Engels | Nederlands |
|
| Filippijnen: terugblik | |
Clark (Philippines), 16 januari 2009 |
|
De Filippijnen; we wisten eigenlijk niet wat we er precies van moesten verwachten. We hadden in eerdere fasen van onze reis al verschillende keren andere reizigers ontmoet die naar de Filippijnen waren geweest, en het beeld dat zij gaven was gemixt. Sommige reizigers vonden het prachtig, terwijl andere reizigers minder positief waren. Na ons eerste bezoek van zes weken aan de Filippijnen is onze indruk positief. Wij vinden het een heerlijk land om door te reizen. Om één of andere reden heeft de Filippijnen het imago van een onveilige reisbestemming. Waarom dat is, weten we eerlijk gezegd niet. Wellicht heeft het te maken met het feit dat op het zuidelijke eiland Mindanao, islamitische groeperingen vechten voor een onafhankelijke staat. Maar goed, als je als reiziger dit soort gebieden ontwijkt, is er niets aan de hand. Een andere reden zou kunnen zijn dat de Filippijnen meestal negatief in het nieuws komen, vaak door een ramp. En dan gaat het meestal om dramatische scheepsrampen waarbij honderden opvarenden omkomen, een allesvernietigende tyfoon, of het feit dat de Filippijnen een populaire reisbestemming is voor westerse mannelijke sekstoeristen, waaronder veel pedofielen. Deze minder glimmende zijde van de medaille is echter iets waar de meeste reizigers niets van merken. Als je het juiste seizoen uitkiest heb je niets te maken met tyfonen en is de zee uitermate rustig waardoor de kans op een scheepsramp zo goed als nul is. Ook de plaatsen waar de sekstoeristen naartoe gaan, zijn niet de plekken waar je als normale toerist komt. Je ziet ze hooguit op de vlucht van en naar de Filippijnen. |
|
 |
|
Het plattelandsleven op het eiland Sibuyan |
|
De Filippijnen hebben heel veel meer te bieden. Wij zijn vooral positief verast door de vriendelijkheid van de Filippino’s. Wat dat betreft is het een wereld van verschil met bijvoorbeeld de Indonesiërs en de Thai, die veel meer gesloten zijn. Gesloten is de Filippino zeker niet. Je wordt zeer regelmatig aangesproken door mensen die een praatje met je willen maken. Bijzonder daarbij is dat de Filippino’s bijna allemaal Engels spreken. En dan hebben we het niet alleen over de hoger opgeleide mensen, maar ook de koopvrouwen op de markt en de oude bezemverkopers op straat. Hierdoor kun je als reiziger inhoudelijke gesprekken voeren met de lokale mensen waardoor je veel meer te weten kunt komen over het land. Naast het feit dat de Filippino’s vriendelijk zijn, zijn ze ook uitermate goed gehumeurd en correct in de omgangsvormen. De stralende glimlach die je op de meeste Filippijnse gezichten ziet, is ook echt gemeend. Uit serieus onderzoek is overigens gebleken dat de Filippino’s de gelukkigste mensen van de wereld zijn. Ze zijn over het algemeen tevreden met wat ze hebben en proberen met die beperkte middelen het maximale uit hun leven te halen, waarbij rust en sociale contacten belangrijke ingrediënten zijn. De meeste reizigers komen naar de Filippijnen voor het strandleven. De Filippijnen bestaat uit meer dan zeven duizend eilanden, waardoor er heel veel kilometers strand zijn. Veel van die stranden zijn paradijselijk. Je kent het wel uit de brochures; prachtige witte en schone zandstranden, compleet met palmbomen, hangmatten en een azuurblauwe zee. Ook onder de zeespiegel heeft het land heel veel te bieden. Volgens velen heeft de Filippijnen het beste te bieden voor wat betreft duiken. Wij hebben vier duiken gemaakt in de Filippijnen, en zijn inderdaad onder de indruk. Echt heel veel grote en bekende bezienswaardigheden hebben de Filippijnen echter niet. De Filippino’s zelf zijn echter uitermate trots op de ‘chocolate hills’ (de chocolade heuvels), op het eiland Bohol in het zuidelijke deel van de Filippijnen. Ze zijn zelfs zo trots op deze zee van gras bochels in het landschap, dat men ze heeft genomineerd voor één van de zeven natuurwereldwonderen. Of dit serieus bedoeld is, of een treffend voorbeeld is van de Filippino humor, weten we eerlijk gezegd nog niet. Wij vonden het in ieder geval niet echt de moeite waard. | |
 |
|
Een kind speelt op het strand van Siquijor |
|
| De kern van de schoonheid van de Filippijnen ligt wat ons betreft in het landelijke leven. Uiteraard zijn de stranden schitterend en ook zeker de moeite van een bezoek waard, maar wij hebben vooral genoten van het Filippijnse leven zoals dat op het platteland afspeelt. Het is leuk om naar een aantal afgelegen eilandjes te reizen en je daar te mengen onder de lokale Filippino’s. Het reizen met de bus, boot (veelal de kleine houten Bangka’s) en jeepneys (kruising tussen een jeep en een bus) is een grandioze ervaring en een prima manier om te zien hoe het dagelijkse Filippijnse leven in elkaar steekt.
Wij zijn in ieder geval geraakt door de Filippijnen. We hadden het idee dat we met zes weken een behoorlijke periode hadden om de eilandengroep te bezoeken. Dat viel echter tegen. In de zes weken hebben we de eilanden Mindoro, Panay, Romblon groep, Negros, Siquijor en Bohol deels kunnen zien. We moeten dus nog een keer terug. En dat zal hopelijk binnenkort zijn, waarbij we wel iets beter op klimaat gaan letten. Het is voor de Filippijnen namelijk niet zo gemakkelijk te bepalen wat het beste reisseizoenen is, omdat de regentijd per eiland, en zelfs op het eiland, kan verschillen. We reisden nu in de periode december en januari, en dat was voor een deel van de eilanden de regentijd. Wellicht gaan we in april en mei terug. Dat schijnt volgens de lokale mensen de beste periode van het jaar te zijn. We gaan dan terug voor de maximale periode van twee maanden en hopen dat onze indruk van de Filippijnen dan minimaal even positief is. |
|
