We waren eerder op de ochtend al naar het veldje in Kazerman gelopen waar de gedeelte taxi’s verzamelen en wachten op passagiers. De taxi vertrekt pas als de auto vol is, tenzij passagiers voor meerdere stoelen willen betalen waardoor ze sneller kunnen vertrekken. Wij kwamen echter niet tot een ‘deal’ die ochtend. Wij hoeven namelijk maar tot Naryn (185 km van Kazerman), terwijl de chauffeurs ons tot de eindbestemming Bishkek (510 km) wilden laten betalen. De chauffeurs en eigenaresse van het pensionnetje waar we verbleven probeerde ons te overtuigen dat dit de normale gang van zaken is. Maar we kennen Kirgizië inmiddels goed genoeg om te weten dat dat onzin is. Deze ‘normale gang van zaken’ geldt alleen voor toeristen en is voor de betrokkenen een mooie gelegenheid om wat extra centjes uit de zakken van de naïeve buitenlanders te kloppen. Vervoersalternatieven zijn er niet, dus een monopolie werkt hier perfect. Uit alles bleek dat de eigenaresse van het pensionnetje en de taxi boeven onder één hoedje speelde.

We hebben die ochtend echter geluk. Een andere gast in het pensionnetje is een Italiaan die prima Russisch spreekt. Ook hij wil naar Naryn en stelt voor om met z’n drieën een auto te delen. Omdat we ‘en route’ ook nog graag het Song-Kul meer willen zien, besluiten we om een auto af te huren. Als snel blijkt dat we dat op het taxistationnetje niet voor elkaar gaan rijden. De chauffeurs houden vast aan de woekerprijzen en geven geen centimeter toe. Onze Italiaanse reisgezel (Eugenio), tevens ervaren lifter, stelt voor om langs de doorgaande weg te gaan staan en daar te wachten op een auto die toch naar Naryn moet. Zo gezegd, zo gedaan.

We staan nog geen minuut langs de doorgaande weg of er komt een man naar ons toegelopen die aan de andere kant van de weg zijn auto stond te wassen bij een klein winkeltje. Hij begint met Eugenio te praten en al snel blijkt dat hij de juiste kant op moet. Niet naar Naryn, maar naar Kochkor. Hij is bereid om via het Song-Kul meer te rijden. Ook vindt hij het geen probleem om af en toe te stoppen zodat we een foto kunnen maken. We spreken een prijs af van 3000 Som voor de gehele auto. Dat is ongeveer 43 Euro. De auto is perfect voor deze route. Het is namelijk een vierwiel aangedreven Nissan Patrol.

Op de jeep staat echter een groot blauw zwaailicht. In eerste instantie denken we dat we een rit hebben geregeld bij de lokale sheriff, maar dat is niet zo. Onze chauffeur werkt bij de veiligheidsdienst van de lokale goudmijn en rijdt om die reden in deze auto met blauwe zwaailichten. Vandaag moet hij echter naar Kochkor. De auto wordt verder afgewassen waardoor wij nog even de tijd hebben om wat inkopen voor de dag te doen. Als de auto weer glimt, stappen we in en kunnen we vertrekken. Tussen de twee voorstoelen staat een fles wodka die al voor driekwart leeg is. Langs de fles staat een klein borrelglaasje. Ook de chauffeur stapt in. Hij zegt dat hij nog even op kosten van de zaak moet gaan tanken bij de goudmijn. Dat is ongeveer 10 kilometer de andere kant op. Op de bijrijdersstoel is een man gaan zitten die als vriend van de chauffeur wordt geïntroduceerd. Hij is ladderzat en al snel blijkt dat hij de eigenaar is van de fles wodka. We zijn opgelucht. Hij probeert met zowel Eugenio als ons in gesprek te komen, maar de gesprekken leiden tot niks. Hij is te zat om een zinnig woord uit te spreken en zijn hersens zijn zover aangetast dat hij niet begrijpt dat we geen Russisch spreken. Als we eenmaal bij het tankstation van de goudmijn zijn aangekomen is de zatlap zo vervelend dat we besluiten om in Kazerman weer uit te stappen als blijkt hij de gehele dag gaat meerijden. Dat trekken we namelijk niet.

Maar we hebben geluk. Als we weer in het centrum van Kazerman aankomen en de tank inmiddels vol zit, wordt de zatlap en zijn fles wodka door de chauffeur uit de auto gezet. Het is half twaalf in de ochtend en de rit kan eindelijk beginnen. Via het dorpje Ak Tal en de Moldo Ashuu Pas rijden we naar het Song Kul meer waar we pas tegen de avond aankomen. Een lekke band, en het repareren ervan, heeft ons een aantal uren gekost. Maar de rit is spectaculair en het meer is prachtig. Het Song Kul meer is een populaire toeristenbestemming en in deze tijd van het jaar (zomer) wordt de omgeving rond het meer gekenmerkt door tientallen toeristen-nomadenkampen. Niet alleen voor buitenlandse reizigers, maar ook voor lokale toeristen. Dat maakt het geheel wel een beetje een circus. Maar als je daar doorheen kunt kijken, kun je niet anders concluderen dat het een prachtige omgeving is.