Engels | Nederlands

Het leuke van een grensovergang is dat je vaak een compleet andere wereld binnentreedt. De verschillen zijn vaak enorm terwijl de landen in eerste instantie veel gemeen lijken te hebben. Zo is dat ook met de buurlanden India en Bangladesh. Tot 1947 behoorden beide landen tot dezelfde Britse kolonie en pas vanaf 1947 hebben beide landen een apart ontwikkelingspad afgelegd. Bangladesh was in eerste instantie deel van Pakistan en pas vanaf 1971, na een bloedige vrijheidsstrijd waarbij men de hulp van India kreeg, als soeverein land. De huidige situatie van de twee buurlanden is een wereld van verschil. Terwijl India economisch gezien enorm groeit en één van de toekomstige economische grootmachten van de wereld wordt, blijft Bangladesh een zorgenkind. Het land heeft moeite de eerste stappen op de ontwikkelingsladder te maken en structurele groei te realiseren. Eén en ander wordt nog eens bemoeilijkt door het natuurgeweld dat het land regelmatig teistert, zoals recent nog de cycloon Sidr.

Als je echter als reiziger door Bangladesh reist, is dat enorme verschil in ontwikkeling niet of nauwelijks zichtbaar. Sterker nog, in sommige opzichten lijkt Bangladesh verder te zijn dan India. Wellicht heeft dat deels te maken met het feit dat de economische groei in India slechts bij een fractie van de Indiërs terecht komt, en het overgrote deel van de Indiërs zeker niet beter af is dan de Bangladeshi’s. Een aantal zaken lijkt in Bangladesh zelfs beter geregeld te zijn. Zo is de vervuiling op straat veel minder (in Cox’s Bazaar zijn bijvoorbeeld stranden geadopteerd door het bedrijfsleven die verantwoordelijk zijn voor het schoonhouden van het strand), en hebben we in de eerste tien dagen van ons verblijf in Bangladesh meer vuilnisbakken gezien dan in vijf maanden India. Ook zie je in de grote steden verkeerspolitie die het verkeer aardig onder controle lijkt te hebben. Ook de wegen in Bangladesh die we tot nu toe hebben bereden, zijn veel beter van kwaliteit dan het overgrote deel van de wegen in India. Het reizen door Bangladesh wordt nog eens extra comfortabel gemaakt door de goede kwaliteit bussen die door de private busondernemingen kunnen worden aangeschaft. “Volvo” en “Mercedes” zijn kwaliteitsbegrippen in Bangladesh, terwijl India nog rondrijdt in de meuk die “Tata” heet. Door de belachelijke hoge protectionistische importbelastingen die India heft op buitenlandse producten, straft zij haar inwoners door verantwoordelijk te zijn voor de voornamelijk inferieure binnenlandse producten.

Ook op intermenselijk vlak is Bangladesh een prettiger land om in te reizen dan India. Bangladeshi’s zijn over het algemeen hartelijker en beter gehumeurd dan de inwoners van het grote buurland. Ze zijn zeker ook beter gemanierd. Zo hebben we ons ogen staan uitkijken toen we in Dhaka mensen in de rij zagen staan, netjes op hun beurt wachtend. Iets wat in India ondenkbaar is. Daarnaast zijn Bangladeshi’s super correct als ze bijvoorbeeld met je op de foto willen. Terwijl een Indiër over het algemeen de gelegenheid aangrijpt om Ivonne aan te raken of zelfs een arm om haar heen te slaan, iets wat ze nooit en te nimmer bij een vreemde lokale vrouw zouden doen, blijven de Bangladeshi’s netjes op afstand met hun handen op de rug. Daarnaast wordt er vooraf netjes gevraagd of ze met je mogen praten en/of op de foto mogen. Wat wellicht nog wel het meest prettige is van het reizen in Bangladesh is dat je bijna altijd als welkome gast wordt behandeld. Men is blij dat je Bangladesh bezoekt, en nog blijer als je ervoor kiest om bijvoorbeeld in hun restaurant te eten. Ze rennen werkelijk hun benen onder de kont uit om je optimaal te bedienen. Dat ze daarbij soms iets te ver gaan, hoort bij de charme van het reizen in Bangladesh. Vaak blijven ze namelijk met een aantal mensen rondom je tafel staan om te wachten op het moment dat ze iets op je bord kunnen bijscheppen, of één van de gerechten kunnen gaan bijvullen. Echt lekker rustig met z’n tweeën eten is er dus niet bij in Bangladesh.

Tenslotte is de afwezigheid van arrogantie in Bangladesh het benoemen waard. Daar waar de upper en middenklasse Indiërs vaak beschikken over een ongekende, en vaak onterechte, arrogantie, beschikken de Bangladesh’s over een veel reëler zelfbeeld. In India lazen we laatst een interview met een aantal upper en middenklasse jongeren over hun beeld van India, en waarom ze niet meer zo nodig naar het buitenland hoeven om te werken. Zo moesten we behoorlijk grinniken toen een aantal geïnterviewden verklaarden dat ze liever in India leven vanwege de superieure positie van de vrouw in India! Uiteraard werd dit antwoord gegeven door uitsluitend mannen en sloten ze ongetwijfeld de ogen voor het feit dat in meerdere staten van India 15% van de babymeisjes door haar ouders wordt gedood vanwege het simpele feit dat ze een meisje is. Daarnaast schoten we in de lach toen een aantal geïnterviewden verklaarden dat India minstens zo ver ontwikkeld was dan de westerse landen. Wellicht leven deze jongeren in een beschermde Bollywood omgeving, en zijn ze onwetend over de harde werkelijkheid in de straten van de grote steden en de bittere armoede op grote delen van het platteland. Al met al zijn zowel India als Bangladesh zeer interessante landen om te bezoeken. Misschien moet je als reiziger beide landen wel combineren, India voor de bezienswaardigheden en Bangladesh voor de mensen!