De volgende ochtend kregen we meteen al een email terug. ‘De publieke boot vaart niet meer’ was het antwoord, waardoor we een speedboot moeten huren voor de overtocht van 7 kilometer. Uiteraard schrokken we meteen, want een bootje huren in deze regio is een prijzige business. Om iets meer te weten te komen over het reilen en zeilen van de speedboot, stuurden we een email terug met de vraag of de speedboot elke dag gaat, of we er één moeten reserveren en wat het ongeveer gaat kosten. De ochtend erop kregen we weer meteen bericht. “De speedboot kan elk moment geregeld worden, de Islander’s Inn kan er één reserveren en de prijzen variëren” is wat ze schreven. We schreven nog een berichtje terug omdat we toch graag een prijsindicatie willen hebben. We willen immers geen ‘sitting duck’ zijn is wat als reden toevoegden, uiteraard met een smiley erbij. Als het hotel een speedboot voor ons kan regelen, dan zullen ze toch ook wel weten wat de prijs voor de boot is was onze redenering. Sindsdien bleef het stil op de email.

Dit gaf ons een onbehagelijk gevoel. Na bijna acht jaar reizen weten we inmiddels dat als mensen je vooraf de prijs van iets niet willen vertellen, dat het zeker niet goedkoop gaat zijn. Ivonne besloot te gaan bellen. De eigenaresse van de Islander’s Inn nam de telefoon op en Ivonne legde nog eens uit dat het voor ons belangrijk was om vooraf ongeveer te weten wat de prijs van de speedboot zou gaan zijn. We hoeven absoluut geen precieze prijs te hebben, een indicatie is genoeg. De eigenaresse antwoorde wederom dat ze de prijs niet weet en dat we voor meer informatie naar de haven moeten bellen. Ivonne stelt vervolgens dat het raar is dat ze de prijs niet weten omdat ze de boot wel voor ons kunnen boeken. Daarnaast is Union Island een heel klein eilandje (paar duizend inwoners) waar iedereen elkaar kent. Dan is het raar dat je geen idee van de prijs van de boot hebt, die ook voor lokale mensen de verbinding is tussen hun eiland en Carriacou in Grenada. Ivonne zegt dat ze het gevoel krijgt dat de Islander’s Inn de informatie voor ons wil achterhouden totdat we eenmaal op het eiland zijn en onze reisplannen niet meer kunnen aanpassen (op het moment dat we belden konden we het hotel namelijk nog kosteloos annuleren).

Op dat moment werd de telefoon bij de Islander’s Inn overgenomen door de eigenaar. Hij zei tegen Ivonne dat zijn vrouw niets van de boten wist, maar dat hij wel iets kon vertellen. De speedboot zou ongeveer 130 US$ (ongeveer 120 Euro) per persoon gaan kosten! En dat voor een overtocht van 7 kilometer die ongeveer een half uurtje duurt. Maar, verzekerde hij ons, hij kon wel voor een kortinkje zorgen. Daarnaast biechtte hij op dat er misschien toch ook wel een publieke boot zou gaan op maandagen en donderdagen heel vroeg in de ochtend. Die zouden ongeveer 40 East Carribean Dollar (ongeveer 14 Euro) per persoon kosten. Waarom we nu uiteindelijk wel wat informatie kregen is ons niet helemaal duidelijk. Alleen jammer dat het op die manier moet.

Maar goed, uiteindelijk besluiten we te gaan met het idee dat de overtocht ons maximaal 260 US$ zou gaan kosten. We zouden er dagen ziek van zijn, maar het is altijd nog goedkoper dan vliegen. Op de dag dat we met de ferry van St Vincent naar Union Island voeren, stuurden we in de ochtend nog een email naar de Islander’s Inn om onze aankomst aan te kondigen. De ferry met de naam Gem Star vertrekt naar verwachting om 12.00 uur in de middag vanuit St. Vincent, en komt naar verwachting tussen 19.00 en 20.00 uur aan, schreven we. De boot had echter bij vertrek ruim twee uur vertraging waardoor we pas om iets voor tienen in de avond op Union Island arriveerden.

Toen we de ferry verlieten en de pier opliepen werden we aangesproken door een taxichauffeur. Hij rijdt vaker voor gasten van de Islander’s Inn zei hij en vroeg ons of we geïnteresseerd waren in de rit naar de Islander’s Inn. Uiteraard op onze kosten. We bedankten hem, en zeiden dat we de kilometer naar het hotel wel kunnen lopen. Het is immers maar een wandeling van ongeveer tien minuten. En toen we aankwamen bij het hotel ging het dus mis. De eigenaar zat demonstratief in een stoel op ons te wachten en de eerste woorden die hij tot ons sprak waren de volgende: ‘Jullie zorgen voor veel problemen voor ons’. In eerste instantie dachten we dat hij een grapje maakte. Dat was echter niet het geval. Hij viel vooral tegen Ivonne uit omdat zij had gebeld met de vraag over de kosten van de speedboot. Ivonne was in zijn beleving een gestrest persoon die alles vooraf wilde weten. Vervolgens had hij ook nog een taxi voor ons geregeld (weliswaar op onze kosten), die we hadden afgeslagen. En als klap op de vuurpijl arriveerden we pas om tien uur in de avond in het hotel, terwijl check-in om acht uur zou sluiten. Onze argumentatie dat we helaas geen invloed hebben op de vertraging van een ferry deed hem echter niet overtuigen. ‘Dit is niet de type persoon die een hotel moet runnen’ dachten we meteen. Als hier iemand gestrest is, is hij het wel.

Na bijna acht jaar reizen zijn we nog nooit zo onvriendelijk in een hotel ontvangen. We besloten netjes te blijven en geen confrontatie aan te gaan. Op een eiland zoals Union waar iedereen elkaar kent, is het voor hem geen moeite om ons het leven moeilijk te maken. ‘Dadelijk zorgt hij ervoor dat we helemaal geen boot kunnen vinden om de oversteek naar Carriacou te maken’, is wat door ons hoofd spookte. De volgende ochtend zijn we meteen op zoek gegaan naar informatie over een mogelijke publieke boot naar Carriacou. En bijna iedereen op het eiland had er weet van. ‘Natuurlijk gaat er een publieke boot’ is was we van verschillende mensen hoorden. En toen we vroegen of de boot ooit tijdelijk uit de vaart is geweest, werd daarop overtuigd nee geschud. ‘De boot gaat tweemaal per week, het gehele jaar door’ werd ons verteld. Dit is kennis die de Islander’s Inn ook moet hebben gehad. Waarom zij die kennis niet hebben willen delen is een raadsel voor ons. Het heeft in ieder geval voor hen en voor ons tot een vervelende ervaring geleidt. Op de balie van de receptie bij de Islander’s Inn staat waarschijnlijk het antwoord. Een advertentie in een standaard stelt dat de Islander’s Inn zaken doet met een speedbooteigenaar die je naar alle eilandjes in de omgeving kan varen. Ongetwijfeld ook naar Carriacou Island. Daar hoefden wij gelukkig uiteindelijk geen gebruik van te maken. Wij gingen met de publieke boot. Een super leuke ervaring die ons ook nog eens 230 US$ (ongeveer Euro 210) opleverde. En dat is ruim een half uurtje tijd.