Engels | Nederlands |
|
| Green Island: Taiwanees vakantie-eiland | |
Kaohsiung (Taiwan), 26 september 2009 |
|
In het zuidoosten van Taiwan, op ongeveer dertig kilometer uit de kust ligt Green Island (het groene eiland). Dit eiland is immens populair onder de Taiwanese vakantiegangers, mede vanwege het feit dat het eiland zo gemakkelijk bereikbaar is. Een bezoek aan dit eiland in het weekend of tijdens de Taiwanese vakantieperiode schijnt geen pretje te zijn, omdat het eiland gedurende die dagen letterlijk wordt overlopen door toeristen. Omdat we graag een keer willen zien hoe de Taiwanees zijn vakantie doorbrengt, maar daarbij niet overlopen willen worden, hebben we gekozen drie daags bezoek gedurende de midweek. Green Island is klein. De weg die helemaal rondom het eiland loopt is slechts twintig kilometer lang. Er is één behoorlijke nederzetting op het eiland waar de meeste hotelletjes en restaurants zijn gelokaliseerd. Vanuit Taitung nemen we de eerste boot van de dag naar het eiland. Ondanks het feit dat het geen weekend is, zit de boot toch behoorlijk vol. Van de honderden passagiers die de eerste boot van de dag naar Green Island neemt, heeft een beperkt aantal het voornemen om er meerdere dagen te verblijven. Het grootste deel van de toeristen gaat namelijk voor een dagtocht. De boot vertrekt om half tien in de ochtend en de vaart neemt ongeveer een uur in beslag. Dat betekent dat de aankomsttijd half elf is. We zijn dan ook verbaasd om te zien dat een aantal mensen een kaartje heeft gekocht voor de terugreis van half drie in de middag. Effectief hebben deze mensen dus minder dan vier uur op het eiland. Het is nazomer waardoor de zee wat onrustig is. Verschillende lokale mensen worden door de schommelende boot zeeziek, maar het drukt de pret het echter niet want ook de zieke Taiwanezen blijven goedlachs. |
|
 |
|
Prachtige vergezichten zijn overal te vinden op Green Island |
|
Als we de haven van Green Island in varen wordt het hectisch. De mensen beginnen op een on-Taiwanese manier te dringen om als eerste de boot te kunnen verlaten. Op zich is dat te begrijpen als je maar vier uurtjes te besteden hebt op het eiland. We wachten de drukte even af en lopen vervolgens de pier op. Als we de haven uitlopen zien we aan beide kanten van de weg honderden, zo niet duizenden scooters staan opgesteld. Al snel blijkt dat deze scooters voor de verhuur zijn. Een groot deel van de bootpassagiers heeft zich om het verhuurstation heen verzameld in afwachting om met een scooter het eiland te gaan verkennen. Het eiland rondrijden zonder te stoppen duurt maar een halfuurtje, waardoor zelfs de mensen die voor een korte dagtocht komen, het eiland meerdere malen kunnen omcirkelen als ze dat willen. Wij laten de scooters voorlopig nog even links liggen en lopen naar het dorpje om in te checken in een hotel. Morgen zijn ook wij van plan om met een scooter het eiland te gaan verkennen. De volgende ochtend gaan we vroeg op pad. We huren de scooter via het hotel. Naar een rijbewijs om deze 125cc scooters te mogen besturen, wordt niet gevraagd. Later horen we van mensen dat er geen politie op het eiland is waardoor de verhuurders redelijk relaxed zijn. Naast de kustweg die het hele eiland omcirkeld is er ook één weg door het hart van het eiland heen, die naar de hoogste top gaat op 281 meter. Helemaal naar de top rijden lukt niet, omdat het topje van het eiland een militaire zone is waar radarinstallaties staan opgesteld. De weg is niet spectaculair maar geeft af en toe wel een mooi zich op de azuurblauwe zee waarin Green Island zich bevindt. Als we eenmaal terug zijn op de kustweg, wordt het langzaam maar zeker drukker met scooters. De eerste boot van de dag is weer gearriveerd waardoor een nieuwe lading met dagtochttoeristen is begonnen aan hun scootertocht. | |
 |
|
De Chaojih zout-water heetwaterbronnen en de prachtige setting |
|
| Het is een genot om te zien welke verscheidenheid aan mensen zichzelf op een scooter heeft gehesen. Uiteraard zijn er de toergroepen die in groepen van ongeveer twintig motoren van uitzichtpunt naar uitzichtpunt rijden. De groepen zijn gemakkelijk herkenbaar omdat alle leden van de groep dezelfde kleur helm op hebben en de scooter van de gids vaak is voorzien van een felgekleurde vlag zodat iedereen weet wie er gevolgd moet worden. Eenmaal bij een uitzichtpunt aangekomen, haalt de gids een megafoon uit zijn tas en wordt de rust verstoord door de gids die ongetwijfeld met goede bedoelingen de om hem heen verzamelde groep te woord staat. Daarnaast zijn er heel veel verliefde stelletjes die het eiland bezoeken. De jongen bestuurt de scooter, terwijl het meisje dat achterop zit hem strak omarmt en haar kin op zijn schouder heeft gelegd. De jongens zijn vaak schaars gekleed, terwijl dat bij de dames niet altijd het geval is. Sommige meiden zijn wellicht bang om bruin te worden en hebben zich van top tot teen ingepakt, waarbij soms zelfs de ogen niet meer zichtbaar zijn door de zonnebril die ze dragen. Een rare gewaarwording, om bij een temperatuur van ver boven de dertig graden mensen met lange mouwen, mondkapjes en zelfs handschoenen te zien rondlopen.
Green Island is een prima plek om een aantal dagen te verblijven en te ervaren hoe de Taiwanesen hun vrije tijd doorbrengen. Heel veel vrije dagen hebben de Taiwanezen niet, waardoor de sporadische vakantietijd op een zo efficiënt mogelijk manier worden besteed. Green Island is daarvoor een prima plek. Want ook al heb je slechts een dag, dan nog is het een plek die je in die ene dag redelijk kunt zien. Green Island is een prachtig vulkanisch eiland, met een prachtige ruige kust, die je heerlijk kunt verkennen per scooter. Daarnaast is het eiland gezegend met één van de drie zoutwater heetwaterbronnen die de aarde rijk is, die daarbij ook nog eens prachtig aan de kust is gelokaliseerd. Het is een prima plek om al badderend in één van de baden met verschillende temperaturen, in contact te komen met de uitermate vriendelijke Taiwanezen. Ook dan besef je je ongetwijfeld weer, dat de grootste attractie van dit kleine land de mensen is. |
|
