Dit conservatisme in combinatie met de machocultuur onder de vooral mannelijke Mexicanen, leidt nogal eens tot grappige gesprekken. Zo vertelde een man in een park ons dat in zijn stad Oaxaca maar weinig homo’s zijn. Toen we hem verteleden dat uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat waarschijnlijk 5 tot 10% van de mensen homoseksueel is, viel zijn mond open. ‘Al hoewel’, zei hij na luttele seconden, ‘hier in de stad is ook een wijk waar veel homo’s worden geboren, dus voor die wijk kloppen die cijfers misschien wel’.

Als homo’s en het homohuwelijk ter sprake komen, is de sprong naar adoptie door homoseksuelen snel gemaakt. In 2015 heeft het hoger gerechtshof in Mexico bepaald dat het verbieden van adoptie voor homo’s tegen de grondwet is. Echter, de meeste Mexicanen zien er niets in. Met adoptie door een lesbisch koppel kunnen veel Mexicaanse mannen nog wel leven, maar twee mannen die een kind opvoeden leidt tot een schrikbeeld. Dit heeft alles te maken met het feit dat mannen in Mexico over het algemeen maar een bijrol spelen bij de opvoeding van kinderen. “Ik vertrouw mezelf niet eens bij de opvoeding van een kind”, vertelde een man ons. ”Laat staan dat twee mannen dat doen”.

Het was ons al eerder opgevallen dat babymeisjes in Mexico al heel snel na de geboorte oorbelletjes krijgen. Toen we iemand vroegen naar het waarom, kregen we te horen dat Mexicanen het als zeer vervelend ervaren als het geslacht van hun baby verkeerd wordt ingeschat. Het ergste wat een macho Mexicaan kan overkomen is dat zijn ‘stoere’ mannelijke baby wordt aangezien voor een meisje, of zijn ‘prachtige’ babymeisje als jongen wordt beoordeeld. Een setje oorbellen voor het babymeisje doet een pijnlijke confrontatie voorkomen. En pijnlijk voor de baby is het zeker niet, want baby’s voelen nog geen pijn, verzekerde een stoere Mexicaanse papa ons.

Seksualiteit is sterk aanwezig in de Mexicaanse cultuur. Vrouwen kleden zich uitdagend, vreemdgaan wordt als onvermijdelijk ervaren, schaars geklede dames sieren de voorpagina’s van veel kranten en het aantal tienermoeders is erg groot. Vooral de Mexicaanse man straalt graag uit dat hij macho is. Mexicanen zijn de beste ‘lovers’ van de wereld, horen we vaak. En die liefdesdaad wordt niet alleen met de eigen partner bedreven. Een Mexicaan die geen scheve schaats rijdt is geen echte Mexicaan, wordt nogal eens gezegd. Er wordt ook niet geheimzinnig over gedaan. “Dat zit nu eenmaal in onze cultuur”. “Vrijdagavond is voor de vrienden, zaterdagavond voor de seks, en zondag voor de familie”. Dat verklaart waarschijnlijk ook het feit dat Mexico heel veel ‘love hotels’, de zogenaamde ‘garage hotels’ kent. Hier huur je een kamer met een afgeschermde parkeerplaats, waardoor je volledig uit het zicht een paar uurtjes met je minnaar kunt doorbrengen. Deze hotels verhuren kamers per uur of per dagdeel. Als we vragen of dat niet disrespectvol is richting de vrouw, wordt meestal schouderophalend gereageerd: “soy casado, pero soy no castrado” (ik ben getrouwd, maar niet gecastreerd).