De tijd dat een backpacker een reiziger was die met zijn rugzak op reis ging om onbekende landen en culturen te ontdekken is al lang voorbij. Tegenwoordig is een backpacker een onderdeel geworden van een wereldwijde community. Het backpacken heeft een cultstatus bereikt. Tegenwoordig reis je als backpacker niet om landen en volkeren te leren kennen, maar om te zeggen dat je een backpacker bent.

Nu vraag je je natuurlijk af of je een backpacker bent? Het reizen met de rugzak is zoals gezegd daar geen garantie meer voor. Maar wie is dan wel een backpacker? Een backpacker is iemand die zich bij het bepalen van de reisbestemming laat leiden door het feit of er een ‘backpackers scene’ in het betreffende land is. Landen in Azië die op dit moment ‘hot’ zijn, zijn landen als Thailand, Cambodja, Laos, maar ook bepaalde delen van India. Als je ze vraagt of ze ook landen als Bangladesh, Myanmar, de Filippijnen of Indonesië hebben overwogen, word je met open mond aangekeken. Je ziet ze denken: “daar is toch niks te doen?” Een backpacker zorgt er ook altijd voor dat hij op de plaats van bestemming incheckt in een hotel in de backpackers getto. Dit is het gebied van de stad waar alle backpackers samenklitten. De hotelkamers worden er veelal gekenmerkt door raamloze vierkante cellen met papierdunne wanden, waar een bed en een ventilator in staan en gedeelde badkamers waar je voeten aan de vloer blijven plakken. Een echte backpacker leeft namelijk op een mager budget en let dus op de kleintjes. Ook het eten mag niets kosten. De Lonely Planet reisgids wordt uitgepluist op zoek naar de goedkoopste straatstalletjes en restaurantjes waar vervolgens nasi of noodles wordt besteld. Het enige waarvoor backpackers dieper in de buidel tast is bier en een stickie.

De backpackers getto is ook een prima plek om iets aan je uiterlijk te doen. Je bent immers niet alleen een backpacker in hart en nieren, maar je wilt het ook uitstralen. Je wilt dat andere backpackers kunnen zien dat je ook een backpacker bent. Nog de avond van aankomst struin je over de lokale toeristenmarkt op zoek naar nieuwe kleding. Een absolute ‘must’ voor de vrouwen is een zogenaamde drollenvanger, een wijd zittende katoenen broek met elastiek waarvan het kruis op de knieën valt. Dit kleed je af met een strak shirtje met spaghettibandjes. Een BH is niet nodig. De mannen kiezen massaal voor een korte- of driekwartsbroek (bij voorkeur Hawaï motief), met daarop het liefst een ‘grappig’ T-shirt of een shirt met daarop het logo van een lokaal biermerk. Grappige T-shirts zijn shirt met daarop spreuken die backpackers grappig vinden. Kun je er niet om lachen? Dan ben je waarschijnlijk (nog) geen echte backpacker. De keuze van het schoeisel is simpel: teenslippers. Maar hiermee ben je er nog niet. Je hebt dan wel de juiste kleding, maar je straalt nog niet uit dat je al lang onderweg bent. Niemand is immers graag een groentje. De mannen zijn hierbij in het voordeel. Een Jezus-baard, waarbij geldt ‘hoe langer de baard hoe langer je onderweg bent’, geeft je de juiste uitstraling en heeft een aantrekkende werking op vrouwelijke backpackers. En dat is raar, want als je zo’n baard in het Westen zou dragen wordt je door dezelfde dames uitgemaakt voor viezerik of computer-nerd. Wat ook helpt is het hebben van pikzwarte voetzolen. Dat getuigt immers van het feit dat je al lang op je slippers en blote voeten loopt. Is dit iets waaraan je nog werkt, zorg dan gewoon voor een onverzorgd uiterlijk; bijvoorbeeld vieze kleding met daarin het liefst een paar scheuren.

Een backpacker wordt over het algemeen ook gekarakteriseerd door het feit dat ze voor het eerst onder moeders vleugels weg zijn. Er is ook geen vader in de buurt die af en toe nog kan corrigeren. Voor het eerst heb je echt de vrijheid om te doen en laten wat je wilt. De backpacker met lef grijpt dit moment aan om een tatoeage te laten zetten. Soms een bescheiden vlindertje op het schouderblad of de enkel, maar soms ook een spinnenweb in de nek of een paar Chinese karakters in de hals. De minder heldhaftige backpacker gaat niet zo ver. Die kiest voor een hennatatoeage of alleen een paar arm- en/of enkelbandjes waaraan een diepere betekenis zit. Een betekenis die je als niet-backpacker overigens niet begrijpt.

Het belangrijkste doel van een backpacker is zoals eerder gezegd niet om een land of volk te leren kennen, of zich te verdiepen in de lokale cultuur en geschiedenis. Interactie met de lokale bevolking wordt dan ook zoveel mogelijk ontweken. Het liefst reis je dan ook met de backpackers-bussen en als je dan toch een keer genoodzaakt bent om een lokale bus te nemen, dan verschuil je je achter je Rayban zonnebril en iPod. Vervolgens zak je ongegeneerd diep onderuit in je stoel en leg je je voeten, met zwarte zolen, op de armleuning van de stoelen voor je. Leg voor de zekerheid ook je tas op de stoel naast je, zodat een lokale het niet in zijn hoofd haalt om langs je te komen zitten. Bij het bezoek aan de tempels heb je ook schijt aan de lokale cultuur en gebruiken. Een lange broek en afgedekte schouders zijn dan weliswaar de regel, maar dat kunnen ze toch niet van je verwachten bij deze temperaturen vind je.

Aan het einde van de dag duik je vervolgens het internetcafé in. Je moet namelijk je ‘vriendenkring’ onderhouden. Facebook is daarvoor de uitgelezen mogelijkheid voor de moderne backpacker. Je kunt namelijk wel aan je backpackers-imago werken, maar als je dit imago niet kunt delen met je vrienden en kennissen, had je net zo goed thuis kunnen blijven.

© copyright - Babakoto.eu / 2009