De rit van het eiland Romblon naar Sibuyan hebben we overbrugd door een lift te krijgen op een vrachtboot. Dit schip, door de lokale mensen de ‘koopwaarboot’ genoemd, vaart op een vast schema tussen de kleine Romblon-eilanden en een aantal grotere eilanden in de buurt. Als je als inwoner van de Romblon eilanden bijvoorbeeld zakken rijst, goederen voor je winkeltje of zelfs een TV of koelkast nodig hebt, kun je die bestellen bij de koopwaarboot. De koopwaarboot zal vervolgens op één van de grotere eilanden de inkopen voor je doen, en ze vervolgens afleveren in een door de koper op te geven haven. De kosten voor deze service is enkele percenten van de waarde van de koopwaar. Maar je kunt ook zelf inkopen gaan doen op een ander eiland en vervolgens de koopwaarboot gebruiken om je ingekochte koopwaar te transporteren naar het eiland waarop je woont. Dat doet bijvoorbeeld ‘Tante Mary’ die we ontmoet hebben op de koopwaarboot van Romblon naar Sibuyan. Op Romblon heeft ze inkopen gedaan voor haar winkeltje, maar heeft daar vervolgens drie dagen vast gezeten voordat de koopwaarboot kon vertrekken naar Sibuyan. De zee was te wild waardoor ze drie dagen heeft doorgebracht op de boot in afwachting van de vaart. Ook dat is mogelijk op de koopwaarboot. Maar de nuchterheid waarmee de lokale mensen dit soort tegenvallers pareren, en er vaak nog om kunnen lachen ook, is typerend voor de goed gehumeurde Filippino’s. Zelfs als de schade door het bederven van koopwaar in de honderden euro’s kan lopen.

Op Sibuyan hebben we een aantal dagen doorgebracht in het plaatje Magdiwan en hebben we van daaruit dagwandelingen ondernomen. Hotels zijn er niet in Magdiwan, dus we verblijven bij een zogenaamde homestay (overnachten bij mensen thuis die een prima kamers ter beschikking hebben staan voor reizigers). Wij verblijven bij Vicky, waarvoor wij de derde gasten zijn in de afgelopen drie maanden. Vicky bedrijft vanuit haar huis een cateringservice en is tijdens ons verblijf druk bezig haar services te verlenen aan de kerk, die de komst van een nieuw altaar vieren, en haar buurvrouw, wiens dochter jarig is. Het is een heksenketel op het plaatsje achter haar huis waar allerlei vrouwen uit de buurt Vicky komen helpen. Op een houten tafel wordt een varken geslacht, terwijl een hond onder de tafel het bloed van de vloer aan het aflikken is. Tijdens etenstijd wordt er een tafeltje vrijgemaakt waaraan we kunnen aanschuiven. Het eten is simpel maar lekker.

Verreweg het leukste stadje van de Romblon eilandengroep is Romblon stad, op het gelijknamige eilandje. Hier zijn de faciliteiten voor reizigers veruit het beste van de hele eilandengroep. Je kunt er zelfs een paar goede restaurantjes vinden die gerund worden door oude westerlingen met hun extreemjonge Filippijnse vrouwen. Het stadje ademt nog een koloniale sfeer uit en het centrale plein is een prima plek om ’s avonds rond te hangen en af en toe te poseren op een Filippijnse foto. Verder gebeurt er niet veel in het stadje, dat om een prachtige natuurlijke haven is heen gebouwd. Af en toe leeft het stadje even op als er een ferry van één van de andere eilanden arriveert. Alle tricycle chauffeurs haasten zich naar de haven om te hopen op een ritje voor één van de passagiers van de ferry. Snel daarna keert de rust weder.

Wij hebben de Romblon eilandengroep als zeer prettig ervaren. Het is een prima mogelijkheid om de gebaande toeristenpaden van de Filippijnen voor even te ontvluchten. De meeste reizigers komen voornamelijk voor het strandleven naar deze kant van de wereld, en dat is ook terecht. Echter, diegene die ook de andere kant van de Filippijnen wil zien, zou zeker de Romblon eilanden moeten overwegen. En het mooie is, ze liggen op een steenworp afstand van Boracay, de beroemdste en meest bezocht badplaats van de Filippijnen.