Engels | Nederlands

Het is dampend warm als we door de stad Ernakulam lopen, nabij de toeristische stad Kochi in de zuid Indiase provincie Kerala. Zoals wel vaker gebeurd worden we door een Indiër aangesproken met de vraag hoe we ons verblijf in de stad ervaren. Het is een correct ogende oudere man die perfect Engels spreekt en meldt dat hij advocaat is. We staan hem uiteraard netjes te woord en vertellen hem dat we het prima naar ons zin hebben.

Zijn reactie is echter zeer verassend: “jullie zijn helemaal niet welkom hier”. Hij vertelt dat de toeristen die zijn stad bezoeken ervoor zorgen dat de prijzen in de restaurants enorm stijgen. Een maaltijd die twee jaar geleden nog 25 Rupees kostte ( Euro 0,40), kost nu ongeveer het dubbele vertelt hij. En zijn mening is dat dit allemaal komt omdat de rijkere toeristen bereid zijn meer geld te betalen voor een maaltijd dan de lokale bevolking. Het gesprek krijgt vervolgens een uiterst nare wending als hij zegt dat hij het liefst nu onze schedels zou inslaan. Omdat we niet een directe dreiging voelen dat hij de daad bij het woord gaat voegen, blijven we met hem in gesprek. We reageren door te zeggen dat we het ons niet kunnen voorstellen dat die paar honderd toeristen die per dag de stad bezoeken, en dan vooral het nabij gelegen Kochi, een prijs opdrijvende werking hebben op die vele honderden restaurantjes die deze miljoenenstad rijk is. Daarnaast redeneren we dat voedselprijsstijgingen een globale trend is en dat wellicht ook de behoorlijke inflatie in India een rol speelt.

Maar niets lijkt hem te overtuigen. Hij meldt ons nog wel dat ook de rijkere toeristen uit het noorden van India medeschuldig zijn, maar dat hij die mensen niets wil aandoen omdat zij “één van ons” zijn, zoals hij het letterlijk verwoordde. Het zou overigens een mening zijn die door een groot deel van de bevolking wordt gedragen. Er zou iets broeien in de stad. “Jullie moeten een brief naar jullie ambassade sturen om te melden dat ze geen toeristen meer moeten sturen”, is wat hij ons nog adviseert. Twintig dagen de tijd krijgen we daarvoor. En van de eerste de beste toerist die hij over twintig dagen in de stad tegenkomt, zal hij de schedel inslaan met een steen of stok verzekert hij ons nog. We krijgen vervolgens nog een “god bless you” wens voordat hij boos verder loopt.

De uren na het incident waren we nog behoorlijk onder de indruk van wat ons overkomen is. Zeer wellicht hadden we te maken met een man die psychisch niet helemaal in orde is, maar ook die kunnen uiteindelijk gekke dingen doen. Uiteindelijk besluiten we om toch maar naar het politiebureau te gaan om melding te doen van het incident. Voor hetzelfde geld hebben ze al eerdere signalen ontvangen en kan dit incident hen besluiten om toch maar tot actie over te gaan. Niets is echter minder waar. We worden eigenlijk uitgelachen vanwege het feit dat ons feitelijk niets in overkomen. De man heeft ons niets aangedaan omdat een verbale bedreiging in India schijnbaar iets heel gewoons is. We hebben onze plicht voor ons gevoel in ieder geval gedaan. Nu maar hopen dat de enigszins gestoorde man in de toekomst niet tot actie overgaat.