Door de goedlachse aard van de Mexicanen, zou je bijna vergeten dat zij in een land wonen met veel problemen. Met Trumps Verenigde Staten hebben zij een wereldmacht als Noorderbuur die de Mexicanen niet goed gezind is. Door corruptie is er in Mexico een grote mate van rechteloosheid, waardoor Mexicanen met veel argwaan naar hun overheid kijken. Als je met Mexicanen praat, is armoede echter hetgeen dat ze vaak als meest urgente probleem van het land zien. De Mexicaan Carlos Slim Helu is dan wel één van de rijkste mensen ter wereld, maar het verschil tussen arm en rijk is hier enorm. Van de OECD landen heeft alleen Chili een grotere inkomensongelijkheid en Mexico heeft van deze landen met ruim 21% ook nog het hoogste percentage van personen die in armoede leven.

De overheid heeft dit probleem nog niet weten aan te pakken en daardoor is het sociale vangnet van de familie van groot belang. Sommigen gaan enkele jaren tot vele decennia naar de VS om geld te kunnen terugsturen naar de hun familie. Anderen blijven in Mexico en proberen ervoor te zorgen dat één van de kinderen een goede opleiding kan krijgen die daarna de rest van de familie kan ondersteunen.

Vanwege een tekort aan banen met een redelijk salaris, proberen de Mexicanen op allerlei manieren om wat centen bij elkaar te verdienen. Het aantal bedelaren valt mee; hier probeert men vaker te werken voor een fooi. Het beste voorbeeld daarvan, vinden we de “vrijwilligers” die in de supermarkt werken. Deze vrijwilligers zijn veelal oudere mensen die aan het einde van de kassaband de boodschappen in plastictasjes doen. Deze mensen krijgen niet betaald, maar hopen van iedere klant wat peso’s te krijgen voor hun service. De Mexicanen geven dit nagenoeg allemaal en de vrijwilligers zijn duidelijk blij verrast als een reiziger zich aan dit gebruik aanpast.

De vrijgevigheid van de Mexicanen valt zo-ie-zo op. Daar waar straatmuzikanten zich in veel landen richten op de toerist, is de Mexicaan hier de belangrijkste en lucratiefste doelgroep. Op centrale plaza’s in de Mexicaanse steden lopen vaak verkopers en kinderen rond in traditionele kleding die tasjes en shirts verkopen. Deze mensen komen veelal iedere dag vanuit de omliggende dorpen met minibusjes naar de stad, in de hoop wat geld te verdienen door wat spulletjes te verkopen. Veel Mexicanen zien het kopen van een shirt als een goede ondersteuning van deze inheemse bevolkingsgroepen. We vragen wel eens of de kinderen die de spullen verkopen ook nog naar school gaan. De Mexicanen draaien dan meestal een keer met hun ogen: “Nee, maar dat is nu eenmaal zo”.

In de tweede klasse bussen is de bus-predikant ook een zeer gangbaar verschijnsel. Een man gaat met de Bijbel opengeslagen in het gangpad staan en spreekt een kwartier over bijvoorbeeld familiewaarden en echtelijke trouw. Daarbij leest hij bijbehorende Bijbelteksten voor en aan het einde van zijn preek loopt hij door het gangpad. De gulle gevers krijgen nog een extra zegening en de beste man kan zijn gezin weer van een maaltijd voorzien.

De goedgeefsheid van de gewone Mexicaan heeft ook een bijkomend effect: de eigenaren van cafés, restaurants en hotels betalen hun medewerkers vaak extreem slecht. Het feit dat iemand bij hen “mag” werken, geeft de medewerkers de kans om een fooi te krijgen. Het enorme aantal medewerkers dat sommige cafés hebben, komt alleen maar doordat ze bijna niets betaald krijgen. Het valt wel op dat deze medewerkers de tafels en daarmee de kans op fooien netjes verdelen. Als we ooit per ongeluk bij de verkeerde persoon afrekenen, loopt die direct met de fooi naar “onze” serveerster.

Als reiziger kun je de mening hebben dat mensen een fatsoenlijk loon moeten krijgen en dat een fooi alleen een extraatje moet zijn voor buitengewone service; in Mexico is dat helaas niet de realiteit. Vandaar een kleine oproep aan iedereen die dit prachtige land gaat bezoeken: budgeteer een paar extra euro’s per dag in voor fooien en volg het gebruik van de Mexicanen. Dat is hier de manier waarop veel mensen in hun onderhoud moeten voorzien, of je dat nu goed vindt of niet.

© copyright - Babakoto.eu / 2017