zien nog een neushoorn en na drie kwartier vinden de olifantrijders het wel genoeg geweest. Dat we af hadden gesproken dat we twee uur in het bos zouden blijven vergeet men dus maar en wij vinden het ook prima. Het was een heel geslaagde middag, we hebben enorm gelachen en als toegift nog een neushoorn en een babyneushoorn gezien! Bijkomend voordeel van de snelheid waarmee we deze hoogtepunten hebben beleefd is dat we nu op tijd terug zijn om de zon onder te zien gaan aan de rand van de rivier. Met een pilsje erbij toosten we op de Nepalezen en dat we wildlife spotten in het vervolg niet meer zo serieus moeten nemen. Zonder stil te zijn zie je de dieren ook, als je maar de juiste parken uitzoekt! © copyright - Babakoto.eu / 2008