Davao kan onze verwachtingen voor wat betreft de schoonheid van de stad niet waarmaken. Het is een stad die chaotisch, vervuild, ongeorganiseerd en bouwvallig is. De economische vooruitgang heeft hier nog niet toegeslagen en de stad lijkt al jaren voor wat betreft haar ontwikkeling stil te staan. Maar dat is nu juist wel vaak de charme van de Filippijnse steden. Het bruist er van de activiteiten en de straten van de stad zijn het domein van de dampende jeepney’s. Een jeepney is een kruising tussen een jeep en een bus die als transportmiddel wordt gebruikt binnen steden en voor de kortere afstanden buiten de stad. De karakteristieke en typisch Filippijnse jeepney’s zijn technologisch gezien zeer ouderwets en om die reden ook een ramp voor de luchtkwaliteit van de stad. Een dag doorbrengen in een stad als Davao is dan waarschijnlijk ook het slechtste wat je voor je gezondheid kunt doen. Aan de andere kant is het wandelen door Davao een belevenis. Door de kleurrijke activiteiten die er gaande zijn is er altijd wel wat te beleven.

Ook in het zuiden van de Filippijnen zijn de mensen super vriendelijk. Je wordt vaak getrakteerd op een brede lach of zwaaiend nageroepen met ‘Hi Joe’, een generieke naam voor westerlingen die nog stamt uit de tijd dat de Filippijnen een Amerikaanse kolonie was. Maar het is niet alleen maar vriendelijkheid wat er in de Filipino’s zit. In geval van onenigheid zullen ze het conflict altijd eerst met een lach proberen op te lossen, maar als dat niet lukt, kan elke onenigheid relatief gemakkelijk in geweld escaleren. Wat dat betreft hebben de Filipino’s een kort lontje. Door het grote aantal schietwapens dat in omloop is, vallen er regelmatig doden en gewonden bij schietincidenten. Als je een bar of restaurant bezoekt, is het ook normaal dat er gewapende beveiliging aan de deur staat, die iedereen op vuurwapens inspecteert. Regelmatig zie je mannen rondlopen, die op hun rug, achter hun broeksriem, een vuurwapen hebben gestoken. Een beetje wildwest dus.

De acht uur durende busrit van Davao naar Cagayan de Oro is absoluut de moeite waard. De rit voert je door het centrale deel van Mindanao en is een prima manier om te zien hoe mooi het eiland is. Fel groene berg- en heuvellandschappen trekken aan je voorbij en regelmatig passeer je kleine stadjes en dorpjes waar mensen bezig zijn hun dagelijkse inkomen bij elkaar te sprokkelen. Cagayan de Oro is een plezierig studentenstadje die door zijn compactheid gemakkelijk te navigeren is. In het centrum vind je niet alleen een breed scala aan fastfood restaurants, maar ook nog de kleine barbecuerestaurantjes waar de Filipino’s zich in de avond aan een lekkere gebraden kip en een koud biertje vergrijpen. Na de drukte van de steden werd het tijd om een plek op te gaan zoeken waar de Filippijnen zo’n ster in is. Een heerlijk rustig strand resort op een klein eilandje waar je heerlijk kunt relaxen. Het was dan ook maar een boottocht van een uur die ons van Mindanao naar het kleine eilandje Camiguin bracht. Strand resorts heb je in alle soorten en maten. Van de dure en chique resorts waar alles op en aan zit, tot de laaggeprijsde plekjes waar je een simpele bamboebungalow huurt voor ongeveer tien euro per nacht en het restaurant een simpele maar voedzame kaart heeft. De uitzichten en het bier zijn echter overal hetzelfde, zodat wij meestal voor de tweede categorie kiezen. Gisteren hebben we een motor gehuurd om het eiland te verkennen, en vandaag brengen we vooral door in onze hangmat. Het is heerlijk om terug te zijn in de Filippijnen.